ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3907

สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดคือการที่เย่เฉินจะเป็นฮีโร่ให้ได้ หากเรื่องมันควบคุมไม่อยู่ขึ้นมา ไม่เพียงแต่จะทำร้ายตัวเองเท่านั้น แต่ยังจะทำร้ายหลี่เสี่ยวเฟินอีกด้วย

ดังนั้น เธอยังอยากจะหาโอกาสที่จะเกลี้ยกล่อมเย่เฉินอีกครั้ง และให้เย่เฉินรีบพาหลี่เสี่ยวเฟินออกจากแคนาดาโดยเร็วที่สุด

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ประโยคแรกของเย่เฉินเมื่อเขาเดินเข้ามา คือพูดกับเธอโดยตรงว่า “คลอเดีย คุณโทรหากัวเหล่ยคนนั้น แล้วบอกว่าผมคันไม้คันมือและอยากจะเล่นพนันสักหน่อย ให้เขามา มารับผมที่บ้านป้าหลี่ตอนสามทุ่มในคืนนี้”

คลอเดียถามด้วยความตกใจว่า “สามทุ่มตอนกลางคืน? แล้วพี่เสี่ยวเฟินล่ะ?”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ไปกับผมอย่างแน่นอนสิ”

หลี่เสี่ยวเฟินรู้สึกงุนงง และถามอย่างสงสัยว่า “พี่เย่เฉิน คุณจะเล่นอะไรเหรอ? ทำไมคุณถึงต้องหากัวเหล่ยคนนั้นด้วยล่ะ?”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “พวกเขาเปิดคาสิโนไม่ใช่หรือ? ผมก็แค่อยากจะไปเล่นพนันสักหน่อย ดีกว่าอยู่เฉยๆ ไม่มีไรทำ”

หลี่เสี่ยวเฟินถามด้วยความสงสัยว่า “พี่เย่เฉิน คุณติดการพนันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?”

“ไม่” เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมก็แค่อยากจะไปตรวจสอบความเป็นจริงของพวกเขาสักหน่อย! ถึงเวลานั้นคุณก็ไปกับผมหน่อย”

จู่ๆ หลี่เสี่ยวเฟินก็นึกขึ้นได้ รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ได้! ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปกับคุณ!”

คลอเดียรู้สึกกังวลใจมาก เธอไม่คิดเลยว่าเย่เฉินไม่เพียงแต่จะไปเล่นการพนันที่กาสิโนที่กัวเหล่ยดูแลอยู่ แต่ยังจะพาหลี่เสี่ยวเฟินไปด้วย มันจะไม่เท่ากับแกะเข้าไปในปากเสือเหรอ?

เย่เฉินรู้ดีว่าเธอกังวลเรื่องอะไรอยู่ เขาจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คลอเดีย ผมไปเล่นการพนันที่กาสิโนของพวกเขา มันก็เหมือนกับการกลับมาที่นี่คนเดียวอีกครั้ง ความตั้งใจมันแบบเดียวกัน บางครั้ง สถานที่ที่อันตรายที่สุด กลับเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด”

คลอเดียตระหนักขึ้นได้ในทันใด

ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลอีกต่อไป พยักหน้าและพูดว่า “งั้นฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้เลย…..”