ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3741

สินค้าอยู่ในร้านนี้นานมากเท่าใด ค่าคอมมิชชั่นก็จะยิ่งสูงขึ้นมากเท่านั้น

ดังนั้น วันนี้เย่เฉินซื้อสินค้าที่ไม่มีการเคลื่อนไหวจากที่นี่เกือบหนึ่งล้านหยวน และเดือนหน้าเขาก็จะได้รับค่าคอมมิชชั่นประมาณสามแสนหยวน

เขาสามารถหารายได้สามแสนหยวนในเวลาเพียงไม่กี่นาที สำหรับเขาแล้วมันเป็นสิ่งที่ยากที่จะจินตนาการ

ดังนั้นเขาก็ทำหน้าประจบสอพลอทันทีและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “คุณผู้ชาย เพราะคุณซื้อสินค้ามาก ต้องไปที่แผนกต้อนรับเพื่อนับทีละรายการ กรุณานั่งรออยู่ที่นี่สักครู่ ผมจะไปเอาเครื่องดื่มมาให้พวกคุณก่อน คุณและคุณผู้หญิงโปรดรอสักครู่ หลังจากจัดการสินค้าเสร็จแล้ว ผมจะเอาเครื่องรูดบัตรและรายการสินค้าเพื่อยืนยันการรูดบัตรกับคุณ”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมมานานมากแล้ว และในที่สุดคุณก็มีสถานะที่พนักงานขายควรจะมี”

พนักงานขายรู้ว่าเย่เฉินกำลังถากถางเขา แต่เพื่อเห็นแก่เงิน การถากถางนี้ไม่มีความหมายสำหรับเขาเลย

ดังนั้นเขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณผู้ชาย ผมขอโทษจริง ๆ ที่เมื่อสักครู่ท่าทีของผมอาจไม่เป็นมิตรพอ แต่คุณวางใจเถอะ นับตั้งแต่ตอนเป็นต้นไป คุณจะเป็นลูกค้าระดับซูเปอร์วีไอพีของร้านเรา คุณสามารถเพิ่มวีแชทของผมได้ในภายหลัง และในอนาคตหากคุณต้องการกระเป๋าสไตล์ใด ๆ คุณสามารถบอกผมล่วงหน้า แล้วผมจะช่วยคุณหา! ถ้าคุณจะมาที่ร้านกรุณาบอกผมล่วงหน้าด้วย ผมจะจองที่จอดรถตรงประตูทางเข้าร้านไว้ให้คุณ คุณจะได้ไม่ต้องเข้าแถวเหมือนวันนี้”

เย่เฉินไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเขา ยิ้มเล็กน้อยและสั่งว่า “เอาล่ะ รีบไปออกบิลรายการสินค้า แล้วนำเครื่องรูดบัตรมาให้ผมรูดบัตร ผมมีหลายสิ่งที่ต้องทำ และเวลาของผมนั้นมีค่ามาก”

พนักงานขายผู้ชายพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “คุณผู้ชาย กรุณารอสักครู่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยครับ”

สิบนาทีต่อมา พนักงานขายวิ่งเข้ามาพร้อมกับเครื่องรูดบัตร และบิลรายการสินค้ามากมาย

เมื่อมาถึงข้างเย่เฉิน เขาคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่ข้างเย่เฉิน และกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “คุณผู้ชาย คุณตรวจสอบดู การพ่วงซื้อสินค้าทั้งหมดของคุณคือเก้าแสนเก้าหมื่นหกพันห้าร้อยยี่สิบหยวน กระเป๋าใบนี้ราคาหนึ่งแสนหกหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน รวมทั้งหมดคือหนึ่งล้านหนึ่งแสนหกหมื่นห้าพันสี่ร้อยแปดหยวน โปรดยืนยันรายละเอียดและจำนวนเงิน ถ้าไม่มีปัญหาก็สามารถรูดบัตรได้เลยครับ”