ในเวลานี้เซียวฉางเฉียน ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่าเสียใจ ตัวเองหันหลังไป และใช้ไม้ค้ำยันพยุงกลับไปที่ห้องนอนอย่างเงียบๆ
แม้ว่าในใจของนายหญิงใหญ่เซียวไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นในขณะนี้ ทำได้เพียงฝืนยอมรับความเป็นจริงของการกลับมาของเฉียนหงเย่น
เนื่องจากว่า เธอยังต้องอาศัยเซียวเวยเวยเลี้ยงดู ในเวลาแบบนี้ทำให้เซียวเวยเวยขุ่นเคืองใจไม่ใช่การกระทำที่ถูกต้อง
เมื่อเซียวเวยเวยเห็นว่าเรื่องราวได้แก้ไขได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพยุงเฉียนหงเย่นแล้วพูดว่า: “แม่ค่ะ รีบลุกขึ้นเถอะค่ะ พวกเรากลับบ้านกัน”
เฉียนหงเย่นร้องไห้แล้วพยักหน้า ดูเหมือนผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติ
เธอก็ไม่มีทางให้ล่าถอยจริงๆ ไม่อย่างนั้น เธอก็ไม่อยากกลับมามองสีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียว
ตอนนี้ ความปรารถนาสูงสุดของเธอ ก็คือมีสถานที่หลบฝนบังลมได้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลกับอาหารสามมื้อต่อวัน
กลับมาเมืองจินหลิงกลับมาคฤหาสน์Tomson Riviera สำหรับเธอ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในขั้นตอนนี้
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เธอโชคดีคือ ลูกสาวที่ไม่มีความกระตือรือร้นมาแต่ไหนแต่ไร และไม่เคยทำงานมาก่อน ตอนนี้กลับมาอาชีพเป็นของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นหน้าที่การงานก็ก้าวหน้าไปอย่างค่อนข้างราบรื่น กลับมาในครั้งนี้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอีก
เธอโล่งใจไปหมดแล้ว กำลังคิดจะตามเซียวเวยเวยเข้าประตูด้วยกัน ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้ ก็หันหน้ากลับไป มาตรงหน้าของหม่าหลัน และพูดด้วยใบหน้าซาบซึ้งใจว่า: “หม่าหลัน เมื่อกี้นี้ขอบคุณเธอจริงๆ เมื่อก่อนนี้เรื่องราวมากมายฉันที่เป็นพี่สะใภ้ใหญ่คนนี้ทำไม่ถูก ขอให้เธออย่าถือสาฉัน ฉันขอโทษเธอตรงนี้ด้วย……”
จากนั้น เฉียนหงเย่นก็โค้งคำนับให้หม่าหลันในทันที
เซียวฉางควนพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ทำไมผมต้องย้ายมาด้วย……”
หม่าหลันพูดว่า: “คุณย้ายมารับใช้แม่ของคุณสิ! คุณอยากเป็นลูกกตัญญูไม่ใช่เหรอ?”
เซียวฉางควนก็หุบปากด้วยความเข้าใจในทันที
เขาก็เข้าใจสักที ถ้าหากหม่าหลันเป็นถังดินปืน ถ้าอย่างนั้นนายหญิงใหญ่ก็เป็นชนวนที่ดีที่สุด รับประกันว่าแค่จุดก็ระเบิดได้
ดังนั้น ตัวเองอย่าเพิ่มความยุ่งยาก และเป็นคนเริ่มไปหาเรื่องก่อน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...