คนทำธุรกิจล้วนแล้วแต่ปฏิบัติให้ลูกค้ารู้สึกสบายเหมือนอยู่บ้าน
หรือที่เขาเรียกกันว่าลูกค้าคือพระเจ้า
ใครเปิดร้านค้าขาย ก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาอกเอาใจลูกค้าให้รู้สึกสบายที่สุด
แบบนี้ถึงจะสามารถรักษาความรุ่งเรืองของธุรกิจเอาไว้ได้
การประมูลยาอายุวัฒนะในครั้งนี้ มีเพียงแห่งเดียวในโลก ดังนั้นไม่ว่าฝ่ายผู้จัดจะมีท่าทีย่ำแย่ขนาดไหน กลุ่มคนมีเงินก็ยังต้องยื้อแย่งมาให้ได้
ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จึงไม่แปลกที่เย่เฉินไม่อยากไว้หน้าพวกเขา
มหาเศรษฐีกลุ่มนี้ ถูกคนรอบข้างเลียแข้งเลียขาจนเคยตัว ต่อให้เจ้าหน้าที่บริการพวกเขาด้วยใจขนาดไหน ก็ไม่ทำให้พวกเขารู้สึกตื้นตันอยู่ดี
อย่างนี้แล้ว สู้กระทำตรงกันข้ามยังจะดีกว่า ไม่ใช่แค่ไม่เลียแข้งเลียขาพวกเขา แต่ยังทำเหมือนเหยียบย่ำหัวของพวกเขาไปด้วย
ต้องทำให้เหล่ามหาเศรษฐีที่ปกติถือตัวสูงส่ง ได้ลองสัมผัสความรู้สึกถูกควบคุมและถูกตะคอกเสียบ้าง พวกเขาจะได้จำขึ้นใจ
ดังนั้น เจ้าหน้าที่เหล่านี้จึงได้รับการอบรมจากเฉินจื๋อข่าย แม้ว่าในใจจะเกรงกลัวต่อมหาเศรษฐีที่นั่งเครื่องบินราคาพันล้านมาที่เมืองจินหลิงแค่ไหน เบื้องหน้าก็ต้องแสดงออกอย่างไม่ไว้หน้าพวกเขา
เรื่องไหนไม่จำเป็นต้องมีมารยาทก็ไม่ต้องมี เรื่องไหนควรที่จะสั่งสอนก็ต้องสั่งสอน
เฟ่ยเจี้ยนจงเองก็คาดคิดไม่ถึง ว่าการที่ตัวเองมาเข้าร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะตั้งไกลหลายหมื่นกิโล ยังไม่ทันได้เห็นยาอายุวัฒนะ ก็ได้รับรหัสภายใน035มาก่อนเสียแล้ว
แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าแสดงออกว่าไม่พอใจ ทำได้เพียงยิ้มแกนๆออกมา “นี่พ่อหนุ่ม พวกนายยังไม่บอกตารางการเข้าร่วมงานประมูลมาเลยนะ ขอสอบถามกำหนดการอย่างละเอียดหน่อยได้ไหม?”
เจ้าหน้าที่คนนั้นเอ่ยพูดอย่างรำคาญ “เมื่อกี้ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณแค่เดินไปรายงานตัวกับเจ้าหน้าที่ตรงนั้น แล้วปฏิบัติตามแนวทางของเราก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องถาม1”
เจ้าหน้าที่คนนั้นมองมาที่ล่ายชิงหวา เอ่ยถามเขาว่า “คุณก็มาเข้าร่วมงานประมูลเหรอ?”
ล่ายชิงหวาพยักหน้า “ใช่”
เจ้าหน้าที่หยิบรายชื่อขึ้นมา เอ่ยถามว่า “คุณชื่ออะไร? ผมขอตรวจดูก่อน”
ล่ายชิงหวาพูดยิ้มๆ “คุณนามสกุลล่าย ชื่อเต็มล่ายชิงหวา”
เมื่อเจ้าหน้าที่ได้ยินคำวำล่ายชิงหวา ท่าทีเย่อหยิ่งที่มีก่อนหน้านี้ พลันแปรเปลี่ยนเป็นนอบน้อม
เขารีบโค้งคำนับ เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “สวัสดีครับท่านล่าย! ผู้จัดการเฉินกำชับเอาไว้ว่าคุณคือหนึ่งในแขกกิตติมศักดิ์ของเรา ไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนที่นี่ เดี๋ยวอีกสักครู่รบกวนคุณขึ้นรถ ทีมงานของเราจะพาคุณไปส่งที่โรงแรม ทางโรงแรมจะมีพนักงานพิเศษคอยทำเรื่องเข้าพักให้คุณครับ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...