ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3950

เย่เฉินมองไปที่คลอเดียและพูดกับเธอ "หลังจากที่เธอคิดดีแล้ว เธอสามารถเริ่มเมื่อใดก็ได้"

พูดไปเย่เฉินก็เอ่ยอีกว่า "ถ้าเธอเปลี่ยนใจหรือว่าทำเองกับมือไม่ลงและต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นก็สามารถบอกฉันได้ตลอดเวลา"

คลอเดียพูดอย่างหนักแน่น "ฉันไม่มีปัญหา!"

พูดจบ เธอก็รับถังน้ำมันมาจากทหารและก้าวไปข้างหน้ากัวเหล่ย จากนั้นก็มองไปที่กัวเหล่ยและเทน้ำมันทั้งหมดลงไปบนตัวเขาโดยไม่ลังเล

กลิ่นน้ำมันที่แสบฉุนทำให้กัวเหล่ยตกใจจนฉี่รดกางเกงของเขาทันที แต่คราวนี้การฉี่รดกางเกงของเขาก็ไม่ช่วยอะไรอีกต่อไป เขาได้เห็นความตั้งใจแน่วแน่ในสายตาของคลอเดียแล้วและมองเห็นเจตนาฆ่าอันแน่วแน่ของเธอด้วย

เขาตกใจมากจนร้องเสียงดังว่า คลอเดีย ฉันขอร้องล่ะ...ช่วยให้ฉันได้ไปอยากรวดเร็วเถอะ! เอาปืนมายิงฉันเถอะ ฉันขอร้องเธอ! ถ้าวันนี้เธอเผาฉัน จากนี้ไปเธอก็จะต้องตกอยู่ในเงามืดไปตลอดชีวิต! เธอเองก็คงไม่อยากให้จิตสำนึกของตัวเองต้องทนทุกข์ทั้งวันทั้งคืนในอนาคตหรอกใช่ไหม?!”

คลอเดียส่ายหัวและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันอยากจะมองไปข้างหน้า ฉันไม่อยากอยู่กับความแค้นไปตลอดชีวิต หลังจากมองดูนายถูกเผาเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว ฉันก็จะไม่เกลียดนายอีกต่อไป!”

พูดจบ เธอก็หยิบไฟแช็กออกมาจากในกระเป๋าที่เตรียมไว้มาหลายเดือน

นี่คือไฟแช็กตัวโปรดของพ่อเธอ เมื่อเปิดฝาออกมาก็เกิดเสียงกระทบดังกังวานขึ้น

ในอดีต เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินเสียงนี้ เธอก็จะรู้ว่าพ่อของเธอกำลังสูบบุหรี่อีกแล้วและเธอก็จะมาหาพ่อของเธอและพูดกำชับสักสองสามคำ

ตั้งแต่พ่อของเธอเสียชีวิตไป เธอก็ได้ซื้อไฟแช็กชนิดเดียวกันมา ทุกวันที่เธอคิดถึงพ่อแม่และคนในครอบครัวมากที่สุด เธอก็จะหยิบไฟแช็กออกมาฟังเสียงอันคุ้นเคยนี้และมองดูแสงไฟที่ริบหรี่ จากนั้นก็หวนคิดไปถึงช่วงเวลาแห่งความสุขของตนและครอบครัว

เธอแม้กระทั่งวางแผนที่จะตายไปกับกัวเหล่ยด้วยไฟแช็กอันมีความหมายนี้ด้วยซ้ำ

ในเวลานี้ เธอค่อยๆ ผลักฝาครอบโลหะของไฟแช็กให้เปิดออก และไฟแช็กก็เกิดเสียงขึ้นอีกครั้ง

เสียงที่คมชัดกังวานสะท้อนขึ้นในโกดังอันว่างเปล่า จนทำให้มันเกิดเป็นความรู้สึกไพเราะขึ้นมาหลายส่วน