ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3965

เฉียวเฟยหยู่รีบเอ่ยทันทีว่า “ไม่ใช่แค่ผู้หญิง......ห่วงโซ่อุปทานที่ว่านี้......มีเพื่อ......มีเพื่อทำเรื่องสกปรกทุกอย่างให้พวกชนชั้นสูงโดยเฉพาะ......ไม่ว่าพวกเขาต้องการอะไร หรืออยากลองอะไร พี่ชายผมก็จะหาวิธีสนองความต้องการนั้น ความต้องการที่บิดเบี้ยวและเป็นด้านมืดในจิตใจ......”　

“พอนานเข้า ชนชั้นสูงพวกนั้นก็ไว้ใจพี่ชายผมมาก พวกเขาจะให้ทรัพยากรที่เป็นประโยชน์กับเราในด้านต่างๆ เวลาทำธุรกิจใหญ่อะไร ก็จะให้พี่ชายผมเข้าร่วมด้วย เพราะฉะนั้นหลายปีมานี้ตระกูลเฉียวก็เลยมีโอกาสที่จะพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว......”

เย่เฉินยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกโกรธ พลันเอ่ยเสียงเย็นว่า “ไม่ใช่แค่พึ่งการลักพาตัวเด็กผู้หญิงคลานไต่ขึ้นไป แต่ยังบังอาจคิดจะมาแตะต้องน้องสาวฉัน ตระกูลเฉียวสินะ ฉันจะจำให้ขึ้นใจ!”

พูดเสร็จ เขาก็เอ่ยถามต่อว่า “ฉันถามแก พี่ชายแกหลายปีมานี้ ทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์ไปแล้วกี่คน?!”

เฉียวเฟยหยู่เห็นสีหน้าอาฆาตเหมือนอยากฆ่าคนของเย่เฉินแล้วก็พลันสะดุ้งตกใจจนตัวสั่น พลางเอ่ยเสียงสั่นว่า “ก็......ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น......”

เย่เฉินทำเสียงหึในลำคอ ก่อนจะยกปืนขึ้น แล้วยิงไปที่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของเขาอย่างไม่ลังเล!

เป้ากางเกงของเฉียวเฟยหยู่อาบไปด้วยเลือดในพริบตา เขาร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดทรมานสุดชีวิต พลางกุมแผลดิ้นไปมาบนพื้นไม่หยุด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นและไหลอาบตามผิวกาย

เย่เฉินใช้เท้าเหยียบเฉียวเฟยหยู่ที่ดิ้นตัวไปมา พลางเอ่ยเสียงเยือกเย็นว่า “ฉันให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าแกยังไม่พูดความจริง ฉันจะให้คนมาซ้อมทรมานแก!”

เฉียวเฟยหยู่ปล่อยโฮเสียงดังออกมาทันที ก่อนจะตะโกนพูดอย่างสิ้นหวังว่า “มีทั้งหมดกี่คน......ผม......ผมเองก็ไม่รู้......น่าจะ......น่าจะประมาณราวๆสี่ห้าพันคน......ผมพูดที่ผมรู้ไปหมดแล้ว......ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ......”

“สี่ห้าพัน......”เย่เฉินกัดฟันกรอด พลันหันไปเอ่ยเสียงโหดกับว่านพั่วจวินว่า “พั่วจวิน! ฉันจะให้ภารกิจนายอีกสองอย่าง”