ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3706

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมเฟ่ยเข่อซินขึ้นมา

อย่ามองว่าผู้หญิงคนนี้อายุไม่มากนัก แต่เก่งในการค้นจับประเด็นจุดสำคัญมากจริงๆ

มาที่เมืองจินหลิงได้เพียงไม่กี่วัน ก็ได้ล็อคเป้าหมายเจ้าของยาอายุวัฒนะมาที่ตัวเองแล้ว และใช้ผลกำไรเพียงเล็กน้อย ก็ล่อให้พ่อตาเข้าไปในกลไกแล้ว จากนั้นก็พบจุดเจ็บปวดที่ภรรยาไม่เคยมีโอกาสได้แสดงฝีมือในวงการออกแบบอย่างแม่นยำ ซึ่งไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

อีกอย่าง เย่เฉินก็รู้สึกว่า ความกล้าหาญของเฟ่ยเข่อซินนั้นมันช่างสุดยอดจริงๆ

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเมืองจินหลิงจะต้องมีผู้ยอดฝีมือซ่อนอยู่มากมาย ยังคงเลือกที่จะอยู่ที่นี่โดยไม่จากไป จะเห็นได้ว่า ผู้หญิงคนนี้อายุไม่มาก แต่ความสามารถนั้นสุดยอดจริงๆ อีกอย่างความชั่วร้ายก็หนักแน่นมากจริงๆ

ยิ่งเป็นเช่นนี้ เย่เฉินก็ยิ่งรู้สึกว่าเฟ่ยเข่อซินผู้หญิงคนนี้ช่างวุ่นวายเสียจริง

แต่อย่างไรก็ตาม โชคดีที่ไม่ได้เกิดการคุกคามอะไรมากมาย และเมื่อเห็นว่าภรรยาของเขามีความสุขขนาดนี้ เขาก็ไม่อยากทำให้ความปรารถนาของภรรยาสูญเปล่าในที่สุด

ดังนั้นเขาจึงล้มเลิกความคิดที่จะบังคับให้เฟ่ยเข่อซินจากไปชั่วคราว

นอกจากนี้ เย่เฉินก็อยากจะลองดูสักหน่อยว่า เฟ่ยเข่อซินยังจะเล่นด้วยวิธีใหม่ๆ อย่างไรต่อไป

……..

ช่วงเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เซียวชูหรันลุกขึ้นและล้างทันทีที่นาฬิกาปลุกดัง ตามที่เธอบอก เฟ่ยเข่อซินจะขับรถมารับเธอด้วยตัวเองในภายหลัง จากนั้นทั้งสองก็จะไปสนามบินด้วยกัน

หลังอาหารเช้า เซียวชูหรันก็ได้รับโทรศัพท์จากเฟ่ยเข่อซิน ในเวลานี้ เฟ่ยเข่อซินได้มาถึงที่หน้าประตูวิลล่าแล้ว

เซียวชูหรันไม่มีเวลาทานอาหารเช้าให้เสร็จ ก็รีบร้อนที่จะจากไป หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ชูหรัน ช่วงเช้าๆ แบบนี้คุณจะรีบร้อนไปอะไรเหรอ? มีเรื่องสำคัญอะไรที่ทำให้คุณต้องรีบร้อนขนาดนั้น?”

เซียวชูหรันไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเธอได้และกล่าวว่า “โอ๊ยคุณแม่ ไอดอลของฉันมาถึงเมืองจินหลิงแล้ว ฉันจะไปรับเธอที่สนามบิน!”

หม่าหลันเม้มริมฝีปาก “กู้ชิวอี๋คนนั้นอีกแล้วเหรอ? เธอเพิ่งมาจัดคอนเสิร์ตที่เมืองจินหลิงเมื่อไม่นานนี้ไม่ใช่เหรอ?”