ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3839
เมื่อเห็นว่าเฟ่ยเข่อซินและล่ายชิงหวาต่างก็มีสีหน้าอ้อนวอน เย่เฉินไม่ได้พูดอะไรอีก และหยิบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดที่เขาเตรียมไว้มานานแล้ว ออกจากกระเป๋า
ทันทีที่เขาหยิบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดออกมา เฟ่ยเข่อซินก็หลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นทันที
โดยทั่วไปแล้วเม็ดยาจะมีรูปร่างเหมือนกัน เธอคิดว่าที่เย่เฉินเอาออกมาคือยาอายุวัฒนะที่คุณปู่นึกถึงทั้งวันทั้งคืน
เมื่อย้อนนึกถึงผลอัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะเมื่อกี้นี้ เกรงว่าแค่ต้องการหนึ่งส่วนสี่ของยา ก็สามารถช่วยคุณปู่ได้
ถ้ากินครึ่งเม็ด คาดว่าอาจจะยืดอายุขัยของเขาอย่างน้อยหกหรือเจ็ดปี หรือแม้แต่สิบปี
แต่ว่า ในตอนที่เธอตื่นเต้นสุดขีด จนไม่รู้ว่าจะขอบคุณเย่เฉินอย่างไร เย่เฉินกลับพูดนิ่ง ๆ ว่า:"คุณเฟ่ย ผมขอชี้แจงก่อนว่า นี่ไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ"
เฟ่ยเข่อซินตกตะลึงครู่หนึ่ง:"ไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ…...คุณเย่…… ถ้างั้น…...นี่คือยาอะไรเหรอคะ?"
เย่เฉินพูดนิ่งๆ:"นี่คือยาช่วยหัวใจ ประสิทธิภาพของมันแย่กว่ายาอายุวัฒนะมาก แต่เพียงครึ่งเม็ดก็เพียงพอแล้วที่จะช่วยปู่ของคุณ และยังสามารถช่วยชีวิตเขาได้อีกปี-สองปี"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเข่อซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ตอนนี้ เธอจะกล้าขอให้คุณปู่สามารถเพิ่มอายุขัยอีกสิบปีได้อย่างไร ขอแค่ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ ถือว่าโชคดีมากแล้ว
ดังนั้น เธอคุกเข่าคำนับให้เย่เฉินไปด้วย และอดไม่ได้ที่จะพูดขอบคุณไปด้วย:"ขอบคุณพระคุณที่ช่วยชีวิตค่ะคุณเย่! ขอบคุณค่ะคุณเย่ ในอนาคตเข่อซินจะรับใช้คุณ เพื่อตอบแทนบุญคุณอันใหญ่หลวงนี้"
เย่เฉินโบกมือ และพูดอย่างเย็นชาเล็กน้อย:"ผมไม่ต้องการคุณมารับใช้เพื่อตอบแทนผม สำหรับยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดนี้ อย่างแรกผมไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณกับคุณ อีกอย่างผมก็มองเห็นความกตัญญูของคุณ หลังจากที่คุณปู่ของคุณกินยาครึ่งเม็ดนี้ เราต่างก็ไม่เป็นหนี้กัน"
แต่ไม่นึกเลยว่า อายุ90กว่าแล้ว ยังต้องแพ้ให้กับลูกชายของตัวเอง และแพ้ยับเยินไปหมดแพ้โดยสิ้นเชิง
นอกจากความเศร้าโศกแล้ว เขายิ่งละอายมากขึ้นไปอีก เมื่อเห็นว่าล่ายชิงหวาก็อยู่ เขาเปิดปากพูดว่า:"พี่ล่าย วันนี้ผมได้ทำเรื่องน่าอายลงไป……"
ล่ายชิงหวาส่ายหัว และพูดอย่างจริงจัง:"เจี้ยนจง ตอนนี้นายไม่ต้องคิดอะไรมาก ดูแลสุขภาพให้ดีนั้นสำคัญที่สุด ตราบใดที่มีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง! ถ้านายอยากทวงของที่เป็นของนายกลับคืนมา ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อน!"
เฟ่ยเจี้ยนจงฝืนยิ้ม ส่ายหัวและพูดถอนหายใจ:"พี่ เกรงว่าผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน จะเอาอะไรไปทวงของที่เป็นของผมกลับคืนมา ไอ้เนรคุณนั้นได้ควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดในสหรัฐอเมริกาแล้ว ตอนนี้ผมเป็นแค่คนจนและว่างเปล่า และยังเป็นคนแก่โดดเดี่ยวที่ใกล้จะตายแล้ว จะเอาอะไรไปสู้กับเขา……"
เฟ่ยเข่อซินรีบพูดว่า:"คุณปู่ เมื่อกี้คุณเย่ให้ยาช่วยหัวใจครึ่งหนึ่งกับปู่ ปู่ไม่เพียงแต่จะไม่มีอันตรายต่อชีวิต แต่อายุขัยของปู่ยังเพิ่มขึ้นปีสองปี!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็มองไปที่เย่เฉินข้างๆเฟ่ยเข่อซินด้วยความตื่นเต้น และพึมพำว่า:"ท่านนี้…....ท่านนี้คือคุณเย่งั้นเหรอ?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...