เฟ่ยฮ่าวหยางพูดออกมาเบา ๆ และเมื่ออยู่ในหูของลู่ซือเหนียน มันก็เหมือนกับสายฟ้า
เมื่อมองไปทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ไม่มีหอการค้าจีนที่สามารถเชิญตระกูลระดับใหญ่มากอย่างตระกูลเฟ่ยเข้ามาได้
ยังไงซะ สำหรับหลายๆ สมาคม ทรัพย์สินของตระกูลเฟ่ย อาจจะมากกว่าทรัพย์สินของสมาชิกทั้งหมดของสมาคมทั้งหมดรวมกัน ในกรณีนี้ ตระกูลเฟ่ยจึงไม่อยากเล่นกับพวกเขาแน่นอน
ความแตกต่างระหว่างพวกเขา ก็เหมือนมหาเศรษฐีไม่มีทางเข้าร่วมชมรมเศรษฐี ที่มีทรัพย์สินต่อหัวเพียงหนึ่งหรือสองล้าน
แต่ว่า เฟ่ยฮ่าวหยางกลับมาหาเอง และบอกว่าเขาสามารถเข้าร่วมหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์กได้ ลู่ซือเหนียนรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ดังนั้นเขาจึงรีบถามด้วยความเคารพอย่างว่า:"คุณชายเฟ่ย ไม่ทราบว่าคุณต้องการความร่วมมือแบบไหนกับเรา? ไม่ต้องกังวล ขอแค่คุณพูด ทั้งหอการค้าจีนในนิวยอร์กจะทำให้ดีที่สุด!"
เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ฉันแค่ต้องการทำงานการกุศลกับพวกคุณ"
"การกุศล?"ลู่ซือเหนียนถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณชายเฟ่ย…... คุณอยากทำการกุศลด้านไหน? เราต้องร่วมมือกันยังไงครับ?"
เฟ่ยฮ่าวหยางพูดอย่างจริงจัง:"ฉันอยากจัดตั้งกองทุนสงเคราะห์สำหรับเด็กกำพร้าชาวจีนในอเมริกาเหนือ และนำเงินจำนวนหนึ่ง ไปสนับสนุนเด็กกำพร้าชาวจีนในอเมริกาเหนือโดยเฉพาะ ให้ความช่วยเหลือที่ดีขึ้นแก่พวกเขา และทำให้ชีวิตและการศึกษาของพวกเขาดีขึ้น"
เฟ่ยฮ่าวหยางรีบพูดว่า:"ก็ไม่จำเป็นต้องบริจาคมากเกินไป คราวนี้ฉันวางแผนที่จะใช้ระบบการระดมทุน นับจากวันที่กองทุนการกุศลนี้ก่อตั้งขึ้น ฉันจะรับผิดชอบครึ่งหนึ่งของเงินทั้งหมดเอง และอีกครึ่งหนึ่งจะได้รับการระดมทุนจากคนในสมาคมทั้งหมด ก็หมายความว่า ฉันจะบริจาคเงิน 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐเอง และสมาคมสามารถเริ่มต้นอย่างเป็นทางการด้วยการระดมทุนอีก 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ"
ลู่ซือเหนียนพยักหน้า:"ไม่มีปัญหาครับ หอการค้าจีนของเรามีสมาชิกมากกว่า 200 ราย และการระดมทุน 20 ล้านยังคงง่ายมาก!"
พูดจบ ลู่ซือเหนียนก็ถามแบบรอไม่ไหวว่า:"คุณชายเฟ่ย คุณจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลนี้เมื่อไหร่ครับ?"
เฟ่ยฮ่าวหยางพูดว่า:"แผนปัจจุบันของฉันคือคืนวันที่ 11 และสถานที่ฉันเลือกในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแมนชั่นในนิวยอร์ก แต่งานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลนี้ คงต้องลำบากให้ประธานลู่ต้องจัดการคนมาช่วยเตรียมความพร้อมหน่อย ถือเป็นการร่วมมือระหว่างเรา"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...