ยิ่งไปกว่านั้น ปกติคนพวกนี้ทำเรื่องเลวทรามเป็นประจำ ดังนั้นพวกเขามีวิธีรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉิน โดยมีกลุ่มบอดี้การ์ดพร้อมอาวุธครบมือบนเรือ ตามหลักการคือลงมือเมื่อเจอเรื่อง ถ้าสู้ไม่ไหวก็หนี
แต่เพราะความสามารถของตัวเองแข็งแกร่ง เป็นเวลานานมากแล้ว ที่ไม่ได้เจออันตรายอะไร ทุกครั้งที่ออกทะเลไปรับคน ง่ายกว่าการออกเรือหาปลามาก เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ทุกคนจึงลืมกระบวนการที่ต้องตอบสนองต่อสถานการณ์ฉุกเฉิน
ดังนั้นเมื่อคืนจึงไม่มีใครส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือให้เฉียวเฟยหยุน
สำหรับเฉียวเฟยหยุน น้องชายตัวเองกับลูกน้องสิบกว่าคน ทั้งคนทั้งเรือเหมือนหายไปในอากาศ ไม่เจอร่องรอยอะไรเลย
ขณะนั้น ลูกน้องรีบพูดว่า “คุณชายอย่าเพิ่งร้อนใจ ผมส่งเรือยนต์ออกไปหกลำ เครื่องบินสี่ลำ ไปหายังตำแหน่งสุดท้ายที่เรือยอชต์หายไป คิดว่าผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงแล้ว ดังนั้นขอบเขตการค้นหาคือในรัศมีสิบไมล์ทะเล พื้นที่น่านน้ำใหญ่มาก จึงต้องใช้เวลาสักหน่อย ถ้าหาในเขตพื้นที่นี้ไม่เจอ ผมจะขยายขอบเขตการค้นหาเป็นยี่สิบไมล์ทะเล”
เฉียวเฟยหยุนกัดฟันแล้วพยักหน้า พูดอย่างเย็นชาว่า “ต้องปิดข่าวเรื่องนี้ให้มิด อย่าให้พ่อแม่ฉันรู้ เข้าใจไหม”
“ได้ครับคุณชาย ผมเข้าใจแล้วครับ!”
ขณะเดียวกันที่แวนคูเวอร์ แคนาดา
ครอบครัวอิตาลีส่วนหนึ่งในเมืองแห่งนี้ ล้วนตกอยู่ในความหวาดกลัวสุดขีด
เพราะพวกเธอพบว่า คนในครอบครัวหายตัวไปในค่ำคืนเดียว
บางครอบครัวสามีหายไป
บางครอบครัวลูกหายไป
บางครอบครัวสามีและลูกหายไป รวมไปถึงพี่น้องไม่กี่คนด้วย
แรกเริ่ม ทุกคนยังไม่รู้สึกตื่นตระหนกเท่าใดนัก เพราะพวกเขารู้ว่าคนในครอบครัวตัวเอง ทำอาชีพในทางไม่ดี พวกเขามักจะไม่กลับบ้าน จนทุกคนรู้สึกชินไปแล้ว
ข่าวที่ถูกส่งกลับมาเป็นอันดับแรก ควรเป็นบ่อนพนันที่เปิดถึงเช้า แต่กลับไม่มีผู้ชายแม้แต่คนเดียว
ในบ่อนพนันเหลือแค่พนักงานผู้หญิง และพนักงานผู้หญิงพวกนี้ล้วนสลบ คนเรียกหมอมา ฉีดยาบังคับให้พวกเธอฟื้นขึ้นมา จากนั้นผู้หญิงพวกนี้บอกว่า พวกเธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เลย
จากนั้น พวกเขาหาบ้านของสมาชิกส่วนหนึ่งในนั้นเจอ พบว่าสมาชิกพวกนี้ โดนลักพาตัว ขณะที่กำลังพักผ่อนในบ้าน
อีกทั้งคนในครอบครัวพวกเขา ล้วนโดนทำให้สลบ เหมือนกับพนักงานหญิงในผับ จำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้เลย
เรื่องกะทันหันเช่นนี้ จึงเรียกความตื่นกลัวได้เป็นอย่างมาก!
เพียงค่ำคืนเดียว คนที่หายไปคือผู้ใหญ่เพศชายกว่าแปดร้อยคน!
อีกทั้งยังเป็นสมาชิกมาเฟีย ที่มีพละกำลังในการต่อสู้อีกด้วย!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...