ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3685

เมื่อได้ยินชื่อเทียนเซียงฝู่สามคำนี้ เฟ่ยเข่อซินก็รู้สึกกลัดกลุ้มใจพักหนึ่ง

เธอแอบไตร่ตรองในใจ : “อาหารของเทียนเซียงฝู่นี้แน่นอนว่าไม่เลวเลย แต่ว่าต่อให้ไม่เลว ก็ทนกินทุกวันไม่ไหว……”

“อีกอย่าง หลายวันมานี้ฉันอยู่ที่เทียนเซียงฝู่ก็ถือว่าเป็นลูกค้าประจำแล้ว ถ้าหากถูกเย่เฉินรู้เข้าอีกล่ะก็ ไม่แน่ก็อาจจะคิดมาก มีแต่ผลเสียไม่มีผลดีแน่นอน”

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มและพูดกับเย่เฉินว่า : “คุณเย่ เทียนเซียงฝู่ฉันเคยไปแล้ว อาหารไม่เลวเลยจริงๆ แต่ว่าทานข้าวที่นั่น ค่อนข้างที่สิ้นเปลืองเกินไป ไม่รู้ว่าท่านพอจะมีที่อื่นๆที่ติดดินมากกว่านี้ให้เลือกบ้างไหม？เหมือนกับร้านอาหารบ้านไร่ของวันนี้ ฉันคิดว่าดีมากเลยนะ…… ”

เย่เฉินถามอย่างประหลาดใจว่า : “คุณเคยไปเทียนเซียงฝู่มาแล้ว？ไอ๊หยา ถ้าหากรู้ตั้งแต่แรกผมจะได้บอก เถ้าแก่ทางฝั่งนั้นไม่ต้องคิดเงินคุณ”

พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกว่า : “แบบนี้ อีกเดี๋ยวผมจะโทรศัพท์ไปหาเถ้าแก่ของเทียนเซียงฝู่ ไม่ว่าคุณจานจะไปเมื่อไหร่ ให้เขาไม่ต้องคิดเงินคุณ！”

เฟ่ยเข่อซินรีบพูดว่า : “ได้ยังไงกันละคะ！คนเขาเปิดร้านทำธุรกิจนะ จะให้คนเขาไม่คิดเงินได้ยังไง คุณเย่ห้ามเกรงใจกันแบบนี้เด็ดขาด……”

เดิมทีเย่เฉินก็ไม่ได้เกรงใจ เขาก็แค่เห็นเฟ่ยเข่อซินเป็นเพียงหนูตัวน้อยๆเท่านั้นเอง ตอนนี้แค่หยอกล้อเธอเล่นเท่านั้น รอดูท่าทางที่วุ่นวายสับสนจนทำอะไรไม่ถูกของเธอ

เพราะงั้น เย่เฉินก็ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นกลับไปจะไปหาร้านอาหารที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์สักหน่อย พอถึงตอนนั้นค่อยพาคุณจานไปลองชิมดู”

เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง ยิ้มที่สวยงาม พูดว่า ： “ฉันอยู่ที่จินหลิงไม่คุ้นชินกับสถานที่และผู้คน ก็มีคุณเย่เป็นเพื่อนแค่คนเดียว ในช่วงเวลานี้ก็ขอบคุณการดูแลของคุณเย่แล้ว！”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ： “ชมเกินไปครับๆ ผมจัดการเอง！”

พูดแล้ว เย่เฉินมองดูเวลา ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า ： “คุณจาน ดึกมากแล้ว ไม่งั้นวันนี้เราก็พอแค่นี้？”

“ได้ค่ะ ！” เฟ่ยเข่อซินพยักหน้ายิ้มพร้อมพูดว่า ： “วันนี้ขอขอบคุณสำหรับการต้อนรับของคุณเย่นะคะ！”

“เกรงใจกันเกินไปแล้ว！” เย่เฉินยิ้มกริ่มพร้อมลุกขึ้นยืน เห็นเฟ่ยเข่อซินก็หยิบกระเป๋าลุกขึ้นยืนเช่นกัน ก็เดินมาถึงที่หน้าประตูก่อน เปิดประตูห้องVIP ยิ้มพร้อมพูดว่า : “เชิญ คุณจานครับ”