ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3679

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินออกคำเชิญ เฟ่ยเข่อซินก็ทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงจำใจเดินเข้าไปในห้อง

ในเวลานี้เย่เฉินก็มองไปทางลั่วเจียเฉิง และเชิญอย่างกระตือรือร้นว่า: “พี่คนขับรถ เข้ามาทานด้วยมั้ย? ที่นี่ก็ไม่มีคนนอก!”

ลั่วเจียเฉิงส่ายหน้า และพูดอย่างสุภาพว่า: “ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณเย่ ผมในฐานะที่เป็นคนขับรถ รอข้างนอกจะดีกว่าครับ”

เย่เฉินใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ และพยักหน้าพูดว่า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ดูแลได้ไม่ทั่วถึง”

ลั่วเจียเฉิงรีบพูดว่า: “คุณเย่คุณเกรงใจเกินไปแล้ว!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และเข้าไปในห้องพร้อมกับเย่เฉิน

บอกว่าเป็นห้อง อันที่จริงก็บ้านอิฐธรรมดาหลังหนึ่ง

พื้นที่ของห้องไม่ใหญ่นัก ข้างในค่อนข้างว่างเปล่า เพียงแต่ว่าติดกับกำแพงที่หันหน้าไปทางประตูนั้น มีการสร้างเตาดินเผาสี่เหลี่ยมไว้อันหนึ่ง

กองไฟที่อยู่ใต้เตาเต็มไปด้วยฟืน ไฟก็ลุกโชนอย่างแรง และสำหรับหม้อเหล็กขนาดใหญ่ด้านบน แม้ว่าจะถูกปิดด้วยฝาไม้ แต่ไอน้ำก็พุ่งออกมาจากทุกด้านของฝาตลอดเวลา

บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเนื้ออย่างเข้มข้น

ไม่รู้ว่าทำไม เฟ่ยเข่อซินได้กลิ่นเนื้อเข้มข้นที่มีกลิ่นเผ็ดร้อนแบบนี้ น้ำลายในปากก็เริ่มออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอหยิบน้ำแร่ขวดเล็กๆออกจากกระเป๋า จิบเล็กน้อยเพื่อปกปิดความอับอาย ในเวลาเดียวกันในใจก็สงสัย: “เนื้อห่านหอมจริงๆ แต่ว่าทำอาหารในสถานที่แบบนี้ จะอร่อยจริงเหรอ?”

ขณะที่สงสัย เย่เฉินชี้ไปที่เก้าตัวหนึ่งในนั้น และพูดกับเฟ่ยเข่อซินว่า: “คุณจาน เชิญนั่งครับ! ก็ไม่รู้ว่าอาหารที่นี่จะถูกปากคุณหรือเปล่า เดิมทีผมอยากจะหาร้านอาหารตะวันตกระดับไฮเอนด์ แต่ปรากฏว่าได้ยินคนพูดว่า อาหารฝรั่งเศสเป็นอาหารที่ดีที่สุดของอาหารตะวันตก ดังนั้นผมเดาว่าคนจีนที่เติบโตในฝรั่งเศสอย่างคุณ ทานอาหารตะวันตกในสถานที่เมืองจินหลิงของพวกเราแบบนี้ คงจะไม่มีรสชาติอะไรอย่างแน่นอน ดังนั้นก็พาคุณมาลิ้มรสอาหารท้องถิ่น หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ ถ้าหากไม่ถูกปากคุณก็พูดมาตรงๆ พวกเราเปลี่ยนไปกินร้านอาหารในเมืองตอนนี้ก็ยังทัน”