ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3789

เย่โจงจั่วต่อให้ฝันยังไงก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆเย่เฉินจะให้เกียรติตัวเองในงานประมูลในครั้งนี้

ให้ตัวเองเข้าร่วมงานประมูลในฐานะแขกVIP ก็ทำให้ตัวเองรู้สึกไม่คาดคิดและตกใจมากแล้ว ไม่เคยคิดว่า เย่เฉินไม่เพียงแค่ให้ฐานะแขกVIPกับตัวเอง ถึงขั้นยังให้ตัวเองปรากฏตัวหน้างานเป็นลำดับท้ายที่สุดอีกด้วย

ปรากฏตัวหน้างานเป็นลำดับท้ายที่สุดก็ช่างเถอะ สิ่งที่ยิ่งคิดไม่ถึงก็คือ ตอนที่ซ่งหวั่นถิงประกาศ จู่ๆก็ขอให้ทุกท่านลุกขึ้นยืน ร่วมกันปรบมือต้อนรับตัวเองเข้าสู่งาน นี่คือการต้อนรับตัวเองที่สูงส่งที่สุดในโอกาสนี้เลย！

อย่างที่รู้ ในตอนนี้เวลานี้คนที่เข้าร่วมงานประมูลในครั้งนี้ ไม่มีข้อยกเว้น ไม่ใช่คนรวยชนชั้นสูง มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีสภาพทางเศรษฐกิจ แข็งแกร่งกว่าตระกูลเย่มาก

แต่ว่า แม้ว่าเป็นผู้คนเหล่านี้ ก็ต้องยืนขึ้นแสดงความนบนอบอ่อนน้อม ปรบมือต้อนรับเย่โจงจั่วเข้ามาในงาน ในช่วงเวลานี้ ความหลงใหลเรื่องหน้าตาของเย่โจงจั่วได้รับความพึงพอใจอย่างมากแล้ว

แต่ว่า ได้รับการต้อนรับที่มีมาตรฐานสูงมากเช่นนี้ ทำให้ในใจของคุณท่านเย่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เขาตื่นเต้นถึงขั้นที่ว่าไม่รู้ว่าอีกเดี๋ยวเข้าไปในโถงประมูล ควรจะก้าวเท้าซ้ายหรือว่าเท้าขวาก่อนดี

เขาระงับความตื่นเต้นและประหม่าในใจแล้ว นี่ถึงได้เดินก้าวเข้าไปในงานประมูล

ในเวลานี้ ผู้คนกว่าสี่ร้อยคนในงานประมูล ยืนตัวตรงทั้งสองฝั่ง พวกเขาแต่ละคนต่างก็เบี่ยงตัวไปทางด้านข้างมองไปทางด้านหลัง สายตาจ้องมองประตูทางเข้าอย่างไม่กะพริบตาเลย

เมื่อเห็นเย่โจงฉวนเดินเข้ามา ทุกคนแทบจะปรบมืออย่างสุดชีวิตในเวลาเดียวกันเลย

เสียงปรบมืออันแสนอบอุ่น ถึงขั้นทำให้เย่โจงฉวนเองค่อนข้างเกรงกลัว

และคนที่ปรบมือเหล่านี้ จริงๆแล้วไม่ได้เคารพต่อเย่โจงฉวน พวกเขาแค่ฟังที่ซ่งหวั่นถิงพูดว่าต้องลุกขึ้นปรบมือ อีกอย่างจะต้องเป็นเสียงปรบมือที่อบอุ่นที่สุด