ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3759

เย่เฉินหัวเราะและดุว่า “เอาล่ะ อย่ามัวแต่พูดอยู่ที่นี่ รีบไปเถอะ”

ขอบตาของจางเอ้อเหมาเปลี่ยนเป็นสีแดง อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำออกมาตาสองหยด จากนั้นจึงรีบใช้แขนเสื้อเช็ดออกทันที ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณไม่รู้หรอกว่าผมจางเอ้อเหมาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่ อย่าพูดถึงตลาดของโบราณเลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนผมก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนให้ผู้อื่น ต้องประจบสอพลอคนไปทั่ว แต่สุดท้ายเพราะผมไม่มีคนสนับสนุน ใครก็ตามที่เป็นคนพื้นเพในเมืองจินหลิง ก็สามารถรังแกและเบียดเบียนผมได้.....ผมไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ผมจะสามารถติดตามท่านห้า และติดตามคุณได้.....”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะปาดน้ำตาอีกครั้ง แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ การที่ผมพูดเช่นนี้ทำให้ดูเหมือนว่าผมนั้นเป็นคนไร้ประโยชน์! แต่คุณวางใจเถอะ ต่อไปผมจะไม่ทำให้คุณและท่านห้าต้องผิดหวัง!”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “การมีคนสนับสนุนนั้นเป็นเรื่องที่ดี แต่คุณต้องจำวันที่คุณไม่มีคนสนับสนุน และอย่าไปรังแกคนจนเพราะคุณมีคนสนับสนุน อย่าทำให้ตนเองกลายเป็นคนที่ตนเองขยะแขยงก่อนหน้านั้น”

จางเอ้อเหมาพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าและกล่าวอย่างนอบน้อม “อาจารย์เย่ วางใจเถอะ เรื่องนี้ผมเข้าใจเป็นอย่างยิ่ง!”

เมื่อเห็นว่าเขาพูดออกมาจากใจ เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “เอาล่ะ รีบไปเถอะ”

จางเอ้อเหมาโค้งคำนับให้เย่เฉินเก้าสิบองศาและกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณ อาจารย์เย่ งั้นผมไปหาท่านห้าก่อน!”

……

จางเอ้อเหมานั่งแท็กซี่ไปที่เทียนเซียงฝู่พร้อมกับความตื่นเต้น

คนที่ตื่นเต้นเหมือนเขานั้น ยังมีพนักงานขายชายชื่อVivian ที่อยู่ในร้านฮอร์เมส

เมื่อสักครู่ ผู้จัดการร้านได้คำนวณค่าคอมมิชชั่นการขายสำหรับยอดขายของเขาในวันนี้

การซื้อพ่วงสินค้ารวมเก้าแสนเก้าหมื่นหกพันหยวน และค่าคอมมิชชั่นของเขาคือสองแสนเก้าหมื่นแปดพันหยวน

บิลสั่งซื้อนี้ไม่เพียงแต่ทำลายสถิติสูงสุดของการซื้อพ่วงสินค้าทั้งร้านเท่านั้น แต่ยังทำลายสถิติค่าคอมมิชชั่นสูงสุดในร้านค้าทั้งหมดอีกด้วย