ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3742

สรุปบท บทที่ 3742: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 3742 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 3742 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อได้ยินคำสั่งของเย่เฉิน พนักงานขายกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ครับ คุณผู้ชาย คุณรอสักครู่ ผมจะเรียกเพื่อนร่วมงานมาช่วย!”

หลังจากกล่าวจบ เขาเรียกเพื่อนร่วมงานสองสามคนอย่างรวดเร็ว แต่ละคนถือถุงขนาดใหญ่สองสามใบ เดินตามเย่เฉินและเซียวชูหรันออกไป

หลังจากใส่ทุกอย่างไว้ที่ท้ายรถแล้ว พนักงานขายรีบถามเย่เฉินว่า “คุณผู้ชาย โปรดเพิ่มวีแชทของผมด้วย ต่อไปพวกเราจะได้ติดต่อกันทางวีแชทได้”

เย่เฉินโบกมือ“ไม่จำเป็นแล้ว ต่อไปผมจะไม่มาที่ร้านของคุณอีกแล้ว”

เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ แล้วเข้าไปนั่งคู่คนขับ

เย่เฉินสตาร์ทรถและขับออกไปจากร้านโดยตรง

หลังจากที่รถขับออกไป เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะถามเย่เฉินว่า “เย่เฉิน เมื่อสักครู่คุณพูดว่าการซื้อพ่วงสินค้าสามารถทำกำไรได้จริงหรือ?”

“เรื่องจริงแน่นอน” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สามีของคุณเคยโกหกคุณหรือ?”

หลังจากกล่าวจบ เขาถามเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน ตอนนี้คุณจะไปไหน? คุณจะไปที่บริษัทหรือไปหาเคลลี่ เวสท์?”

เซียวชูหรันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ของขวัญสำหรับเคลลี่ เวสท์นั้นเลือกได้แล้ว แต่ของขวัญสำหรับคุณจานยังไม่ได้ตัดสินใจ มองแวบเดียวก็รู้ว่าคุณจานเป็นคุณหนูจากตระกูลชั้นสูง ฉันเดาว่าเขาคงไม่สนใจของแบรนด์เนมพวกนี้หรอก ดังนั้นฉันก็เลยไม่รู้ว่าจะมอบอะไรให้กับเธอดี”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมเคยพูดแล้วว่าอีกสองสามวันหลังจากหายยุ่งแล้ว ผมจะชวนเธอไปทานอาหาร และผมจะเป็นคนตอบแทนน้ำใจไมตรีของเธอเอง”

เซียวชูหรันกล่าวด้วยใบหน้าเศร้าว่า “ฉันรู้สึกว่าคุณจานช่วยฉันไว้มากมาย หากพวกเราแค่ชวนเธอไปทานอาหาร ฉันจะรู้สึกแย่กับเรื่องนี้”

ถ้าตอนนี้เซียวชูหรันมอบให้ของขวัญกับเธอจริง ๆ เธออาจสติแตกทันที เพราะนั่นหมายความว่าความพยายามทั้งหมดของเธอจะสูญเปล่า

แต่ถ้าเซียวชูหรันมอบของขวัญให้เคลลี่ เวสท์ แต่ไม่มอบให้เธอ เธอจะรู้ว่าเย่เฉินคิดจะตอบแทนน้ำใจไมตรีที่เธอมีต่อเซียวชูหรันด้วยตนเอง

ความจริงเย่เฉินต้องยอมรับว่าเฟ่ยเข่อซินมีความสามารถเล็กน้อย

เขามองแวบเดียวก็สามารถมองออกว่าแผนที่คอยให้ความช่วยเหลือคนอื่นอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ เขารู้สึกละอายถ้าไม่มีการตอบสนองใด ๆ

เพราะนั่นจะทำให้เซียวชูหรันภรรยาของเขารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเฟ่ยเข่อซิน

ดังนั้น เย่เฉินจึงคิดคร่าวๆ อยู่ในใจ ขอเพียงแค่เฟ่ยเข่อซินไม่มีเจตนาร้ายต่อภรรยาตนเอง และถ้าเฟ่ยเจี้ยนจงคุณปู่ของเธอไม่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะในงานประมูลได้ งั้นตนเองจะมอบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดให้แก่เธอ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน