ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 380

บทที่ 380

โคบายา ชิอิจิโร่รวบรวมความกล้าแล้วโทรหาพ่อของเขา

โคบายา ชิมาซาโอะในขณะนี้กำลังรอคอยการมาของยาวิเศษที่โตเกียวอย่างใจจดใจจ่อ

เขาใจร้อนจนต้องให้รถพยาบาลมารับเขาไปรอที่สนามบิน

โคบายาเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลต่อเมืองโตเกียวเป็นอย่างมาก ซึ่งตระกูลของเขามีโกดังเก็บเครื่องบินส่วนตัวในสนามบินโตเกียว นอกจากนี้ยังมีเลานจ์ระดับไฮเอนด์ในโรงเก็บเครื่องบินอีกด้วย ทั้งหมดทั้งปวงนี้เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของตระกูลโคบายา ดังนั้นโคบายา ชิมาซาโอะจึงพาลูกชายคนรองของเขาโคบายา ชิจิโร่ไปรอยาวิเศษในเลานจ์อันหรูหราแห่งนี้

ทันทีที่ได้รับสายโทรเข้าจากโคบายา ชิอิจิโร่ โคบายา ชิมาซาโอะจึงรีบถามเขา “ชิอิจิโร่ พ่อได้ข่าวว่านายไม่ได้ขึ้นเครื่องมาด้วย? แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน?”

โคบายา ชิอิจิโร่รีบตอบกลับ “พ่อครับ ผมถูกคุณชายตระกูลเย่แห่งเย่นจิงจับตัวไว้ครับ เขากล่าวหาว่าผมเป็นคนขโมยยาวิเศษไป ตอนนี้เขาต้องการให้เราซื้อลิขสิทธิ์ยาตัวนี้ด้วยเงินหนึ่งหมื่นล้านหยวน ไม่อย่างนั้นเขาจะเอาชีวิตผมและจะเปิดโปงบริษัทผลิตยาโคบายาของเราด้วยครับ......”

“ว่าไงนะ?!” โคบายา ชิมาซาโอะตะคอก “ไอ้สารเลว! พ่อบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าประมาท!”

โคบายา ชิอิจิโร่พูดด้วยน้ำตา “พ่อครับ ผมระวังตัวแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจับได้ยังไง ตอนนี้พ่อต้องช่วยผมนะครับ ไม่อย่างนั้นผมต้องตายที่นี่แน่!”

โคบายา ชิมาซาโอะพูดอย่างเย็นชา “หนึ่งหมื่นล้านคงเป็นเรื่องเพ้อฝันไปแล้ว พ่อไม่มีทางเห็นด้วยหรอก! ถ้าร้อยล้านพ่อยังคงรับได้!”

เย่เฉินที่ฟังคำแปลจากเฉินจื๋อข่ายมาตลอดการสนทนา เมื่อได้ยินคำนี้ เขาก็ยิ้มพูดอย่างเย็นชา “ด้วยความเคารพครับคุณโคบายา ชิมาซาโอะ ยาวิเศษที่พวกคุณขโมยไปเป็นยาที่สามารถฟื้นฟูและซ่อมแซมเซลล์หรืออวัยวะที่เสียหายให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง เช่นคนที่เป็นอัมพาตก็สามารถรักษาให้หายขาดได้ คงไม่ต้องพูดถึงโรคอื่นๆ นะครับ และถ้าหากยาตัวนี้ถูกพัฒนาแล้วนำเข้าสู่ตลาดได้ ผมเชื่อว่ามันจะสร้างกำไรสุทธิให้คุณมากกว่าหนึ่งหมื่นล้านต่อปีได้อย่างแน่นอน ดังนั้นคุณได้ของถูกไปแล้วนะครับ คุณรู้ตัวไหม?”