เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “ประธานหลี่ ผมได้จัดการประมูลขนาดใหญ่ขนาดนี้ และนำผู้เล่นระดับไฮเอนด์มามากมายมาที่นี่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการรับรองความเป็นธรรมของเกม หากไม่สามารถรับประกันความเป็นธรรมได้ เกมนี้จะยังคงเล่นต่อไปในอนาคตได้อย่างไร?”
“แต่ผม…” หลี่ไท่หลายเอ่ยปากอยากจะอธิบายอะไรเพิ่มเติม
เย่เฉินเหยียดมือออกในเวลานี้ และขัดจังหวะเขาว่า “ประธานหลี่ ทุกคนต่างเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว หากคุณแหกกฎ ก็ต้องรับผลของการแหกกฎ”
แม้ว่าหลี่ไท่หลายจะไม่เต็มใจสักแค่ไหน แต่เขาก็รู้ดีว่า ตัวเองอยู่ต่อหน้าเย่เฉิน ไม่มีสิทธิ์ต่อรองใดๆ เลย
ยังไม่ต้องพูดถึงสถานะและความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเย่เฉิน พูดถึงหลังการประมูลครั้งนี้เพียงอย่างเดียว เย่เฉินก็สามารถทำเงินได้หลายร้อยหรือหลายร้อยพันล้านเหรียญ ซึ่งเกินความสามารถของเขาไปมาก แล้วเขาจะมีสิทธิ์อะไรพูดกับเขาอีกต่อไปล่ะ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง และกล่าวด้วยความเคารพว่า “อาจารย์เย่ ท่านพูดถูก ความผิดหนักหนา มันก็เป็นความผิดของผมเอง ความผิดของผม ผมจะแบกรับไว้เอง”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ และถามเขาว่า “วันนี้ใครมาเป็นเพื่อนคุณเหรอ? ทำไมไม่เห็นผู้ติดตามของคุณเลย”
“ใช่…” หลี่ไท่หลายรีบพูดว่า “ในครั้งนี้ผมไม่ได้พาผู้ติดตามมาด้วย”
เย่เฉินถามเขาว่า “ทำไมคุณไม่พาจ้าวเห้ามาด้วย?”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า “เมืองจินหลิงเลี้ยงดูผมมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ตอนนี้ผมพอจะมีกำลังเล็กน้อย และก็อยากจะมีส่วนร่วมในการพัฒนากับเมืองโบราณแห่งนี้บ้าง ต่อไปผมจะพัฒนาโครงการระดับไฮเอนด์มากมายอยู่ในเมืองจินหลิง เพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและสร้างชื่อเสียงของเมืองจินหลิงไปถึงทั่วทั้งประเทศจนกระทั่งไปถึงทั่วโลก ในบรรดาโครงการพัฒนามากมายที่ได้บรรลุแล้ว มีอยู่หนึ่งโครงการอสังหาริมทรัพย์เพื่อการดูแลสุขภาพระดับไฮเอนด์ หากคุณสามารถเข้าร่วมได้ คุณก็จะมีโอกาสได้รับยาอายุวัฒนะด้วย”
หลี่ไท่หลายพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์เย่ ผมยินดีที่จะเข้าร่วม! โปรดให้โอกาสผมสักครั้ง เมื่อถึงเวลานั้นผมจะย้ายธุรกิจของผมทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง จ่ายภาษีให้เมืองจินหลิงในทุกปี เสริมสร้างตำแหน่งอาชีพการงานให้กับเมืองจินหลิง และก็เพิ่มสิ่งปลูกสร้างให้กับเมืองจินหลิง!”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ถ้าคุณมีความคิดนี้ ผมก็ยินดีต้อนรับโดยธรรมชาติ เมื่อถึงเวลา โครงการเหล่านี้จะได้รับการพัฒนาโดยตี้เหากรุ๊ป คุณสามารถให้ความสนใจไว้ให้มากขึ้น”
ดวงตาของหลี่ไท่หลายเป็นสีแดง และเขาสำลักพูดว่า “ขอบคุณ ท่านอาจารย์เย่! ขอบคุณ ท่านอาจารย์เย่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...