ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3804

การประมูลยาอายุวัฒนะเม็ดแรกได้สิ้นสุดลงด้วยความสำเร็จ และซ่งหวั่นถิงก็เริ่มแนะนำล็อตที่สองในการประมูลคืนนี้ในทันที

ขั้นตอนของการประมูลในคืนนี้คือ การประมูลเม็ดยาอายุวัฒนะเพื่อสร้างบรรยากาศขึ้นมา จากนั้นก็ประมูลวรรณกรรมโบราณสองสามชิ้นที่จี๋ชิ่งถังคัดเลือกมาเป็นอย่างดีเพื่อสร้างความสนใจของทุกคน และรอจนกว่าความสนใจและความอดทนของทุกคนจะถูกเล่นจนถึงจุดสุดขั้ว ค่อยตามด้วยการประมูลยาอายุวัฒนะส่วนที่สอง ด้านหลังก็ทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ

ดังนั้น การประมูลในเวลานี้จะเริ่มจัดแสดงคอลเลกชันที่สอง ซึ่งเป็นชามลายครามของเตาราชสำนักจากยุคสมัยเฉียนหลง

และในเวลานี้นอกสถานที่จัดการประมูล หลี่ไท่หลายถูกทหารของสำนักว่านหลงพาไปที่เลานจ์ที่อยู่ด้านหลัง ตามข้อกำหนดของเย่เฉิน ผู้เข้าร่วมการประมูลที่ถูกไล่ออกจากสถานที่ทั้งหมด ไม่สามารถจากไปได้โดยตรง และจะต้องนั่งรอในเลานจ์จนกระทั่งการประมูลจบลงถึงจะจากไปได้

เย่เฉินอยู่ในห้องสังเกตการณ์เมื่อสักครู่นี้ เมื่อเห็นการแสดงของหลี่ไท่หลายทั้งหมดอยู่ในสายตา เขาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยอยู่ในใจ

เขารู้ว่าทำไมหลี่ไท่หลายถึงเสียสติ และก็สามารถเข้าใจมันได้ในระดับหนึ่ง

ดังนั้น เขาจึงพูดกับเฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆ เขาว่า “เหล่าเฉิน คุณจับตาดูสถานที่ไปก่อน แล้วผมจะไปหาหลี่ไท่หลายสักหน่อย”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าเบาๆ และกล่าวด้วยความเคารพว่า “ได้ครับคุณชาย”

เย่เฉินเดินไปที่เลานจ์ที่หลี่ไท่หลายอยู่ ในเวลานี้หลี่ไท่หลายกำลังทรุดตัวนั่งอยู่บนโซฟา น้ำตาไหลลงมาเต็มทั่วใบหน้า และในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกเสียอย่างมาก

นอกจากนี้เขาก็ตระหนักถึงว่าการกระทำของเขาในตอนเมื่อกี้นี้ไม่เป็นผู้ใหญ่อย่างยิ่ง และขาดสติอย่างยิ่งด้วย

แต่ความผิดพลาดครั้งใหญ่มันได้เกิดขึ้นแล้ว และไม่มีโอกาสที่จะกู้กลับคืนมาได้อีกแล้วในตอนนี้