ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3840

เย่เฉินมองชายชราที่ใกล้จะตายแล้วตรงหน้าเขา ยิ้มเล็กน้อย และพูดนิ่งๆว่า:"สวัสดีครับ คุณเฟ่ย ผมชื่อเย่เฉิน"

เฟ่ยเจี้ยนจงรู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งแรงกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย ดังนั้นจึงพยายามลุกขึ้น และอยากคำนับเย่เฉิน แต่เย่เฉินกลับยื่นมือออกมาห้าม และพูดว่า:"คุณเฟ่ย ตอนนี้ร่างกายของคุณยังอ่อนแออยู่ ไม่ต้องคำนับหรอกครับ"

เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวขอบคุณ:"คุณเย่…… ผมได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว ในที่สุดวันนี้ผมก็ได้เจอคุณแล้ว…... ขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้ ถ้าไม่ใช่ว่าคุณยื่นมือมาช่วย ผมอาจจะตายไปแล้วก็ได้……"

เย่เฉินโบกมือ เหลือบมองเฟ่ยเข่อซินข้างๆ แล้วพูดว่า:"ถ้าคุณอยากจะขอบคุณ ก็ขอบคุณหลานสาวของคุณเถอะ ผมจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ ถ้าผมไม่เป็นหนี้บุญคุณกับเธอ"

เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็พูดต่อ:"จริงสิ ยังต้องขอบคุณท่านล่ายที่ขอร้องให้คุณด้วย"

เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าเบา ๆ และมองเฟ่ยเข่อซินด้วยน้ำตา

ปู่กับหลานมองหน้ากัน เฟ่ยเข่อซินก็น้ำตาไหล และสะอื้นไม่หยุด

หลังจากนั้น เฟ่ยเจี้ยนจงก็มองล่ายชิงหวาอีกครั้ง และถอนหายใจเบา ๆ:"พี่ล่าย เรื่องแค่นี้ของผม ต้องทำให้พี่ต้องหนักใจไปด้วย!"

ล่ายชิงหวารีบพูดว่า:"จะมาเกรงใจอะไรกับฉัน อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก ที่สำคัญคือคุณเย่ และเฟ่ยเข่อซินที่ช่วยนาย"

เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าเล็กน้อย มองไปที่เย่เฉินอีกครั้ง และพูดอย่างซาบซึ้งว่า:"คุณเย่ ความเมตตาอย่างยิ่งของคุณ ผมจะเก็บไว้ในใจแน่นอน แต่ตอนนี้ผมตกทุกข์อยู่ อาจจะไม่มีความสามารถตอบแทนน้ำใจคุณจริงๆ ได้โปรดอย่าต่อว่าเลย…..."

เฟ่ยเจี้ยนจงรู้ดีว่า ตั้งแต่นี้ไป เขาแทบจะไม่เหลืออะไรเลย

แม้ว่าจะมีเงินอยู่ในบัญชีส่วนตัว แต่เมื่อเทียบกับทั้งตระกูลเฟ่ยแล้ว ทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูลเฟ่ย จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา

ทันใดนั้นเย่เฉินพูดนิ่ง ๆ :"เอาล่ะ ที่ผมช่วยคุณนั้น ไม่ได้ต้องการให้คุณมาตอบแทน อีกอย่างสภาพร่างกายปัจจุบันของคุณยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ หากคุณสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกปีหรือสองปีในอนาคต หรืออีกเดือนสองเดือน นั้นขึ้นอยู่กับคุณ ต้องค่อยๆ ฟื้นตัวและค่อยๆ ปรับตัว"

เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าและกล่าวขอบคุณ:"ขอบคุณครับคุณเย่! ขอบคุณครับ!"

เฟ่ยเข่อซินก็กล่าวด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ ขอบคุณนะคะ!"