ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3891
“แม่เจ้า!” หลี่เสี่ยวเฟินกอดเย่เฉินด้วยความตื่นเต้นและเต้นไปหลายๆ รอบ จากนั้นถึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพูดว่า “ฉันจะโทรหาป้าหลี่ และบอกข่าวดีนี้กับเธอ!”
เย่เฉินรีบพูดว่า “ป้าหลี่ต้องไปช่วยงานที่โรงเรียนรับเลี้ยงเด็กแล้วมั้ง?”
“ใช่!” หลี่เสี่ยวเฟินพยักหน้าและกล่าวว่า “ป้าหลี่อยู่ในโรงเรียนรับเลี้ยงเด็กตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งถึงหกโมงเย็นครึ่ง”
เย่เฉินกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นอย่าเพิ่งบอกเธอก่อน ปล่อยให้เธอทำงานไปก่อน เพื่อไม่ให้เสียสมาธิ ไม่ว่ายังไงวันนี้ผมก็ไม่ได้จากไปอยู่แล้ว รอเธออยู่ในร้านก็เหมือนกัน”
หลี่เสี่ยวเฟินยิ้ม พยักหน้าและพูดว่า “งั้นก็โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็รอเธออยู่ในร้านและเซอร์ไพรส์เธอสักหน่อย!”
เมื่อพูดเช่นนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็โบกมือให้หญิงสาวในร้านที่กำลังเก็บชั้นวางสินค้า “คลอเดีย มานี่เร็วเข้า นี่ก็คือพี่เย่เฉินที่ฉันเคยบอกคุณมาโดยตลอด!”
เด็กหญิงที่ชื่อคลอเดียหันกลับมา มองที่เย่เฉิน โบกมืออย่างสุภาพ และพูดอย่างเขินอายว่า “สวัสดีคุณเย่……”
เย่เฉินเห็นว่าคลอเดียอายุเพียงสิบเจ็ดไม่เกินสิบแปดปี และดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลูกครึ่งตะวันออกและตะวันตก
ดวงตาที่เป็นสีฟ้า ขนตายาวๆ สันจมูกสูงเรียว และบวกกับผมสีน้ำตาลดำ ใบหน้าดูไร้ที่ติเกือบสมบูรณ์แบบ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าใบหน้าของเธอจะสวยงามมาก และรูปร่างใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบ มีเพียงแก้มขวาจนถึงช่วงคอเท่านั้นที่มีรอยแผลเป็นจากแผลไหม้ แผลเป็นนั้นชัดเจนมาก และผิวหนังทั้งหมดบิดเป็นลูกกลมไปหมด สยดสยอง จนกระทั่งดูน่ากลัวเล็กน้อย
คลอเดียก็จงใจหันไปด้านข้างเล็กน้อย พยายามไม่ให้เย่เฉินเห็นรอยแผลเป็นทางด้านขวาของเธอ และถึงกับดึงปลอกคอเสื้อของเธอขึ้นโดยไม่ตั้งใจ พยายามปิดกั้นมันให้มากที่สุด
คลอเดียหันหลังและเดินเข้าไปในโกดังที่อยู่ชั้นใน และหลี่เสี่ยวเฟินพูดกระซิบอยู่ข้างหูของเย่เฉินว่า “พี่เย่เฉิน คลอเดียเป็นคนที่ค่อนข้างขาดความมั่นใจ และบวกกับเคยมีเหตุการณ์ไฟไหม้เกิดขึ้นที่บ้านของเธอก่อนหน้านี้ พ่อแม่ของเธอและน้องชายอีกสองคนของเธอถูกไฟคลอกตายในกองเพลิงนั้น ใบหน้าและช่วงคอของนางก็ถูกไฟคลอกอย่างหนัก ดังนั้นนางจึงไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ แต่นางก็เป็นคนดี ใจดี และมีความอดทนสูงมาก!”
เย่เฉินพยักหน้า และถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ “ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมีชีวิตที่ค่อนข้างน่าสังเวช…….”
“ใช่…..” หลี่เสี่ยวเฟินถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า “ตอนนี้เธอเหลือเพียงตัวคนเดียวในครอบครัว และเพื่อนร่วมชั้นของเธอก็รังแกเธอมาโดยตลอดเวลา ดังนั้นเธอจึงลาออกจากโรงเรียน และไม่มีแหล่งที่มาของรายได้ และไม่มีที่พักผิงที่มั่นคง หลังจากนั้นก็มาทำงานอยู่ในร้าน”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัยว่า “คุณจ้างเธอมาหรือเปล่า?”
“คือป้าหลี่” หลี่เสี่ยวเฟินพูดว่า “ตอนที่แม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ ในบางครั้งที่ยุ่งมากจนทำไม่ทัน ก็จะส่งน้องชายคนสุดท้องไปฝากที่โรงเรียนอนุบาล และไปๆ มาๆ ก็เลยกลายเป็นเพื่อนกับป้าหลี่ เมื่อหลายปีก่อนแม่เธอก็ออกมาจากเมืองจินหลิงเหมือนกัน ยังไงก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนคนบ้านเดียวกันอย่างแท้จริง ดังนั้นป้าหลี่กับนางก็คุยกันได้อย่างถูกคอกันมาก แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันเช่นนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...