ลู่ซือเหนียนปีนี้อายุ 48 ปี เป็นชาวจีนโพ้นทะเลรุ่นที่ 6 ในสหรัฐอเมริกา
ปู่ทวดของเขามาที่สหรัฐอเมริกาในรัฐบาลสมัยปลายราชวงศ์ชิง เขาเป็นหนึ่งในคนงานชาวจีนจำนวนมากที่มีส่วนร่วมในการก่อสร้างทางรถไฟสายอเมริกันแปซิฟิก
ตั้งแต่รุ่นนั้นเป็นต้นมา ตระกูลลู่ได้ปักหลักในสหรัฐอเมริกาทีละเล็กทีละน้อย โดยอาศัยคุณภาพการทำงานหนักของชาวจีน
ในช่วงแรก บรรพบุรุษของตระกูลลู่ที่ไปสหรัฐอเมริกาในฐานะคนทำงานชาวจีน ยังคงเป็นกลุ่มชนชั้นล่างของสังคมอเมริกันในตอนนั้น
และตอนนี้ ตระกูลลู่ในสหรัฐอเมริกามีมรดกหลายหมื่นล้านดอลลาร์ ซึ่งถือได้ว่าเป็นต้นแบบของการต่อสู้ของชาวจีน
ในเวลาเดียวกัน ตระกูลลู่ยังได้ส่งต่อคุณลักษณะของพ่อค้าไปตามชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของจีน และกระตือรือร้นที่จะรวมชาติและพัฒนาร่วมกัน
ดังนั้น เมื่อหลายสิบปีก่อน ปู่ทวดของลู่ซือเหนียนได้ก่อตั้งหอการค้าจีนในนิวยอร์ก ซึ่งค่อยๆ กลายเป็นหอการค้าจีนที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา
หลังจากที่ลู่ซือเหนียนเข้ารับตำแหน่งประธานหอการค้าจีนในนิวยอร์ก ก็ทุ่มเทให้กับการพัฒนาหอการค้าจีนในนิวยอร์กให้ยิ่งใหญ่ และกลายเป็นหอการค้าจีนทั้งสหรัฐอเมริกา หลังจากที่เขาสื่อสารและไกล่เกลี่ยกับหอการค้าจีนในที่ต่างๆ อย่างต่อเนื่อง หอการค้าจีนส่วนใหญ่ในสหรัฐอเมริกา ตั้งใจที่จะรวมหอการค้า และเปลี่ยนชื่อเป็นหอการค้าอเมริกันจีน
และลู่ซือเหนียนก็ต่อสู้เพื่อมันเช่นกัน หวังว่าจะได้เป็นประธานคนแรกของหอการค้าจีนแห่งชาติ หลังจากรวมกัน
แต่ว่า มีหอการค้าจีนอีก 2 แห่ง ที่มีความสามารถไม่ได้แย่ ไปกว่าหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์ก หอการค้าจีน 2 แห่งนี้คือหอการค้าจีนลอสแองเจลิส และหอการค้าจีนชิคาโก
จะแข่งขันกับประธานของหอการค้าจีนสองแห่งนั้นอย่างไร เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวสำหรับลู่ซือเหนียนในช่วงนี้
เขาจึงพยายามหาวิธีมาโดยตลอด หวังว่าก่อนที่หอการค้าจีนจะรวมกิจการ ให้หอการค้าจีนนิวยอร์กเผยตัวมากขึ้น แล้วเพิ่มผลกระทบอีกสักหน่อย จะได้ให้ตนสามารถมีสิ่งที่เหลือกว่าประธานอีกสองคนได้
พูดจบ เขาก็แนะนำตัวเองว่า:"คุณชายเฟ่ย กระผมชื่อลู่ซือเหนียน เป็นประธานหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์ก!"
เฟ่ยฮ่าวหยางพอใจกับคำชมนี้มาก ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"ประธานลู่ ฉันได้ยินมาว่าหอการค้าจีนในนิวยอร์กของเรา เป็นหอการค้าจีนที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา สำหรับข้อนี้ ประธานลู่ต้องมีความดีความชอบมากสินะ!"
ลู่ซือเหนียนรีบพูดว่า:"โอ้ คุณชายเฟ่ยชมเกินไปแล้วครับ…… หอการค้าจีนแห่งนิวยอร์กมีประวัติศาสตร์มาหลายทศวรรษ และหอการค้าสามารถบรรลุความสำเร็จในวันนี้ เป็นเพราะประธานคนก่อน"
จากนั้น ลู่ซือเหนียนถามอย่างระมัดระวัง:"คุณชายเฟ่ย ไม่ทราบว่าวันนี้คุณมาที่นี่ทำไมเหรอครับ?"
เฟ่ยฮ่าวหยางยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ฉันมาหาคุณ ฉันอยากร่วมมือกับหอการค้าจีนในนิวยอร์กของพวกคุณ หากร่วมมือดีล่ะก็ ฉันสามารถพิจารณาเข้าร่วมหอการค้าของคุณอย่างเป็นทางการ แทนตระกูลเฟ่ยได้!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...