ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3974
ป้าหลี่เชื่อคำพูดเย่เฉินอย่างไร้ข้อสงสัย จึงพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ได้! งั้นตั้งแต่คืนนี้ ฉันจะลองหยุดยาดู!”
เย่เฉินยิ้มบางๆ และพยักหน้าเบาๆ
การปลดปล่อยของปราณทิพย์เริ่มทำงานแล้ว แต่เวลาสั้นมาก ป้าหลี่จึงไม่รู้สึกอะไรชัดเจน แต่ถ้าได้นอนหลับ ความรู้สึกนั้นจะชัดเจนมาก
ดังนั้น เย่เฉินจึงจงใจให้เธอหยุดกินยา ให้เธอเข้าใจผิดว่าการหยุดกินยา ทำให้ร่างกายของเธอดียิ่งขึ้น
ส่วนปฏิกิริยาต่อต้านระหว่างร่างกายกับไต ที่มีมาแต่เดิม ภายใต้ประสิทธิภาพของปราณทิพย์ ได้หายไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องกินยาประเภทนี้อีก
เมื่อเป็นเช่นนี้ เย่เฉินเชื่อว่า ต่อไปป้าหลี่คงไม่คิดว่าการที่ร่างกายดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นเพราะตัวเองอีก ทำให้เธอไม่ต้องรู้สึกติดหนี้ตัวเอง กระทำการอย่างเดียว แต่ได้ประโยชน์หลายอย่าง!
เมื่อจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จ จู่ๆ เย่เฉินสังเกตเห็นเด็กอายุ 18 อย่างคลอเดีย ยืนหดหู่อยู่อีกด้านเพียงคนเดียว
เย่เฉินจึงพูดกับเธอว่า “คลอเดีย เมื่อถึงตอนนั้นเธอก็มาเมืองจินหลิงด้วยกันสิ!”
“หา? ฉันเหรอ!”
คำพูดของเย่เฉิน ทำให้คลอเดียดูตกตะลึง
ถึงกระทั่งที่เธอคิดว่าตัวเองฟังผิด
เพราะเมื่อกี้ตอนที่เย่เฉินเกลี้ยกล่อมให้ป้าหลี่กลับไป ความคิดตามสัญชาตญาณของเธอ หวังว่าตัวเองจะสามารถตามพวกเขากลับไปหัวเซี่ยด้วย
เย่เฉินพยักหน้า “น่าจะไม่ยาก เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะสอบถามให้ นักเรียนต่างชาติยื่นเข้ามหาวิทยาลัยจินหลิง จะต้องทำอะไรบ้าง”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดอย่างดีใจมาก “งั้นดีมากเลย! คะแนนของคลอเดียดีมาก! ถึงต้องสอบ ก็ไม่มีปัญหาแน่นอน!”
พูดพลาง หลี่เสี่ยวเฟินรีบจับมือคลอเดีย อดพูดไม่ได้ว่า “คลอเดีย รอให้เรื่องนี้ผ่านไป แล้วกลับเมืองจินหลิงไปกับพวกเรานะ!”
คลอเดียดีใจมาก แล้วก็ซาบซึ้งใจมากเช่นกัน แต่เธอพูดอย่างเป็นกังวลว่า “ฉัน......ฉันจะสร้างความลำบากให้พวกคุณ......”
“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ” หลี่เสี่ยวเฟินโพล่งออกมา “คลอเดีย ถ้าเธอไม่ไปกับพวกเรา ฉัน ป้าหลี่ แล้วก็พี่เย่เฉิน ต้องเป็นห่วงเธอแน่ ถ้าเธอกลับไปกับพวกเรา หลังเราออกจากแคนาดา ก็ไม่มีอะไรให้ห่วงแล้ว!”
“ใช่!” ป้าหลี่พูดอย่างจริงจัง “คลอเดียกลับไปกับพวกเราเถอะ เธออยู่ที่นี่คนเดียว เราไม่วางใจ ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่มีญาติที่นี่ด้วย ไม่ได้มีอะไรอาลัยอาวรณ์ที่นี่ เปลี่ยนสถานที่ เริ่มต้นใหม่ เป็นเรื่องดีกับเธอไม่ใช่เหรอ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...