"มีเหตุผล" เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย จากนั้นจึงถามว่า:"งั้นหลังจากจับกู้ชิวอี๋ได้ จะส่งออกไปอย่างไร?"
"นี่เป็นเรื่องง่าย"เฉียวเฟยหยุนพูดว่า:"เก็บคนลงในถังขยะและให้รถขนขยะขับออกไปโดยตรงได้เลย ตราบใดที่ไม่มีการเคลื่อนไหวในห้องจัดเลี้ยง ถึงแม้บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกจะเห็นรถขนขยะเข้าออก ก็คงจะไม่สงสัย"
พูดไป เฉียวเฟยหยุนก็พูดอีก:"เมื่อทุกคนรอแล้วรออีกก็ยังไม่เจอกู้ชิวอี๋ หรือเมื่อผู้คุ้มกันเหล่านั้นไม่สามารถติดต่อผู้คุ้มกันที่เฝ้าประตูกู้ชิวอี๋ พวกเขาจะพบว่า กู้ชิวอี๋ได้หายตัวไปแล้ว จากนั้นเราจะร่วมมือกันแสดงข้อมูลทั้งหมดโดยการตรวจสอบหลักฐาน พวกเขาจะสามารถเห็นกระบวนการทั้งหมดของนินจาเหล่านี้ก่ออาชญากรรม และรวมกับข้อมูลการเข้าเมืองของพวกเขา เรื่องนี้จะโยงไปที่ชาวญี่ปุ่นอย่างแน่นอน"
เฟ่นฮ่าวหยางขมวดคิ้ว และพูดว่า:"แผนการก็ใช้ได้ แต่ต่อไปจะทำอย่างไรดี? ถ้าตำรวจต้องการสอบสวนว่าชาวญี่ปุ่นเหล่านี้แอบเข้าไปในโรงแรมแมนชั่น แล้วทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟได้อย่างไร จะอธิบายให้พวกเขาฟังยังไง?"
เฉียวเฟยหยุนยิ้มและกล่าวว่า:"ดังนั้นเรื่องนี้ต้องทำเรื่องปลอมให้เป็นจริง"
เฉียวเฟยหยุนพูดไป ก็ยิ้มอย่างลึกลับและพูดว่า:"คุณชายเฟ่ย ช่วงนี้ฉันมาที่นี่หลายครั้งแล้ว และเข้าใจสถานการณ์ของบุคลากรที่นี่บ้าง ผู้ดูแลห้องจัดเลี้ยงนี้ดูเหมือนจะชื่อเฉินฝูสินะ?"
"ใช่ มีอะไรรึเปล่า?"
เฟ่ยฮ่าวหยางไม่ค่อยรู้จักคนที่ทำงานภายใต้ตระกูลมากนัก แต่เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับเฉินฝู นี่เป็นเพราะว่า เขามักจะมาเลี้ยงเพื่อน ๆ ที่โรงแรมแมนชั่น และเฉินฝูเป็นผู้รับผิดชอบห้องจัดเลี้ยง จึงรับใช้เขาบ่อยๆ อย่างเป็นธรรมชาติ ดังนั้นเขาจึงประทับใจเฉินฝูอย่างมาก
ดูเหมือน ทุกอย่างจะวางแผนไว้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
ด้วยวิธีนี้ หลังจากเกิดเรื่อง โรงแรมแมนชั่นของตนก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดแทนมากเกินไป เหตุการณ์นี้เป็นเพราะมีสปาย อย่างที่เรียกกันว่าคนร้ายที่อยู่ข้างในนั้นยากจะป้องกัน ทุกคนจะโทษเฉินฝูที่เป็นต้นเหตุ
เมื่อคิดถึงนี้ เขาก็ถามอีกว่า:"แล้วครอบครัวของเฉินฝูล่ะ?"
เฉียวเฟยหยุนเบ้ปาก และพูดว่า:"ไม่มีทางอื่นนอกจากฆ่าทิ้ง เมื่อถึงเวลา ให้นินจาจับคนมา และมอบให้คนของฉันเฝ้า หลังเกิดเรื่อง ฉันจะจัดการนินจาออกจากสหรัฐอเมริกา และสั่งให้ลูกน้องฆ่าครอบครัวของเฉินฝูทั้งหมด และเมื่อตำรวจพบศพของครอบครัวเฉินฝู จะคิดว่าเป็นนินจาเหล่านี้ที่ฆ่า และแน่นอนว่าจะเชื่อเรื่องนี้ฉันสร้างขึ้นมากยิ่งขึ้น"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...