เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3691

เฟ่ยเข่อซินถูกท่าทีของเย่เฉินหลอกแต่ไม่รู้เรื่องเลย

เธอในตอนนี้รู้สึกได้เพียงว่า เย่เฉินเป็นดั่งเทวดา กระตือรือร้นและจริงใจต่อตนมาก

เมื่อเห็นแววตาที่จริงใจของเย่เฉิน เฟ่ยเข่อซินเริ่มรู้สึกละอายใจที่หลอกลวงเย่เฉินมาตลอด

ชั่วครู่หนึ่ง ในใจของเธอเกิดวู่วามอยากจะสารภาพทุกอย่างกับเย่เฉิน

แต่พอคิดดูแล้ว คุณปู่ยังคงรอยาอายุวัฒนะเพื่อต่ออายุ ครั้นแล้วทำได้เพียงข่มแรงกระตุ้นเช่นนี้ลงไปอย่างไม่เต็มใจนัก

ในใจเธอแอบคิดว่า: “ถ้าคุณปู่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะในงานประมูลได้ งั้นฉันต้องสารภาพผิดต่อคุณเย่ให้เร็วที่สุด ขอให้เขาอภัยให้……”

และตอนนี้ เย่เฉินเห็นเฟ่ยเข่อซินมองเขาอย่างเหม่อลอย และเอ่ยปากพูดว่า: “คุณจาน คุณเป็นอะไร？”

เฟ่ยเข่อซินกลับมารู้สึกตัว รีบพูดอย่างปิดบัง: “อ้อ ไม่มีอะไร……คุณเย่ งั้นฉันขอตัวไปก่อน……”

“ได้!” เย่เฉินพยักหน้า และพูดกำชับว่า: “จำไว้เลยนะ เจอปัญหาต้องโทรหาผม!”

“โอเค!” เฟ่ยเข่อซินพูดขอบคุณอีกครั้ง แล้วลงจากรถอย่างจำใจ

โบกมือลาเย่เฉิน หลังจากที่เห็นเย่เฉินขับรถออกไป เฟ่ยเข่อซินรีบกลับไปที่ห้องเพรสซิเดนสูทของตัวเอง

ขณะที่เธอกำลังเดินทางไปห้องเพรสซิเดนสูท ก็โทรแจ้งเฉินอิ่งซานรวมถึงคนอื่นๆ ให้มาประชุมที่ห้องของตน

เมื่อเธอกลับไปถึงห้อง นอกจากลั่วเจียเฉิง ผู้ติดตามทั้งหมดของเธอนั่งอยู่ตัวตรงในห้องประชุมเล็กๆของห้องเพรสซิเดนสูท

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน