ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 379

บทที่ 379

เพียงแค่คำพูดเดียวของเย่เฉินก็ทำให้โคบายา ชิอิจิโร่โห่ร้องด้วยน้ำตา!

เขาเองก็ไม่ใช่ผู้กล้าหาญที่ไหนอยู่แล้ว เขาเป็นแค่ลูกเศรษฐีคนหนึ่งที่อยากชิงความรุ่งโรจน์ให้กับครอบครัว ซึ่งทุกอย่างก็ทำเพื่อพื้นฐานความสุขของตัวเองอยู่ดี

แต่ตอนนี้เขาถูกเย่เฉินขังไว้ในคอกสุนัขและจะกลายเป็นอาหารชั้นเลิศของฝูงสุนัขดุร้ายได้ทุกเมื่อ ซึ่งทำให้เขาทั้งเสียใจและทั้งกลัวมาก

ดังนั้นเขาจึงร้องขอเย่เฉินด้วยน้ำตา “คุณชายเย่ครับ ผมขอร้องแล้วครับ ไม่ว่าคุณต้องการเงินเท่าไหร่ผมยินดีจ่ายให้คุณครับ! หรือจะให้ผมโทรหาคุณพ่อ ให้ท่านช่วยติดต่อนักบิน ให้เครื่องบินบินกลับมาแล้วนำยามาคืนให้คุณดีครับ?”

เย่เฉินพูด “น้อยๆ หน่อยนะ คุณคิดว่าผมโง่งั้นเหรอ? สมัยนี้มีเครื่องมือวิเคราะห์มากมาย แค่ใส่ยาเข้าไปก็สามารถวิเคราะห์ส่วนประกอบได้ทั้งหมดภายในไม่กี่นาทีแล้ว ยิ่งบริษัทใหญ่อย่างบริษัทผลิตยาโคบายาของคุณจะไม่มีเครื่องมือแบบนี้ได้ไง?”

โคบายา ชิอิจิโร่พยักหน้ารัวๆ แล้วพูดด้วยน้ำตา “มีครับ แต่ผมไม่ได้เอามาที่ประเทศจีนด้วย! แต่คุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ ตราบใดที่ยาวิเศษไม่ได้ถูกส่งเข้าไปในห้องแล็บของบริษัทผลิตยาโคบายา พวกเราไม่ทางรู้ส่วนผสมของยาอย่างแน่นอนครับ”

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณไหม? บางทีพวกคุณอาจมีเครื่องมือบนเครื่องบินก็ได้ หรือบางทีตอนนี้พวกคุณอาจจะได้สูตรยาวิเศษของเราไปแล้ว หรือไม่ก็แอบนำส่วนผสมของยาออกไป แม้จะเป็นผงเล็กน้อย แต่พวกคุณก็สามารถนำกลับไปทำการวิจัยได้อยู่ดี!”

โคบายา ชิอิจิโร่พูดด้วยน้ำตาอีกครั้ง “คุณชายเย่ครับ ผมกล้ารับประกันด้วยศักดิ์ศรีของผมเลยครับ......”

เย่เฉินตบหน้าเขาทันที จากนั้นพูดด้วยความโกรธ “โจรอย่างคุณยังมีหน้ามาพูดเรื่องศักดิ์ศรีกับผมเหรอ?”

โคบายา ชิอิจิโร่เงียบไปชั่วขณะ

เย่เฉินพูดถูก เขาเป็นโจรจริงๆ ถ้าพูดถึงเรื่องศักดิ์ศรีในตอนนี้มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องตลกร้ายเลยล่ะ......

โคบายา ชิอิจิโร่รีบพูดต่อ “งั้นคุณชายเย่ช่วยบอกผมทีครับว่าผมควรทำอย่างไร ขอเพียงอยู่ในขอบเขตความสามารถของผม ผมยินดีที่จะทำตามครับ!”

เย่เฉิน “อันที่จริงมันก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอกนะ ไหน ๆ พวกคุณก็ขโมยยาวิเศษของเราไปแล้ว และผมก็เดาว่าพวกคุณได้สูตรยาไปแล้วด้วย จะดีกว่าถ้าพวกคุณยอมจ่ายค่าสูตรยาวิเศษให้กับเรา”

โคบายา ชิอิจิโร่รีบพยักหน้าตอบ “ไม่มีปัญหาครับ! ไม่มีปัญหาจริงๆ ครับ! คุณชายเย่เสนอราคามาได้เลยครับ ผมจะแจ้งที่บ้านทันทีเลยครับ!”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “หนึ่งหมื่นล้านหยวน ไม่อย่างนั้นผมจะเอาชีวิตคุณและจะเปิดโปงเรื่องที่คุณเข้ามาขโมยสูตรยาของเราให้โลกรู้ ผลที่ตามมาคือบริษัทผลิตยาโคบายาของคุณจะหายสาบสูญไปจากโลกใบนี้!”

โคบายา ชิอิจิโร่ถึงกับอึ้งไปทันทีและพูดโพล่งออกมา “คุณเย่ครับ หนึ่งหมื่นล้านหยวนมันมากเกินไป......เราไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริงๆ นะครับ......”

“เล่นลิ้นกับผม?” เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “ผมเคยตรวจสอบบริษัทผลิตยาโคบายาของพวกคุณแล้ว กำไรของบริษัทผลิตยาโคบายานั้นดีมาก กำไรสุทธิต่อปีอย่างน้อยจะอยู่ที่สองพันล้านหยวน นอกจากนี้พวกคุณเพิ่งกู้เงินก้อนโตจากธนาคารเมื่อไม่นานมานี้ และผมเชื่อว่าเงินก้อนนี้ยังอยู่ในบัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายาของพวกคุณ?!”

โคบายา ชิอิจิโร่พูดด้วยเสียงสั่นเทา “คุณชายเย่ครับ ผมไม่ได้ปิดบังคุณนะครับ เงินก้อนนี้สำคัญต่อบริษัทผลิตยาโคบายามาก อีกอย่างสิทธิอำนาจอยู่ที่คุณพ่อของผม ซึ่งผมไม่มีอำนาจในการตัดสินใจเลยครับ!”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดต่อ “งั้นโทรหาพ่อคุณ! ตอนนี้ เดี๋ยวนี้!”

จากนั้นเย่เฉินหันไปพูดกับเฉินจื๋อข่าย “แก้มัดมือขวาของเขา แล้วหยิบโทรศัพท์ให้เขา”

เฉินจื๋อข่ายจึงเข้าไปปลดเชือกมือขวาและยื่นโทรศัพท์ให้เขากับมือ

............