เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3707

เก้าโมงเช้า ที่สนามบินเมืองจินหลิง

หญิงวัยกลางคน ผมบลอนด์ตาสีฟ้าร่างสูง กำลังเดินออกมาทีละก้าวใหญ่ๆ

ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามมาก แต่รอยย่นที่มุมตาของเธอ สามารถมองออกได้เลยว่าเธออายุไม่น้อยแล้ว

เธอก็คือเคลลี่ เวสท์ที่มีอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว

อย่างไรก็ตาม การแต่งตัวของเธอนั้นดูทันสมัยมาก เนื่องจากเธอเป็นดีไซเนอร์คนหนึ่ง ถ้าไม่สังเกตดีดี ก็จะคิดว่าเธออายุเพียงสามสิบต้นๆ เท่านั้น

เมื่อเคลลี่ เวสท์เดินออกจากสนามบิน เซียวชูหรันก็จำเธอได้อย่างรวดเร็ว แต่เฟ่ยเข่อซิน ซึ่งเมื่อวานนี้ดูข้อมูลของเธอจนหัวโตไปหมด และตอบสนองกลับมาไม่ทันอยู่ครู่หนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เคลลี่ เวสท์จำเฟ่ยเข่อซินได้ในทันที ดังนั้นเธอจึงโบกมือให้เธออย่างกระตือรือร้น และตะโกนอย่างมีความสุขว่า “เฟยเอ๋อร์! ฉันอยู่ที่นี่!”

เฟ่ยเข่อซินตอบสนองกลับมา และก็จำเธอได้เหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นตื่นเต้นและพูดว่า “เคลลี่! ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว!”

ขณะพูด เคลลี่ เวสท์ก็ได้มาถึงระหว่างกลางทั้งสองคนแล้ว

เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ เป็นเหมือนเด็กนักเรียนประถม และรู้สึกตื่นเต้นจนไม่กล้าแทรกคำพูดเลย แต่เฟ่ยเข่อซินดึงเธอเข้าไปใกล้ตัวทันที และพูดกับเคลลี่ เวสท์ว่า “เคลลี่ นี่ก็คือคนที่ฉันบอกคุณทางโทรศัพท์คุณเซียว เซียวชูหรัน เธอเป็นคนที่ชื่นชอบคุณมากเลยทีเดียว!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน