เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3939

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยใบหน้าจริงจัง "พวกเราชาวหัวเซี่ยมักพูดว่าไม่ตีกันก็ไม่รู้จักกัน วันนี้ทุกคนมาถึงจุดนี้ได้ถือว่ามีโชคชะตาร่วมกันอยู่บ้าง ดังนั้นฉันจะให้โอกาสนายครั้งหนึ่ง"

พูดไป เย่เฉินก็มองที่เขาและถามว่า “อังเดร นายและแก๊งอิตาลีของนายสนใจที่จะเข้าร่วมกับสำนักว่านหลงหรือไม่? ถ้าพวกนายเต็มใจที่จะเข้าร่วม จากนี้ไปพวกนายก็จะถือเป็นส่วนหนึ่งของสำนักว่านหลง สำนักว่านหลงย่อมปกป้องความปลอดภัยของพวกนายทุกคนและรับประกันว่าจะไม่มีใครสามารถคุกคามพวกนายได้ มีสำนักว่านหลงคุ้มครองอยู่ พวกนายจะต้องมีอนาคตที่สดใส"

"เข้าร่วมสำนักว่านหลง?!" ดวงตาของอังเดรเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

เขารู้ดีว่าสำนักว่านหลงเป็นองค์กรแบบไหน

ไม่ใช่แก๊งธรรมดาๆทั่วไป แต่นั่นเป็นกองทหารรับจ้างอย่างแท้จริงๆ!

ด้วยความแข็งแกร่งของสำนักว่านหลงคุณสามารถกวาดล้างแก๊งทั้งหมดในแวนคูเวอร์ได้เพียงแค่กระดิกนิ้ว

แต่ว่า เมื่อนึกถึงแก๊งของตัวเอง พวกเขาล้วนเป็นพวกอันธพาลที่ไม่สามารถไปสู้หน้าใครที่ไหนได้ หากพวกเขาต้องเป็นทหารรับจ้างจริงๆ และต่อสู้ไปทุกที่ เกรงว่าพวกเขาไม่มีกำลังขนาดนั้น อีกทั้งยังอาจต้องเผชิญอันตรายและกลายเป็นเครื่องสังเวยไปแทน

เมื่อคิดดูแล้ว เขาก็ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณเย่...ถ้าเราเข้าร่วมกับสำนักว่านหลง คงไม่ใช่จะให้พวกเราไปต่อสู้พร้อมกับทหารของสำนักว่านหลงหรอกนะครับ...”

ประโยคนี้ ช่วยถามแทนคนอื่นๆไปด้วยแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน