ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3966

สีหน้าของเฉียวเฟยหยู่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พลางเอ่ยเสียงอ้อนวอนเหมือนเสียสติว่า “ไม่เอาครับคุณเย่ไม่เอา เรื่องนี้พี่ชายผมเป็นคนทำ ผมน่ะบริสุทธิ์ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยทั้งนั้น! ถ้าจะฆ่าก็ควรฆ่ามัน ไม่ใช่มาฆ่าผม!”

เย่เฉินแค่นยิ้มเสียงเย็น “ทั้งที่แกก็รู้ว่าสิ่งที่พี่แกให้แกทำมันคืออะไร และก็รู้ดีว่าที่มันให้แกทำคือเรื่องที่ชั่วช้าขนาดไหน แต่แกไม่ใช่แค่ไม่ปฏิเสธ ซ้ำยังกลับตกลงมาทำตาม ทั้งที่รู้ว่ามันผิดแต่ก็ยังจะทำ คนแบบนี้ไม่เรียกบริสุทธิ์ แต่เรียกว่าสมควรตายมาชดใช้ความผิด!”

เฉียวเฟยหยู่สะดุ้งจนตัวสั่น พลางเอ่ยกับเย่เฉินน้ำตาไหลพรากว่า “คุณเย่ ผมบริสุทธิ์จริงๆ......ปีนี้ผมเพิ่งจะอายุยี่สิบสอง......ผมยังไม่อยากตาย......ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะครับคุณเย่......”

เย่เฉินถามกลับว่า “เด็กผู้หญิงที่ถูกแกและพี่ชายทำร้ายจนตาย เคยขอร้องพวกแกแบบนี้ไหม? แล้วพวกแกทำกับเขายังไง?”

เฉียวเฟยหยู่รีบเอ่ยว่า “ผมไม่ได้ทำ......ผมไม่เคยทำให้ฆ่าใครทั้งนั้น......ผมไม่เคยจริงๆ......”

พูดเสร็จ เขาก็ชี้ไปที่หัวหน้าที่อยู่ข้างๆ พลันเอ่ยว่า “เขาเป็นพยานให้ผมได้!”

เย่เฉินเล็งปากระบอกปืนไปที่หัวหน้า ก่อนเอ่ยถามว่า “งั้นแกมาบอกฉัน ว่าตกลงมันเคยฆ่าคนไหม ถ้าแกกล้าโกหก ฉันจะทำให้แกตายอนาถกว่ามันแน่!”

หัวหน้าตอบอย่างไม่คิดทันทีว่า “คุณเย่......คนที่มันเคยฆ่า......น้อยก็หลักสิบ......มากก็หลักร้อย......พี่มันกับมัน......มีฉายาหนึ่ง......ที่คนในวงการชอบเรียกกันว่า......ยมบาลใหญ่และน้อย......”

เฉียวเฟยหยู่ได้ยินดังนั้น ก็พลันตวาดเสียงขึ้นอย่างโมโหว่า “จ้าวอิ่นซาน แกมันไอ้สวะใจหมาเนรคุณ! ลืมไปแล้วหรือไงว่าปกติฉับกับพี่ชายดีกับแกยังไง? ตอนนี้แกกลับบังอาจมาแว้งกัดฉัน!”

จ้าวอิ่นซานเอ่ยอย่างมีเหตุมีผลว่า “ฉันเห็นพวกแกขวางหูขวางตามานานแล้ว! จะโทษก็โทษที่พวกแกมันสารเลวเกินไป! ฉันอยากจะทิ้งงานสกปรกนี่มาทำงานสุจริตมาโดยตลอด แต่แค่ยังไม่มีโอกาสสักที! ตอนนี้ก็คือโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว!”

เย่เฉินมองเฉียวเฟยหยู่ด้วยสีหน้ายิ้มๆ พลางเอ่ยถามว่า “คุณชายเฉียว ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

เฉียวเฟยหยู่มองไปที่เย่เฉินอย่างหวาดระแวง แล้วเอ่ยขอร้องว่า “คุณเย่......ขอแค่คุณยอมไว้ชีวิตผม ไม่ว่าจะเงื่อนไขอะไรคุณว่ามาได้เลย ผมจะพยายามทุกวิถีทางทำให้ได้ตามที่คุณต้องการแน่นอน......”