ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3734

คนทำธุรกิจล้วนแล้วแต่ปฏิบัติให้ลูกค้ารู้สึกสบายเหมือนอยู่บ้าน

หรือที่เขาเรียกกันว่าลูกค้าคือพระเจ้า

ใครเปิดร้านค้าขาย ก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาอกเอาใจลูกค้าให้รู้สึกสบายที่สุด

แบบนี้ถึงจะสามารถรักษาความรุ่งเรืองของธุรกิจเอาไว้ได้

การประมูลยาอายุวัฒนะในครั้งนี้ มีเพียงแห่งเดียวในโลก ดังนั้นไม่ว่าฝ่ายผู้จัดจะมีท่าทีย่ำแย่ขนาดไหน กลุ่มคนมีเงินก็ยังต้องยื้อแย่งมาให้ได้

ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จึงไม่แปลกที่เย่เฉินไม่อยากไว้หน้าพวกเขา

มหาเศรษฐีกลุ่มนี้ ถูกคนรอบข้างเลียแข้งเลียขาจนเคยตัว ต่อให้เจ้าหน้าที่บริการพวกเขาด้วยใจขนาดไหน ก็ไม่ทำให้พวกเขารู้สึกตื้นตันอยู่ดี

อย่างนี้แล้ว สู้กระทำตรงกันข้ามยังจะดีกว่า ไม่ใช่แค่ไม่เลียแข้งเลียขาพวกเขา แต่ยังทำเหมือนเหยียบย่ำหัวของพวกเขาไปด้วย

ต้องทำให้เหล่ามหาเศรษฐีที่ปกติถือตัวสูงส่ง ได้ลองสัมผัสความรู้สึกถูกควบคุมและถูกตะคอกเสียบ้าง พวกเขาจะได้จำขึ้นใจ

ดังนั้น เจ้าหน้าที่เหล่านี้จึงได้รับการอบรมจากเฉินจื๋อข่าย แม้ว่าในใจจะเกรงกลัวต่อมหาเศรษฐีที่นั่งเครื่องบินราคาพันล้านมาที่เมืองจินหลิงแค่ไหน เบื้องหน้าก็ต้องแสดงออกอย่างไม่ไว้หน้าพวกเขา

เรื่องไหนไม่จำเป็นต้องมีมารยาทก็ไม่ต้องมี เรื่องไหนควรที่จะสั่งสอนก็ต้องสั่งสอน

เฟ่ยเจี้ยนจงเองก็คาดคิดไม่ถึง ว่าการที่ตัวเองมาเข้าร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะตั้งไกลหลายหมื่นกิโล ยังไม่ทันได้เห็นยาอายุวัฒนะ ก็ได้รับรหัสภายใน035มาก่อนเสียแล้ว

แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าแสดงออกว่าไม่พอใจ ทำได้เพียงยิ้มแกนๆออกมา “นี่พ่อหนุ่ม พวกนายยังไม่บอกตารางการเข้าร่วมงานประมูลมาเลยนะ ขอสอบถามกำหนดการอย่างละเอียดหน่อยได้ไหม?”

เจ้าหน้าที่คนนั้นเอ่ยพูดอย่างรำคาญ “เมื่อกี้ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณแค่เดินไปรายงานตัวกับเจ้าหน้าที่ตรงนั้น แล้วปฏิบัติตามแนวทางของเราก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องถาม1”