ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 400
บทที่400
นึกไม่ถึงเลยว่า ผู้ชายคนนี้จะไปยุ่งกับไอ้ลูกนอกสมรสอย่างเว่ยเลี่ยงได้!
เดิมทีเซียวอี้เชียนทักทายเขาอย่างมีความสุข แต่หลังจากได้พบเย่เฉิน ใบหน้าของเขาก็ดูแย่มากในทันที
ในขณะเดียวกัน หัวใจของเขาก็เต้นรัวอย่างกะทันหัน
ความอัปยศอดสูที่เขาประสบต่อหน้าเย่เฉิน ไม่น้อยไปกว่าเว่ยฉางหมิง!
เดิมที เขามองว่าเย่เฉินเป็นศัตรูคู่อาฆาต แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเย่เฉินและซือเทียนฉีมาอยู่ด้วยกัน เขาก็ไม่กล้าอวดดี เพราะเขารู้ดีว่า ซือเทียนฉีไอ้แก่นี้ดูเหมือนว่าโดนยาเส่นห์ของเย่เฉิน ถึงได้ปฏิบัติต่อเย่เฉินด้วยความเคารพ หากเขาทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองอีกครั้ง เขาจะไม่สนใจตัวเองอีกต่อไปอย่างแน่นอน
เมื่อนึกเช่นนี้ เขาไม่พูดอะไร รีบก้าวไปข้างหน้าทันที และโค้งคำนับให้ซือเทียนฉี และพูดว่า:"คุณลุงซือ ก่อนหน้านี้ผมทำให้คุณโกรธ ผมขอโทษ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมผิด โปรดรักษาผมด้วยครับ!"
ซือเทียนฉีพูดอย่างเมินเฉย::ผมบอกแล้วว่าครอบครัวของเราสองคนจะไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ ในอนาคต โปรดอย่าเรียกผมว่าลุงอีก ฉันรับไม่ไหว!"
พูเจบ เขาชี้ไปที่เย่เฉินที่อยู่ข้างๆเขา และพูดด้วยความเคารพ:"แล้วก็ คนที่จะช่วยนายในวันนี้ ไม่ใช่ผม แต่เป็นอาจารย์เย่ เย่เฉิน!"
ในสายตาของซือเทียนฉี ความสามารถของเย่เฉินเกือบจะใกล้เคียงกับพระเจ้า ไม่ต้องพูดมาก แค่ยาวิเศษที่เขากลั่น ในสายตาของซือเทียนฉีนั้น มันเหนือกว่าแพทย์และเภสัชกรทั้งหมดในโลก
ดังนั้น ซือเทียนฉีจึงเคารพเย่เฉินตลอดเวลา และเคารพเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ
เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินเช่นนี้ เขาก็ตกตะลึงทันที และมองไปที่เย่เฉินด้วยความไม่เชื่อ:"เย่เฉิน นายนี้นะ จะรักษาผมหายได้?"
เย่เฉินมองไปที่เซียวอี้เชียนอย่างหยอกล้อ แล้วพูดว่า:"เซียวอี้เชียน กิริยาของนายไม่ดี นายยังต้องการส่วนล่างอยู่รึเปล่า?"
ซืแเทียนฉีขมวดคิ้วและพูดว่า:"เซียวอี้เชียน อาจารย์เย่เป็นคนเดียวในโลกนี้ที่สามารถช่วยนายได้ ถ้านายยังดูหมิ่นอาจารย์เย่ งั้นหวังว่านายจะไม่เสียใจในอนาคต!"
ทันทีที่เซียวอี้เชียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โกรธในใจทันที!
โรคจองตน มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเพราะเย่เฉิน ตอนนั้นในการประชุมสุดยอดการตกแต่งได้ใช้วิธีสกปรก แต่แค่ยังไม่เจอหลักฐานใด ๆ โดยตรง
สถานะของชายหนุ่มคนนี้คืออะไรกันแน่ สามารถทำให้ประธานใหญ่ก้มศีรษะได้มากขนาดนี้? !
ตอนนี้เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และพูดว่า:ไม่เลวไม่เลว การทำงานของนาย ยิ่งอยู่ยิ่งถนัดแล้ว!"
เว่ยหย่งเจิ้งเห็นว่าซือเทียนฉีชื่นชมเย่เฉินมาก แต่เซียวอี้เชียนถึงกับเรียกเย่เฉินว่าปู่ ตาของเขาตกใจจนแทบจะร่วง
เขารีบก้าวไปข้างหน้า และพูดอย่างเคารพ:"หลังจากได้ยินชื่อของอาจารย์เย่มานาน ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของคุณในวันนี้ ดูเป็นอาจารย์จริงๆ! โรคของประธานเซียว ได้โปรดช่วยเขาด้วยครับ!"
เว่ยฉางหมิงที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเมื่อเห็นเย่เฉิน เขาจึงกัดฟันและพูดว่า:"พ่อ ไอ้บ้านี้ไม่ใช่อาจารย์อะไรสักหน่อย! ผมไปสืบมาแล้ว เขาเป็นแค่เทพฮวงจุ้ยหลอกๆเท่านั้นเอง อย่าไปเชื่อเขา! มันต้องเป็นเพราะเว่ยเลี่ยงไอ้ลูกนอกสมรส ที่ร่วมหัวกันมาเพื่อโกหกพ่อ!"
เว่ยหย่งเจิ้นใจสั่น เห็นเย่เฉินขมวดคิ้ว เขาก็ตบเว่ยฉางหมิงทันที
สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เซียวอี้เชียนซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นได้ยินเช่นนี้ เขาก็โดดขึ้นและตบเหว่ยฉางหมิง ทั้งสองคนซ้ายทีขวาที แล้วให้เว่ยฉางหมิงโค้งคำนับ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...