ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3812

เฟ่ยเจี้ยนจงที่นั่งอยู่แถวที่สอง เห็นแขนขาที่เหี่ยวเฉาของต็อด ฟื้นตัวขึ้นมามีชีวิตชีวาในทันทีด้วยตาของเขาเอง นอกจากจะตกใจมากแล้ว เขายังกระซิบถามหยวนจื่อซูที่อยู่ข้างๆ ตัวเขาอย่างอดไม่ได้ว่า “อาจารย์หยวน คุณมีความรู้ที่มากกว่า คุณเคยได้ยินมาก่อนไหมว่ามียาวิเศษชนิดนี้อยู่ในโลกนี้จริงหรือไม่?

หยวนจื่อซูส่ายหัวด้วยใบหน้ามึนงง ในขณะนี้ ในหัวใจของเขาก็ได้ปั่นป่วนไปหมดแล้ว

เขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้ และความเข้าใจต่อสังคมของเขานั้น ลึกซึ้งกว่าคนทั่วไปถึงระดับหนึ่ง แต่ถึงจะเป็นเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่เคยได้เห็นยาอายุวัฒนะที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้มาก่อน

ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจและกล่าวว่า “คุณท่านเฟ่ยผมขอพูดตามตรง ผมมีชีวิตอยู่มานานขนาดนี้แล้ว และยังไม่เคยเห็นยาวิเศษเช่นนี้มาก่อน........พลังเวทมนตร์ชนิดนี้ที่เปลี่ยนสิ่งไม่ดีให้กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์นั้น มันเหนือกว่าความรู้ที่ผมมีไปมากแล้ว”

เฟ่ยเจี้ยนจงเยาะเย้ย และพูดอย่างจริงจังว่า “พูดจากใจจริง ฉากแบบนี้ ทำให้ผมนึกถึง ตอนที่เข่อซินยังเป็นเด็ก ผมพาเธอไปดูไซอิ๋วเวอร์ชันแปดหกของประเทศจีน และฉากที่หลังจากซุนหงอคงโค่นล้มต้นผลไม้โสม พระโพธิสัตว์กวนอิมก็รีบเข้ามาช่วยชีวิตต้นผลไม้โสมฟื้นคืนชีพ........”

หยวนจื่อซูพยักหน้า และถอนหายใจกล่าวว่า “แม้ว่าผมจะไม่เคยได้ดู “ไซอิ๋ว” เวอร์ชันนั้นมาก่อน แต่ก่อนที่ผมอายุสิบห้าปี ผมก็เคยอ่านหนังสือต้นฉบับของ “ไซอิ๋ว” สามครั้ง และก็ คุ้นเคยอยู่ในใจ กับฉากนี้อย่างมาก”

หลังพูดจบ หยวนจื่อซูก็พูดด้วยความปรารถนาอย่างแรงว่า “คุณท่านเฟ่ย ในครั้งนี้ยาอายุวัฒนะมีผลทำให้สิ่งไม่ดีกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ แม้ว่าจะเปรียบเทียบกับยาเซียนในเทพนิยาย ก็เกรงว่ามันจะอ่อนกว่ากันไปเลยทีเดียว”

เฟ่ยเจี้ยนจงถามด้วยความสงสัยว่า “คุณรู้สึกว่ายาชนิดนี้ ทำไมถึงวิเศษมากเช่นนี้? หลักการของมันคืออะไรกันแน่?”

หยวนจื่อซูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านอาจารย์เคยบอกผมว่า มีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอีกสองตัว ที่อยู่เหนือความแข็งแกร่งวิชากำลังภายในแห่งโลกยุทธ์ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือชี่แท้ ซึ่งเป็นปรมาจารย์เหนือแดนมืด ถึงจะมีพลังภายในที่มีโอกาสควบคุม และสิ่งที่อยู่เหนือพลังชี่แท้ ยังมีปราณทิพย์ด้วย!”