ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3931

ทั้งสามคนประหลาดใจที่พบว่าผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาไม่ใช่พี่น้องของพวกเขา แต่เป็นคนลึกลับเจ็ดหรือแปดคนในชุดต่อสู้สีดำ

สำหรับพี่น้องทั้งเก้าของพวกเขานั้น ตอนนี้พวกเขากำลังนอนเรียงกันเป็นแถวอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นอันกว้างขวาง!

เมื่อเห็นฉากนี้ ทั้งสามคนก็เป็นอัมพาตไปด้วยความกลัวทันที

เพราะพวกเขารู้ดีอย่างยิ่งว่า การที่คนชุดดำเหล่านี้สามารถจัดการกับพี่น้องทั้งเก้าของพวกเขาได้โดยตรงโดยไม่มีแม้กระทั่งเสียงเล็ดลอดออกมา เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าความแข็งแกร่งของคนเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะจินตนาการได้

และนี่ยังหมายความว่า พวกเขาทั้งสามคนก็จะหนีไม่พ้นความโชคร้ายไปเช่นกัน!

ขณะที่ทั้งสามกำลังตกใจถึงขีดสุด มีลูกน้องอีกหลายคนเข้ามาอุ้มชายที่หมดสติสี่คนเข้ามา หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “ประมุข พวกเราพบคนขับสี่คนในรถสี่คัน นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงที่ไม่ได้สติสองคนอยู่ในหีบ”

เมื่อทั้งสามคนเห็นว่าพี่น้องในรถของตนก็ถูกจับได้แล้วเหมือนกัน ทั้งสามคนก็ตระหนักได้ทันทีว่าคราวนี้พวกเขาถูกล้อมไว้หมดแล้ว

ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินซึ่งสวมชุดต่อสู้สีดำอยู่ฝั่งตรงข้าม ก้าวไปข้างหน้าคนทั้งสามคนและถามอย่างเย็นชาว่า “พวกนายทั้งสิบสองคน ใครเป็นหัวหน้า?”

ทั้งสามคนกลัวเกินกว่าจะพูด ในสมองของพวกเขาเอาแต่คิดว่าจะหนีไปได้อย่างไรในเวลานี้

เมื่อว่านพั่วจวินเห็นคนทั้งสามไม่พูดจาก็ยื่นมือออกไป จากนั้นก็คว้าคอคนข้างหน้าสุดและกดนิ้วโป้งลงไปบนลูกกระเดือกด้วยแรงเพียงเล็กน้อย ใบหน้าของคนคนนั้นก็แดงก่ำด้วยความเจ็บปวด แต่เขาไม่สามารถส่งเสียงได้

ว่านพั่วจวินจ้องไปที่ชายคนนั้นและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้ายังไม่พูดอีก ฉันจะหักคอนายซะ ยังไงถึงนายไม่พูด ฉันก็ยังมีคนอีกหลายสิบคนให้ไล่ถามทีละคน ต้องมีใครสักคนพูดแน่!"

ชายคนนั้นตกใจจนเบิกตาค้างและพยักหน้าอย่างสุดชีวิต

เมื่อว่านพั่วจวินเห็นดังนั้น เขาจึงคลายนิ้วโป้งออกให้อีกฝ่ายหายใจได้ตามปกติในที่สุด