ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3932

ชายคนนั้นตกใจจนตัวสั่นอย่างรุนแรง เขาไม่สงสัยในคำพูดของว่านพั่วจวินเลยสักนิดเพราะเขาเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน เพียงแต่พวกมันล้วนถูกใช้โดยสายลับระดับท็อปเท่านั้น เขาไม่มีโอกาสได้สัมผัสพวกมันในเวลาปกติ

เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้มีความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง และเป็นมืออาชีพอย่างมากเช่นกัน เขาจึงตระหนักว่าคนเหล่านี้ต้องมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นการมียาประเภทนี้จึงเป็นเองธรรมดา

ในขณะที่เขากำลังหวาดกลัวถึงขีดสุด ว่านพั่วจวินก็แทงปลายเข็มเข้าไปในคอของเขาแล้ว

เข็มนี้บางและสั้นอย่างยิ่ง เล็กกว่าเข็มเจาะเลือดทั่วไปอยู่ไม่น้อย ภายใต้สถานการณ์ปกติ การถูกแทงด้วยเข็มแบบนี้ไม่เกิดความเจ็บปวดอะไรมานัก แต่เขากลับรู้สึกว่า หลังจากเข็มแทงเข้าไปแล้ว ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงประเภทหนึ่งก็ลุกลามขึ้นมาอย่างรวดเร็วจากปลายเข็มที่ปล่อยออกมา อีกทั้งความรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงก็ยังคงเพิ่มขึ้นไปไม่หยุด

ว่านพั่วจวินเอ่ยปาก "อาจมียาอยู่เล็กน้อยที่ปลายเข็ม ดังนั้นนายตอนนี้น่าจะรู้สึกได้หน่อยแล้ว อย่างไรก็ตามของเหลวที่ปลายเข็มก็แค่เป็นหนึ่งในพันของปริมาณยาทั้งหมด นายสามารถจินตนาการได้เลยว่า ถ้าฉันฉีดยาเข็มนี้เข้าไปในร่างกายนายแล้ว นายจะรู้สึกยังไง ฉันจะบอกให้ ทุกครั้งที่นายสูดลมหายใจเข้าไปนายก็จะรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีเศษแก้วแตกอยู่ในหลอดลมของนาย!”

ชายคนนั้นตะโกนด้วยความตกใจทันที "อย่านะ ได้โปรดนายอย่าได้...ฉันบอก... ฉันจะบอกทุกอย่าง!"

……

สิบนาทีต่อมา

รถอเนกประสงค์สีดำหลายคันหยุดที่ประตูบ้านป้าหลี่ คนชุดดำกว่าสิบคนลงมาจากรถและเข้าร่วมกับว่านพั่วจวิน จากนั้นพวกเขาก็นำสมาชิกแก๊งกลุ่มอิตาลีที่หมดสติมากกว่าสิบคนเข้าไปในรถหลายคัน

จากนั้น เด็กหญิงทั้งสองก็ถูกส่งไปขึ้นรถอเนกประสงค์คนหนึ่งที่อยู่ภายใต้การดูแลของว่านพั่วจวิน

จากนั้น รถอเนกประสงค์เหล่านี้พร้อมกับรถสี่คันก่อนหน้าที่แก๊งอิตาลีขับมาก็ได้ออกจากบ้านของป้าหลี่ไปพร้อมกันและมุ่งหน้าไปที่ท่าเรือ

ป้าหลี่ที่ยังคงสับสนถูกทิ้งไว้ในบ้านพักโดยมีทหารหญิงสามคนของห้องสำนักว่านหลงอยู่เป็นเพื่อนเธอ