ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3891

“แม่เจ้า!” หลี่เสี่ยวเฟินกอดเย่เฉินด้วยความตื่นเต้นและเต้นไปหลายๆ รอบ จากนั้นถึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพูดว่า “ฉันจะโทรหาป้าหลี่ และบอกข่าวดีนี้กับเธอ!”

เย่เฉินรีบพูดว่า “ป้าหลี่ต้องไปช่วยงานที่โรงเรียนรับเลี้ยงเด็กแล้วมั้ง?”

“ใช่!” หลี่เสี่ยวเฟินพยักหน้าและกล่าวว่า “ป้าหลี่อยู่ในโรงเรียนรับเลี้ยงเด็กตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งถึงหกโมงเย็นครึ่ง”

เย่เฉินกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นอย่าเพิ่งบอกเธอก่อน ปล่อยให้เธอทำงานไปก่อน เพื่อไม่ให้เสียสมาธิ ไม่ว่ายังไงวันนี้ผมก็ไม่ได้จากไปอยู่แล้ว รอเธออยู่ในร้านก็เหมือนกัน”

หลี่เสี่ยวเฟินยิ้ม พยักหน้าและพูดว่า “งั้นก็โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็รอเธออยู่ในร้านและเซอร์ไพรส์เธอสักหน่อย!”

เมื่อพูดเช่นนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็โบกมือให้หญิงสาวในร้านที่กำลังเก็บชั้นวางสินค้า “คลอเดีย มานี่เร็วเข้า นี่ก็คือพี่เย่เฉินที่ฉันเคยบอกคุณมาโดยตลอด!”

เด็กหญิงที่ชื่อคลอเดียหันกลับมา มองที่เย่เฉิน โบกมืออย่างสุภาพ และพูดอย่างเขินอายว่า “สวัสดีคุณเย่……”

เย่เฉินเห็นว่าคลอเดียอายุเพียงสิบเจ็ดไม่เกินสิบแปดปี และดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลูกครึ่งตะวันออกและตะวันตก

ดวงตาที่เป็นสีฟ้า ขนตายาวๆ สันจมูกสูงเรียว และบวกกับผมสีน้ำตาลดำ ใบหน้าดูไร้ที่ติเกือบสมบูรณ์แบบ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าใบหน้าของเธอจะสวยงามมาก และรูปร่างใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบ มีเพียงแก้มขวาจนถึงช่วงคอเท่านั้นที่มีรอยแผลเป็นจากแผลไหม้ แผลเป็นนั้นชัดเจนมาก และผิวหนังทั้งหมดบิดเป็นลูกกลมไปหมด สยดสยอง จนกระทั่งดูน่ากลัวเล็กน้อย

คลอเดียก็จงใจหันไปด้านข้างเล็กน้อย พยายามไม่ให้เย่เฉินเห็นรอยแผลเป็นทางด้านขวาของเธอ และถึงกับดึงปลอกคอเสื้อของเธอขึ้นโดยไม่ตั้งใจ พยายามปิดกั้นมันให้มากที่สุด