เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3733

เฟ่ยเจี้ยนจงรู้อยู่แก่ใจ ว่าสภาพร่างกายของตัวเองมาถึงระยะสุดท้ายแล้ว ถ้าหากการมาเมืองจินหลิงในครั้งนี้ไม่ได้ยาอายุวัฒนะติดมือกลับไปด้วย เขาอาจจะไม่มีชีวิตรอดกลับจากเมืองจินหลิงก็ได้

ดังนั้น จะแพ้หรือชนะ ก็คงขึ้นอยู่กับการเดิมพันครั้งนี้

เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ในใจเอาแต่พร่ำอธิษฐาน ขอให้ครั้งนี้ตัวเองสมปรารถนา

หลังจากเครื่องบินลงจอด รถนำทางก็พาเครื่องบินไถล้อมาจอดที่โรงจอดเครื่องบินที่เฉินจื๋อข่ายเช่าเอาไว้

เมื่อเครื่องบินจอดนิ่งสนิท ประตูห้องโดยสารก็เปิดออก

ลูกน้องคนหนึ่งของเฉินจื๋อข่าย เดินลงบันไดเลื่อนมาหยุดรอที่หน้าประตูเครื่องบิน

ทันทีที่ประตูเครื่องถูกพนักงานเปิดออก ลูกน้องของเฉินจื๋อข่าย ก็มายืนตรงหน้า แล้วเอ่ยพูดเสียงเข้มขรึมว่า “นี่คงเป็นเครื่องบินของเฟ่ยเจี้ยนจงสินะ?”

พนักงานบนเครื่องเอ่ยพูดอย่างมีน้ำโห “นี่ ระวังคำพูดคำจาหน่อย ชื่อของคุณท่านไม่ใช่ชื่อที่ใครจะมาเรียกตรงๆก็ได้！”

ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายเอ่ยพูดอย่างไม่ยี่หระว่า “คุณทงคุณท่านอะไร คุณท่านของพวกนายไม่ใช่คุณท่านของฉันสักหน่อย ฉันมีหน้าที่แค่เช็กชื่อคนเข้าร่วมเท่านั้น ตอนนี้นายไปบอกเฟ่ยเจี้ยนจง ให้เตรียมบัตรเชิญกับบัตรยืนยันตัวตนไว้ให้พร้อม เพื่อที่เจ้าหน้าที่ได้ทำการตรวจสอบ”

พนักงานบนเครื่องไม่คิดว่า ไอ้หนุ่มคนนี้จะพูดจาไร้มารยาทขนาดนี้ จึงเอ่ยถามเสียงเย็นว่า “นี่ไอ้หนุ่ม คำพูดคำจาอะไรของนาย?！ รู้ไหมว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน