ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4008

สรุปบท บทที่ 4008 ลู่ซือเหนียน  : ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 4008 ลู่ซือเหนียน   จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 4008 ลู่ซือเหนียน   คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ลู่ซือเหนียนปีนี้อายุ 48 ปี เป็นชาวจีนโพ้นทะเลรุ่นที่ 6 ในสหรัฐอเมริกา

ปู่ทวดของเขามาที่สหรัฐอเมริกาในรัฐบาลสมัยปลายราชวงศ์ชิง เขาเป็นหนึ่งในคนงานชาวจีนจำนวนมากที่มีส่วนร่วมในการก่อสร้างทางรถไฟสายอเมริกันแปซิฟิก

ตั้งแต่รุ่นนั้นเป็นต้นมา ตระกูลลู่ได้ปักหลักในสหรัฐอเมริกาทีละเล็กทีละน้อย โดยอาศัยคุณภาพการทำงานหนักของชาวจีน

ในช่วงแรก บรรพบุรุษของตระกูลลู่ที่ไปสหรัฐอเมริกาในฐานะคนทำงานชาวจีน ยังคงเป็นกลุ่มชนชั้นล่างของสังคมอเมริกันในตอนนั้น

และตอนนี้ ตระกูลลู่ในสหรัฐอเมริกามีมรดกหลายหมื่นล้านดอลลาร์ ซึ่งถือได้ว่าเป็นต้นแบบของการต่อสู้ของชาวจีน

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลลู่ยังได้ส่งต่อคุณลักษณะของพ่อค้าไปตามชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของจีน และกระตือรือร้นที่จะรวมชาติและพัฒนาร่วมกัน

ดังนั้น เมื่อหลายสิบปีก่อน ปู่ทวดของลู่ซือเหนียนได้ก่อตั้งหอการค้าจีนในนิวยอร์ก ซึ่งค่อยๆ กลายเป็นหอการค้าจีนที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา

หลังจากที่ลู่ซือเหนียนเข้ารับตำแหน่งประธานหอการค้าจีนในนิวยอร์ก ก็ทุ่มเทให้กับการพัฒนาหอการค้าจีนในนิวยอร์กให้ยิ่งใหญ่ และกลายเป็นหอการค้าจีนทั้งสหรัฐอเมริกา หลังจากที่เขาสื่อสารและไกล่เกลี่ยกับหอการค้าจีนในที่ต่างๆ อย่างต่อเนื่อง หอการค้าจีนส่วนใหญ่ในสหรัฐอเมริกา ตั้งใจที่จะรวมหอการค้า และเปลี่ยนชื่อเป็นหอการค้าอเมริกันจีน

และลู่ซือเหนียนก็ต่อสู้เพื่อมันเช่นกัน หวังว่าจะได้เป็นประธานคนแรกของหอการค้าจีนแห่งชาติ หลังจากรวมกัน

แต่ว่า มีหอการค้าจีนอีก 2 แห่ง ที่มีความสามารถไม่ได้แย่ ไปกว่าหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์ก หอการค้าจีน 2 แห่งนี้คือหอการค้าจีนลอสแองเจลิส และหอการค้าจีนชิคาโก

จะแข่งขันกับประธานของหอการค้าจีนสองแห่งนั้นอย่างไร เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวสำหรับลู่ซือเหนียนในช่วงนี้

เขาจึงพยายามหาวิธีมาโดยตลอด หวังว่าก่อนที่หอการค้าจีนจะรวมกิจการ ให้หอการค้าจีนนิวยอร์กเผยตัวมากขึ้น แล้วเพิ่มผลกระทบอีกสักหน่อย จะได้ให้ตนสามารถมีสิ่งที่เหลือกว่าประธานอีกสองคนได้

พูดจบ เขาก็แนะนำตัวเองว่า:"คุณชายเฟ่ย กระผมชื่อลู่ซือเหนียน เป็นประธานหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์ก!"

เฟ่ยฮ่าวหยางพอใจกับคำชมนี้มาก ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"ประธานลู่ ฉันได้ยินมาว่าหอการค้าจีนในนิวยอร์กของเรา เป็นหอการค้าจีนที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา สำหรับข้อนี้ ประธานลู่ต้องมีความดีความชอบมากสินะ!"

ลู่ซือเหนียนรีบพูดว่า:"โอ้ คุณชายเฟ่ยชมเกินไปแล้วครับ…… หอการค้าจีนแห่งนิวยอร์กมีประวัติศาสตร์มาหลายทศวรรษ และหอการค้าสามารถบรรลุความสำเร็จในวันนี้ เป็นเพราะประธานคนก่อน"

จากนั้น ลู่ซือเหนียนถามอย่างระมัดระวัง:"คุณชายเฟ่ย ไม่ทราบว่าวันนี้คุณมาที่นี่ทำไมเหรอครับ?"

เฟ่ยฮ่าวหยางยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ฉันมาหาคุณ ฉันอยากร่วมมือกับหอการค้าจีนในนิวยอร์กของพวกคุณ หากร่วมมือดีล่ะก็ ฉันสามารถพิจารณาเข้าร่วมหอการค้าของคุณอย่างเป็นทางการ แทนตระกูลเฟ่ยได้!"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน