เย่เฉินส่ายหัวแล้วพูดว่า:"ถ้าคุณมากับผม ไม่เพียงแต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่ถ้ามีปัญหาใดๆ จริงๆ เกรงว่าจะสร้างปัญหาให้กับผม ถ้าให้ผมคนเดียวปกป้องพวกคุณทุกคน ผมอาจจะรับมือไม่ไหว ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือให้คุณรอผมในโรงแรม แล้วผมจะมาหาคุณทันทีที่จัดการเสร็จ!"
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็พูดอย่างหนักแน่นว่า:"เรื่องนี้คุยกันแล้วนะ เมื่อกี้ผมซื้อตั๋วออกเดินทางในหนึ่งชั่วโมงแล้ว ผมจะพาคุณกลับไปที่โรงแรมก่อน แล้วค่อยไปสนามบิน!"
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินได้ตัดสินใจแล้ว เซียวชูหรันก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะโน้มน้าวเขา ดังนั้นจึงพูดอย่างเชื่อฟังว่า:"ก็ได้ งั้นคุณระวังตัวด้วยล่ะ!"
เย่เฉินพยักหน้า ลุกขึ้นแล้วพูดว่า:"ที่รัก เราห่อกลับกันเถอะ ขอโทษที่ต้องให้คุณกลับไปกินที่โรงแรมก่อน"
เซียวชูหรันรีบพูดว่า:"คุณไม่ต้องห่วงฉัน ไปสนามบินเถอะ ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองได้!"
"ไม่!"เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า:"ผมไม่วางใจถ้าคุณกลับไปเอง ผมจะส่งคุณกลับไปที่ห้องพักโรงแรม หลังจากกลับไป คุณห้ามออกไปไหรอีก"
เมื่อเห็นเย่เฉินยืนกรานเซียวชูหรันได้แต่พยักหน้า
เย่เฉินให้พนักงานเสิร์ฟห่อของที่ยังไม่ได้ถูกแตะต้อง จากนั้นส่งเซียวชูหรันกลับโรงแรม ด้วยรถ Audi A6 รุ่นท่องเที่ยวที่เช่ามา
เพื่อความระมัดระวัง เย่เฉินส่งเซียวชูหรันกลับไปที่ห้อง และสั่งเธอว่า:"ที่รัก ล็อคประตูข้างในด้วย ถ้าไม่จำเป็นอย่าออกไปไหน"
"โอเค"เซียวชูหรันตอบตกลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นจับมือเย่เฉิน และอ้อนวอน:"ที่รัก คุณต้องระวังให้มากๆ นะ ถ้าคุณเจอเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ อย่าฝืนเด็ดขาด และโทรแจ้งตำรวจทันที ขอความช่วยเหลือจากสถานทูต!"
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:"ไม่ต้องห่วง ที่รัก ทุกอย่างจะเรียบร้อย ถ้ามันเป็นสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด ผมไปเวียนสักรอบ แล้วกลับมา"
"อืม……"เซียวชูหรันออกแรงบีบมือเย่เฉินและสั่งว่า:"ระวังตัวด้วย!"
"โอเค!"
หลังจากที่เห็นเซียวชูหรันปิดประตู เย่เฉินก็รีบไปที่สนามบิน
เพราะในความรู้ความเข้าใจในอดีตของเธอ เย่เฉินใช้ชีวิตอย่างลำบากมาโดยตลอด
ช่วงที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ไปทำงานตอนอายุ 18 ปี ทุกข์ทรมานมาก
หลังจากแต่งงานเข้าตระกูลเซียว ก็ถูกเยาะเย้ยอีก
ต่อมาเขาเอาทุกอย่างของตัวเองเพื่อรักษาป้าหลี่
แต่ว่า ตั้งแต่หลี่เสี่ยวเฟินมาแคนาดากับป้าหลี่ เธอได้ยินเกี่ยวกับตัวตนของเย่เฉิน จากป้าหลี่ทีละนิด และได้รู้ว่าเย่เฉินเป็นคุณชายของตระกูลเย่
ดังนั้น เมื่อเธอได้รับข้อความวีแชทนี้จากเย่เฉิน จึงไม่เกรงใจเย่เฉินเลย ไม่เพียงแต่ส่งที่อยู่ให้เย่เฉินเท่านั้น แต่ยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ขอบคุณค่ะพี่เย่เฉิน ฉันอยากกินเป็ดเค็มและเป็ดหัน ที่บรรจุในพลาสติกอย่างดี ที่เก็บไว้ได้นาน และไม่กลัวการขนส่งทางไกล!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...