บทที่385
ทันทีที่โคบายา ชิอิจิโร่ได้ยินแบบนี้ กลัวจนวิญญาณลอยไป!
พ่อตายแล้ว? และตายหลังจากกินยาวิเศษของตัวเอง? !
นี่ ... เป็นไปได้อย่างไร?
เป็นไปได้ไหมว่า ยาวิเศษนั้นมีพิษอยู่แล้ว? !
เมื่อนึกถึงนี้ เขาก็โกรธและหวาดกลัว แทบอยากจะไปจะเผชิญหน้ากับเย่เฉินตัวต่อตัว!
โกงเงิน 1 หมื่นล้านของบ้านเองไม่เท่าไหร่ แถมยังวางยาฆ่านายท่าน นี่มันโหดร้ายเกินไปรึเปล่า?
แต่ว่า เมื่อคิดอีกครั้งว่าตัวเองสู้เย่เฉินได้ไง ไปเผชิญหน้ากับเขามีประโยชน์อะไร?พ่อตายไปแล้ว ไม่สามารถคืนชีพได้ และเป็นไปไม่ได้ที่เย่เฉินจะคืนเงินหมื่นล้าน……
ทันใดนั้น ผู้ช่วยรีบพูดว่า:"คุณชาย คุณหาที่ซ่อนในจีนให้ดี ช่วงนี้อย่าเพิ่งโผล่มา ผมเดาว่าพรุ่งนี้จะมีสมาชิกแก๊งและนักฆ่าชาวญี่ปุ่นหลายคน ไปหาคุณที่เมืองจินหลิง!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โคบายา ชิอิจิโร่ก็ยิ่งตื่นตระหนก
นี่มันแย่มาก ที่มีเงินรางวัลค่าหัวหนึ่งพันล้านเยน บางทีจะตายยังไงก็ไม่รู้
ทันใดนั้นเขาก็จำสิ่งที่เย่เฉินพูดได้ เขาพูดกับหงห้าว่า ถ้าตนร้องไห้และบอกว่าอยากกลับไป ก็จะพาตนกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะรู้เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นนานแล้ว ...
ท่านหงห้าพูดว่า:"คือสิ่งที่คุณชายเย่สั่งไว้ ถ้าคุณบอกว่าคุณอยากกลับไป ให้ผมอัดคุณก่อน แล้วค่อยพาคุณกลับ!"
หลังจากพูดจบ ก็เตะเขาลงไปที่พื้น นั่งบนตัวเขา แล้วตบหน้าซ้ายและขวา
แม้ว่าท่านหงห้าอายุจะมากแล้ว แต่เขาก็เป็นนักเลงสมรรถภาพทางกายแตกต่างจากคนทั่วไป แค่ไม่กี่ทีก็ทำให้โคบายา ชิอิจิโร่เวียนหัว แต่ว่าโคบายา ชิอิจิโร่ไม่กล้าอวดดีกับเขาอีก เพราะกลัวถูกทอดทิ้ง
หลังจากที่ท่านหงห้าอัดเขา จึงลากเขา โยนกลับเข้าไปในรถแล้วขับกลับไปที่คอกสุนัข
เมื่อกลับไปที่คอกสุนัข ลูกน้องอีกห้าคนของโคบายา ชิอิจิโร่ก็เป็นอาหารสุนัขหมดแล้ว ทันทีที่โคบายา ชิอิจิโร่เข้ามา เขาก็ร้องไห้และถามเย่เฉิน:"คุณชายเย่ ทำไมคุณใช้ยาปลอมมาหลอกพวกเรา? คุณทำให้พ่อของผมตาย และตอนนี้ผมถูกไล่ล่าโดยน้องชายของผม คุณมันเลวร้ายมาก! "
เย่เฉินแสยะยิ้ม และพูดอย่างดูถูก:"คนญี่ปุ่นอย่างนาย สมองพังไปหรือเปล่า?ผมใช้ยาปลอมหลอกพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...