เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3732

เฟ่ยเจี้ยนจงฟังจบ ก็พึมพำออกมาว่า “ผมให้พี่ดูดวงให้ผมนะ พี่จะมาพูดเนื้อเพลงให้ผมฟังทำไมเนี่ย…..”

“ไอ้โง่！” ล่ายชิงหวาดุออกมาเสียงต่ำ เลิกคิ้วเอ่ยถามเขาว่า “มันเป็นคำสุภาษิตของมันอยู่ดีๆ ถูกคนเอาไปใส่ในเพลงแค่นี้ ก็หาว่าฉันพูดเนื้อเพลงแล้วเหรอ?”

เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยพูดว่า “พี่ล่าย ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมหมายความว่า รบกวนพี่ช่วยอธิบายเป็นภาษาที่ผมเข้าใจให้หน่อยได้ไหม”

ล่ายชิงหวาส่ายหน้าอย่างจนใจ “ความหมายตรงตัวมันก็อธิบายชัดเจนแล้วนะ ก็คือมองไม่ชัด มองไม่ทะลุ อีกอย่างเรื่องนี้มันก็ซับซ้อนมาก ปัจจัยภายนอกเยอะ ตัวแปรก็ใหญ่ สภาพการณ์อาจเปลี่ยนแปลงได้ตลอดทุกวินาที และมันก็เกินขอบเขตความสามารถของฉันด้วย”

เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงฟังมาถึงตรงนี้ ก็ลูบขมับอย่างทำอะไรไม่ได้ โอดครวญออกมาว่า “ถ้าอย่างพี่ยังมองไม่ทะลุ ผมก็คงไม่เหลือ”

เขาพูดพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง ถอนหายใจออกมาเบาๆ “เฮ้อ แป็บๆก็ผ่านไปหลายปีแล้ว…”

ล่ายชิงหวามองออกไปนอกหน้าต่าง เอ่ยถามเขาว่า “เจี้ยนจง บรรพบุรุษแกเป็นฮุยโจวใช่ไหม?”

“ใช่” เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้า “คนฮุยโจวโดยกำเนิด”

ล่ายชิงหวาถอนหายใจ “บรรพบุรุษเป็นพ่อค้าชาวฮุยโจว ไม่แปลกที่ชีวิตแกจะประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจแบบนี้”

พูดจบ ล่ายชิงหวาก็มองมาที่เขา เอ่ยพูดว่า “เจี้ยนจง แกกับฉันอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ฉันขอถามอะไรแกหน่อย แกอย่าหาว่าเป็นการเสียมารยาทเลยนะ”

เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยขึ้น “พี่ล่ายถามมาได้เลย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน