ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3666
ในเวลานี้เซียวฉางเฉียน ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่าเสียใจ ตัวเองหันหลังไป และใช้ไม้ค้ำยันพยุงกลับไปที่ห้องนอนอย่างเงียบๆ
แม้ว่าในใจของนายหญิงใหญ่เซียวไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นในขณะนี้ ทำได้เพียงฝืนยอมรับความเป็นจริงของการกลับมาของเฉียนหงเย่น
เนื่องจากว่า เธอยังต้องอาศัยเซียวเวยเวยเลี้ยงดู ในเวลาแบบนี้ทำให้เซียวเวยเวยขุ่นเคืองใจไม่ใช่การกระทำที่ถูกต้อง
เมื่อเซียวเวยเวยเห็นว่าเรื่องราวได้แก้ไขได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพยุงเฉียนหงเย่นแล้วพูดว่า: “แม่ค่ะ รีบลุกขึ้นเถอะค่ะ พวกเรากลับบ้านกัน”
เฉียนหงเย่นร้องไห้แล้วพยักหน้า ดูเหมือนผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติ
เธอก็ไม่มีทางให้ล่าถอยจริงๆ ไม่อย่างนั้น เธอก็ไม่อยากกลับมามองสีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียว
ตอนนี้ ความปรารถนาสูงสุดของเธอ ก็คือมีสถานที่หลบฝนบังลมได้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลกับอาหารสามมื้อต่อวัน
กลับมาเมืองจินหลิงกลับมาคฤหาสน์Tomson Riviera สำหรับเธอ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในขั้นตอนนี้
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เธอโชคดีคือ ลูกสาวที่ไม่มีความกระตือรือร้นมาแต่ไหนแต่ไร และไม่เคยทำงานมาก่อน ตอนนี้กลับมาอาชีพเป็นของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นหน้าที่การงานก็ก้าวหน้าไปอย่างค่อนข้างราบรื่น กลับมาในครั้งนี้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอีก
เธอโล่งใจไปหมดแล้ว กำลังคิดจะตามเซียวเวยเวยเข้าประตูด้วยกัน ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้ ก็หันหน้ากลับไป มาตรงหน้าของหม่าหลัน และพูดด้วยใบหน้าซาบซึ้งใจว่า: “หม่าหลัน เมื่อกี้นี้ขอบคุณเธอจริงๆ เมื่อก่อนนี้เรื่องราวมากมายฉันที่เป็นพี่สะใภ้ใหญ่คนนี้ทำไม่ถูก ขอให้เธออย่าถือสาฉัน ฉันขอโทษเธอตรงนี้ด้วย……”
จากนั้น เฉียนหงเย่นก็โค้งคำนับให้หม่าหลันในทันที
เซียวฉางควนพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ทำไมผมต้องย้ายมาด้วย……”
หม่าหลันพูดว่า: “คุณย้ายมารับใช้แม่ของคุณสิ! คุณอยากเป็นลูกกตัญญูไม่ใช่เหรอ?”
เซียวฉางควนก็หุบปากด้วยความเข้าใจในทันที
เขาก็เข้าใจสักที ถ้าหากหม่าหลันเป็นถังดินปืน ถ้าอย่างนั้นนายหญิงใหญ่ก็เป็นชนวนที่ดีที่สุด รับประกันว่าแค่จุดก็ระเบิดได้
ดังนั้น ตัวเองอย่าเพิ่มความยุ่งยาก และเป็นคนเริ่มไปหาเรื่องก่อน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...