เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3975

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ป้าหลี่หยุดพูดครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “อีกอย่าง เธอกลับไปกับพวกเรา ไม่ได้สร้างความลำบากให้พวกเราสักนิด ในสายตาของฉัน เธอเป็นลูกของฉันเหมือนเสี่ยวเฟิน มีพวกเธอสองคนอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันก็ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว”

คลอเดียพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง พูดสะอึกสะอื้นว่า “ทำให้ทุกคนลำบากแล้ว......”

หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มร่า แล้วพูดว่า “คนกันเองทั้งนั้น สร้างความลำบากอะไรกันล่ะ!”

พูดพลาง หลี่เสี่ยวเฟินนึกอะไรได้ จึงถามว่า “คลอเดีย ฉันจำได้ว่าแม่ของเธอเป็นคนจินหลิงใช่ไหม”

คลอเดียพยักหน้าเบาๆ “ใช่......”

หลี่เสี่ยวเฟินถามอีกว่า “งั้นเธอยังมีคนสนิทที่เมืองจินหลิงไหม”

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน” คลอเดียพูดอย่างหดหู่ “ตอนแม่ฉันสาวๆ ค่อนข้างมีความคิดเป็นของตัวเอง มาเรียนแคนาดาคนเดียว แถมยังดื้อจะแต่งกับพ่อฉัน คุณตากับคุณยายรับไม่ได้ แม่จึงทำเรื่องอพยพแบบเงียบๆ และแต่งงานกับพ่อฉันแบบเงียบๆ เพราะคุณตากับคุณยายผิดหวังมาก ดังนั้นจึงตัดการติดต่อ ก่อนที่ฉันจะคลอด”

หลี่เสี่ยวเฟินพยักหน้า พูดอย่างปลอบใจว่า “ไม่ต้องกังวล ต่อไปเราคือคนสนิทของเธอ!”

…...

รุ่งเช้า แสงอาทิตย์ส่องไปทั่วทั้งแวนคูเวอร์

เมืองที่เหมือนสวนแห่งนี้ อยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า ขับสเน่ห์ในตัวมันออกมาได้มากยิ่งขึ้น

แต่ไม่มีใครรู้ว่าด้านมืดของเมืองแห่งนี้ มีความสกปรกโสมมอะไรซ่อนอยู่บ้าง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน