ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3736

ในตอนที่เฟ่ยเจี้ยนจงขึ้นมานั่งบนรถหงฉีที่เฉินจื๋อข่ายเตรียมเอาไว้ มุ่งหน้าไปยังเขตเมืองจินหลิง เขาอัดอั้นในใจเป็นอย่างมาก นั่งพิงอยู่เบาะหลังไม่พูดไม่จา

ข้างๆกัน มีล่ายชิงหว่านที่อายุเกินร้อยปีนั่งอยู่ด้วย

ล่ายชิงหวาดูออกว่าเฟ่ยเจี้ยนจงกำลังอารมณ์ไม่ดี จึงเอ่ยถามยิ้มๆว่า “เจี้ยนจง เหมือนนายจะอารมณ์ไม่ดีเลยนะ”

“ผมอารมณ์ดีไม่ไหวหรอก……” เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยพูดอย่างฟึดฟัด “พูดอย่างไม่อ้อมค้อมเลยนะ ผมอารมณ์เสียตั้งแต่ลงมาจากเครื่องบินแล้ว”

ล่ายชิงหวายิ้มออกมาเล็กน้อย กล่าวเตือนว่า “เจี้ยนจง ในเมื่อตัดสินใจมาแล้ว ก็ต้องหัดใจเย็นนะรู้ไหม”

เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าอย่างฝืนๆ จากนั้นก็ลูบเบาะรถ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์อย่างปิดไม่มิด

ล่ายชิงหวารู้ว่าเขาต้องไม่ชินกับรถเกรดCแน่ๆ เพราะราคาของรถคันนี้ เทียบกับราคาเบาะรถที่เฟ่ยเจี้ยนจงใช้เดินทางเป็นประจำไม่ติดด้วยซ้ำ

ดังนั้น เขาจึงพูดยิ้มๆกับเฟ่ยเจี้ยนจงว่า “เจี้ยนจง อย่าดูถูกรถคันนี้เชียวนะ นี่มันรถหงฉีเลยนะ”

เฟ่ยเจี้ยนจงยิ้มแห้ง “ผมรู้ว่าเป็นรถหงฉี แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมนั่งรถแบบนี้”

ล่ายชิงหวาเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “รถหงฉีเป็นลูกรักของประเทศและจุดเริ่มต้นก่อตั้งอุตสาหกรรมยานยนต์ของหัวเซี่ย แถมยังเป็นรถถึกทนที่คนใหญ่คนโตนิยมใช้กันมาหลายสิบปี สำหรับคนหัวเซี่ย รถรุ่นนี้มีความหมายมากๆ ที่ทางผู้จัดเตรียมรถรุ่นนี้มารับเรา ก็น่าจะแสดงเจตนาแบบนี้ล่ะมั้ง”

เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “พอพูดมาอย่างนี้แล้ว ผู้จัดงานประมูลในครั้งนี้ คงเป็นพวกชาตินิยาชมชสินะ”

“ใช่” ล่ายชิงหวาพยักหน้า “เราต้องเคารพทุกคนที่เป็นชาตินิยม เพราะเขาจะไม่ยืนอยู่ผิดที่เมื่อเผชิญหน้ากับความถูกและความผิด”

เฟ่ยเจี้ยนจงไม่ได้พูดอะไรออกมา ขมวดคิ้วราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ

ในตอนที่ขบวนรถมาถึงโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ตัวโรงแรมก็ถูกปิดเอาไว้อย่างคุมเข้ม

ขบวนรถของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเท่านั้นถึงจะสามารถวิ่งเข้าออกได้ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องไม่สามารถเข้าไปข้างในได้

แต่ว่า ณ ห้องโถงของโรงแรมในขณะนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คน

ผู้เข้าประมูลที่ทยอยถูกส่งตัวมาที่นี่ กำลังทำเรื่องเข้าพักทีละคน