ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 378
บทที่ 378
เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามชายหกคนนั้น “แล้วพวกคุณรู้จักเขาไหม?”
ชายทั้งหกทำหน้ามึนงง ดูเหมือนพวกเขาจะฟังภาษาจีนไม่ออกเลย
แต่ในขณะนี้ เฉินจื๋อข่ายเข้ามาและแปลประโยคเป็นภาษาญี่ปุ่นให้กับพวกเขาทั้งหกคน จากนั้นทั้งหกคนก็ส่ายหัวและพูดพล่อยๆ ออกมา
ทันทีนั้น เฉินจื๋อข่ายก็หันมาพูดกับเย่เฉิน “คุณชายครับ พวกเขาบอกว่าไม่รู้จักโคบายา ชิอิจิโร่เลยครับ”
“อ้อ” เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดอย่างแผ่วเบา “ในเมื่อไม่รู้จักกัน งั้นผมจะสุ่มเลือกใครสักคนในนี้ออกมาสับเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน จากนั้นจะเหลือเพียงแค่ห้าคน”
“ครับ!” เฉินจื๋อข่ายรีบแปลประโยคของเย่เฉินและคนทั้งหกก็เกิดอาการผวาทันที
พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเย่เฉินแค่ถามประโยคเดียวก็จะจับพวกเขาไปเป็นอาหารสุนัขแล้ว!
เขาโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยหรือ?!
เย่เฉินหันไปพูดกับหงห้าว่า “หงห้า ที่นี่เป็นถิ่นคุณ คุณน่าจะคุ้นเคยกว่าใครดี คุณช่วยพาคนทั้งหกคนนี้ออกไปชั่งน้ำหนักทีละคน จากนั้นเลือกคนที่มีน้ำหนักมากที่สุดไปหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน ส่วนห้าคนที่เหลือก็ให้ยืนมองอยู่ข้างๆ! แล้วค่อยพากลับมาซักถามใหม่!”
หงห้าถามด้วยความเคารพ “คุณชายครับ แล้วถ้าพวกมันยอมรับก่อนล่ะครับ?”
เย่เฉินพูดเบาๆ “ตอนนี้สายไปแล้ว ต่อให้ยอมรับก็ต้องหั่น!”
โคบายา ชิอิจิโร่ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว สิ่งที่เขาแตกต่างจากคนทั้งหกคนนั้นคือเขาเข้าใจภาษาจีนและเข้าใจความหมายของเย่เฉินทันที!
เอาคนเป็นไปหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน คุณชายตระกูลเย่โหดร้ายขนาดนั้นเลยหรือ?!
ถ้าเราเป็นคนถูกหั่นจะทำไง?!
ดังนั้นเขาจึงรีบวิงวอน “คุณชายเย่ครับ ผมจะบอกแล้ว ผมจะบอกทุกอย่างครับ! ผมให้พวกมันไปชิงยาวิเศษของซือเทียนฉีเองครับ ผมผิดไปแล้ว ให้อภัยผมเถอะครับ หรือคุณช่วยบอกผมว่าคุณต้องการเงินชดใช้เท่าไหร่ ผมยินดีจะชดใช้ให้คุณครับ!”
เย่เฉินสีหน้ามืดมน “ยาอยู่ไหน?”
โคบายา ชิอิจิโร่ตอบ “ยาอยู่ที่ผู้ช่วยของผมครับ ตอนนี้เขาเข้าไปในสนามบินแล้ว......”
เย่เฉินถามอีกครั้ง “เครื่องบินออกบินไปแล้วใช่ไหม?”
โคบายา ชิอิจิโร่พยักหน้าตอบ “น่าจะบินแล้วครับ ตอนนี้คงออกจากน่านฟ้าของประเทศจีนไปแล้วครับ!”
เย่เฉินกัดฟันพูด “นายกล้าปล้นยาวิเศษของประเทศจีนที่เป็นมรดกที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ให้งั้นเหรอ? ดี! ดีมาก ในเมื่อยาวิเศษถูกนำออกไปที่ญี่ปุ่นแล้ว งั้นชีวิตของนายก็ทิ้งไว้ในประเทศจีนเลยก็แล้วกัน!”
............
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...