ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3840
เย่เฉินมองชายชราที่ใกล้จะตายแล้วตรงหน้าเขา ยิ้มเล็กน้อย และพูดนิ่งๆว่า:"สวัสดีครับ คุณเฟ่ย ผมชื่อเย่เฉิน"
เฟ่ยเจี้ยนจงรู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งแรงกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย ดังนั้นจึงพยายามลุกขึ้น และอยากคำนับเย่เฉิน แต่เย่เฉินกลับยื่นมือออกมาห้าม และพูดว่า:"คุณเฟ่ย ตอนนี้ร่างกายของคุณยังอ่อนแออยู่ ไม่ต้องคำนับหรอกครับ"
เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวขอบคุณ:"คุณเย่…… ผมได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว ในที่สุดวันนี้ผมก็ได้เจอคุณแล้ว…... ขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้ ถ้าไม่ใช่ว่าคุณยื่นมือมาช่วย ผมอาจจะตายไปแล้วก็ได้……"
เย่เฉินโบกมือ เหลือบมองเฟ่ยเข่อซินข้างๆ แล้วพูดว่า:"ถ้าคุณอยากจะขอบคุณ ก็ขอบคุณหลานสาวของคุณเถอะ ผมจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ ถ้าผมไม่เป็นหนี้บุญคุณกับเธอ"
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็พูดต่อ:"จริงสิ ยังต้องขอบคุณท่านล่ายที่ขอร้องให้คุณด้วย"
เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าเบา ๆ และมองเฟ่ยเข่อซินด้วยน้ำตา
ปู่กับหลานมองหน้ากัน เฟ่ยเข่อซินก็น้ำตาไหล และสะอื้นไม่หยุด
หลังจากนั้น เฟ่ยเจี้ยนจงก็มองล่ายชิงหวาอีกครั้ง และถอนหายใจเบา ๆ:"พี่ล่าย เรื่องแค่นี้ของผม ต้องทำให้พี่ต้องหนักใจไปด้วย!"
ล่ายชิงหวารีบพูดว่า:"จะมาเกรงใจอะไรกับฉัน อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก ที่สำคัญคือคุณเย่ และเฟ่ยเข่อซินที่ช่วยนาย"
เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าเล็กน้อย มองไปที่เย่เฉินอีกครั้ง และพูดอย่างซาบซึ้งว่า:"คุณเย่ ความเมตตาอย่างยิ่งของคุณ ผมจะเก็บไว้ในใจแน่นอน แต่ตอนนี้ผมตกทุกข์อยู่ อาจจะไม่มีความสามารถตอบแทนน้ำใจคุณจริงๆ ได้โปรดอย่าต่อว่าเลย…..."
เฟ่ยเจี้ยนจงรู้ดีว่า ตั้งแต่นี้ไป เขาแทบจะไม่เหลืออะไรเลย
แม้ว่าจะมีเงินอยู่ในบัญชีส่วนตัว แต่เมื่อเทียบกับทั้งตระกูลเฟ่ยแล้ว ทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูลเฟ่ย จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา
ทันใดนั้นเย่เฉินพูดนิ่ง ๆ :"เอาล่ะ ที่ผมช่วยคุณนั้น ไม่ได้ต้องการให้คุณมาตอบแทน อีกอย่างสภาพร่างกายปัจจุบันของคุณยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ หากคุณสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกปีหรือสองปีในอนาคต หรืออีกเดือนสองเดือน นั้นขึ้นอยู่กับคุณ ต้องค่อยๆ ฟื้นตัวและค่อยๆ ปรับตัว"
เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าและกล่าวขอบคุณ:"ขอบคุณครับคุณเย่! ขอบคุณครับ!"
เฟ่ยเข่อซินก็กล่าวด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ ขอบคุณนะคะ!"
อันที่จริง น้าชายทั้งสามและน้าสาวคนหนึ่ง พบกันไม่กี่ครั้ง
แต่เหตุผลที่จำชื่อของพวกเขาได้อย่างชัดเจนนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะชื่อของพวกเขาเหมือนกับชื่อแม่อานเฉิงซี ที่มาจากวรรณกรรมคลาสสิกของหัวเซี่ย
ในบรรดาพวกเขา ชื่อของมารดาอานเฉิงซีนั้น ถูกนำมาจากวลี "คนจริงใจดึงดูดให้คนชื่นชม" ใน "สื่อจี้แม่ทัพหลี่เลี่ยจ้วน"
ชื่อของน้าชายใหญ่อานโฉงชิว มาจากชื่อบทใน"คัมภีร์ซือจิงเสี่ยวหย่า"
ชื่อของน้าชายรองอานข่ายเฟิง มาจาก"คัมภีร์ซือจิงกั๋วเฟิง บทลมของเป้ยตี้ข่ายเฟิง" ใน"คัมภีร์"
ชื่อของน้าชายเล็กอานจาวหนาน มาจากหนึ่งใน15กั๋วเฟิงของ "คัมภีร์"
ชื่อของน้าสาวอานโยวโยว มาจากบทเปิดของ"คัมภีร์ซือจิงเสี่ยวหย่า บทกวางร้อง" หนังสือ"แว่วแว่วเสียงเก้งกวาง ร้องเสียงกร่างดังอึงมี่โย่"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...