ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3735

ล่ายชิงหวาไม่คาดคิดว่า เด็กหนุ่มที่ก้าวร้าวในตอนแรก จะมีท่าทีอ่อนน้อมกับตัวเองแบบนี้ แต่ต่อมาก็นึกขึ้นมาได้ว่า เย่เฉินน่าจะกำชับไว้ล่วงหน้า ในใจอดที่จะรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาไม่ได้

แม้ว่าเย่เฉินจะอายุน้อยกว่า แต่ในมุมมองของเขา ในด้านโชคชะตา เย่เฉินอยู่สูงมากกว่าเป็นไหนๆ แต่ว่าตัวเองจะมีชีวิตมาแล้วร้อยปี แต่เมื่อเห็นเย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะโค้งคำนับทำความเคารพ

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเย่เฉินจะกำชับลูกน้องให้ดูแลตาแก่อย่างเขาเป็นพิเศษ มันทำให้เขาปลื้มอกปลื้มใจเป็นอย่างมาก

จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เฟ่ยเจี้ยนจง เอ่ยพูดกับเจ้าหน้าที่คนนั้นว่า “พ่อหนุ่ม คนนี้เป็นเพื่อนของฉัน ฉันอยากรอเขารายงานตัวเสร็จก่อน แล้วค่อยไปโรงแรมพร้อมกัน ไม่ทราบว่าได้ไหม?”

เจ้าหน้าที่เอ่ยพูด “ท่านล่าย คุณเป็นแขกกิตติมศักดิ์ จึงไม่ต้องพักรวมกับผู้เข้าประมูลคนอื่นๆ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรอไปพร้อมกับเขาก็ได้ครับ”

ล่ายชิงหวาหัวเราะออกมา เอ่ยพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก พวกฉันสองคนเป็นเพื่อนกัน ถึงจะไม่ได้พักที่เดียวกัน ฉันก็ยังจะรอไปพร้อมเขาอยู่ดี”

“ได้ครับ” เจ้าหน้าที่เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ท่านล่าย คุณไปรอที่รถเถอะครับ ทางนี้เขายังต้องทำเรื่องอีกหลายขั้นตอน เสร็จแล้วยังต้องใส่ปลอกคอด้วย”

เฟ่ยเจี้ยนจงที่อยู่ข้างๆเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “ใส่ปลอกคอ? ปลอกคออะไร?”

เจ้าหน้าที่กลับมามีใบหน้าเย็นชา เอ่ยพูดว่า “ผู้จัดการเฉินสั่งชุดแบบเดียวกันมาให้ผู้เข้าประมูลใส่ ก่อนหน้านี้ก็ให้พวกคุณวัดส่วนสูงชั่งน้ำหนักแล้วไม่ใช่หรือไง? อีกสักพักหลังจากลงทะเบียนเสร็จ พวกคุณจะได้ชุดสั่งตัดคนละชุด สองสามวันต่อจากนี้ จนกว่าการประมูลจะสิ้นสุดลง พวกคุณต้องใส่ชุดที่ทางเราเตรียมเอาไว้ให้เท่านั้น”

เฟ่ยเจี้ยนจงคับข้องใจ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยขัด ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาอย่างฮึดฮัด ปล่อยให้พ่อบ้านพยุงตัวเองไปลงทะเบียน ณ จุดลงทะเบียน

จุดลงทะเบียน เป็นอะไรที่ย่ำแย่สุดๆ