ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3945

เมื่อกัวเหล่ยเห็นอังเดรกัดตัวเองไม่ปล่อย เขาก็อดไม่ได้ที่จะสบถด่า: “ไอ้เฮี้ยเอ๊ย แล้วตอนนั้นแกรับปากฉันทำไม? ไม่ใช่เพราะแกอยากให้เขาตายอยู่แล้วหรือไง?!”

ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่กัวเหล่ยและพูดอย่างเย็นชาว่า “กัวเหล่ย พวกนายสองคนอย่ามากัดกันตรงนี้ ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่าเมื่อกี้นายบอกว่านายถูกบังคับจนทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายแล้วนายถูกบังคับได้ยังไงกันแน่"

กัวเหล่ยพูดได้เพียงแต่เอ่ยอย่างน้ำมูกน้ำตาไหลว่า “คุณเย่ ผมมาอยู่ที่แคนาดาก็เป็นเวลานานแล้ว แต่ว่าพี่เขยของผม ไม่รู้คิดอะไรกันแน่ เขาให้ผมเป็นแค่คนขับรถเท่านั้น อย่างอื่นล้วนไม่ยอมให้ผมแตะต้อง... แม้ว่าพี่สาวจะช่วยอธิบายแทนผม แต่เขาก็ไม่ทำอะไรทั้งนั้น...”

"เห็นได้ชัดว่าผมมีความสามารถพอที่ช่วยเขาจัดการแก๊งให้ดีขึ้นได้ แต่เขากลับไม่ให้โอกาสผม...ผม...ผมมีประกาศจับอยู่ที่ในประเทศ ครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่ได้แต่ต้องอยู่ที่แคนาดาเท่านั้น ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ผมก็จะไม่มีโอกาสได้ปีนขึ้นไปเลย ผมเพิ่งจะอายุแค่ 30 ปี ไม่สามารถเป็นคนธรรมดาแบบนี้ไปได้ตลอดทั้งชีวิต...”

คลอเดียถามอย่างโกรธแค้นทันที “แค่เพราะพ่อของฉันไม่ให้โอกาสนายได้ปีนป่ายขึ้นไป ดังนั้นนายก็เลยฆ่าพ่อแม่และน้องชายทั้งสองคนของฉันงั้นเหรอ?!”

กัวเหล่ยถูกคลอเดียจ้องจนร้อนตัว แต่เขากลับยังกัดฟันพูดต่อไป “ฉันเองก็จนปัญญา! ล้วนเป็นพ่อของเธอบังคับให้ฉันทำ! นับตั้งแต่วันที่ฉันมาที่แคนาดา ฉันก็ยินดีที่จะรับใช้เขา เป็นวัวเป็นม้าให้เขา! ถ้าเขาให้โอกาสฉันได้ปีนป่ายขึ้นไปได้บ้าง ฉันเองก็คงจะไม่ฆ่าเขาหรอก!"

คลอเดียโกรธจนตัวสั่น จากนั้นเธอก็หันไปหาเย่เฉินและเอ่ยสะอื้นไห้ "คุณเย่...ได้โปรดคุณโอกาสฉันได้ฆ่าเขากับมือ ล้างแค้นให้พ่อแม่และน้องชายอีกสองคนที่ตายไปของฉันด้วย..."

เย่เฉินพยักหน้าและเอ่ยปากถามว่า "เธอคิดจะฆ่าเขายังไง?"

คลอเดียมองดูเย่เฉินและพูดอย่างชัดๆทีละคำว่า "คุณเย่... ฉัน...ฉันอยากจะเผาเขาด้วยมือของฉันเอง! ไม่อย่างนั้น นี่คงไม่เพียงพอที่จะล้างแค้นบัญชีเลือดให้พ่อแม่และน้องชายอีกสองคนของฉัน! "