เย่เฉินเห็นว่าคาซูโอะ ฮันโซไม่ให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟังและพูดอย่างเย็นชาว่า: “ คาซูโอะ ฮันโซ สุภาษิตหัวเซี่ยของพวกเรามีอยู่ประโยคหนึ่ง เรียกว่า‘คนที่ไม่เชื่อฟังคำโน้มน้าวก็ย่อมรนหาที่ตาย’ ในเมื่อฉันให้หนทางรอดกับแกแล้วแกไม่รักษาเอาไว้ งั้นอย่าโทษฉันเย่เฉินลงมือได้โหดเหี้ยม วันนี้แกออกไปก่อน พ่อของแก พี่ชาย และญาติคนอื่นๆ ก็จะไปอยู่กับแกในช้านี้!”
ทันทีที่เย่เฉินพูดคำเหล่านี้ออกมา คาซูโอะ ฮันโซก็เงยหน้าขึ้นทันที และร้องไห้พูดด้วยอารมณ์ที่พังทลายว่า: “อาจารย์เย่……ผมยอมร่วมมือกับคุณ! ผมยอมร่วมมือด้วย!”
“ดี!”เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างเย็นชา: “แกจัดการกับร่างบอดี้การ์ดนอกประตูก่อน ต่อจากนั้นออกไปปลอมตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟต่อ ใช้เวลาไม่นาน เฟ่ยฮ่าวหยางคนนั้นจะต้องมาดูอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นแกก็ลงมือในทันที จัดการกับบอดี้การ์ดข้างกายของเขาก่อน ต่อจากนั้นพาตัวคนไป”
เฉินจ้างโจงที่ไม่ได้พูดตลอดเวลากล่าวด้วยเสียงต่ำ: “คุณชายเย่ บุคคลระดับอย่างเฟ่ยฮ่าวหยาง ข้างกายคงจะมียอดฝีมือนักบู๊ ลุงกลัวว่านินจาพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้”
เย่เฉินพูดอย่างเห็นด้วยว่า: “มีความเป็นไปได้จริงๆ”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่คาซูโอะ ฮันโซ และพูดออกมาว่า: “แกไม่ต้องกังวลมากเกินไป ถ้าหากข้างกายของอีกฝ่ายมีนักบู๊ยอดฝีมือ ฉันจะช่วยแกจัดการเอง ”
ตอนนี้คาซูโอะ ฮันโซทำได้แค่สงบสติอารมณ์ ทำไปแบบสุดๆโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นกับเย่เฉิน ดังนั้นก็ทุ่มสุดตัว และกัดฟันพูดว่า: “ได้ครับอาจารย์เย่! ผมจะฟังคุณทุกอย่าง!”
เย่เฉินเพื่อให้แน่ใจว่าไร้ข้อผิดพลาด นำข้อมูลเกี่ยวกับเฟ่ยฮ่าวหยางที่ส่งมาโดยว่านพั่วจวิน เปิดรูปภาพของเฟ่ยฮ่าวหยาง ยื่นให้กับคาซูโอะ ฮันโซพวกเขาหลายคน และกำชับว่า: “พวกแกจำคนคนนี้ไว้ เดี๋ยวถ้าหากเขาพาคนมา พวกนายรอหลังจากที่เขาเข้ามา จัดการกับลูกน้องของเขาทั้งหมด ถ้าหากเขามาเอง ก็ลักพาตัวเขาแล้วพาเข้ามาให้ฉัน เข้าใจมั้ย?”
คาซูโอะ ฮันโซไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้ พยักหน้าพูดอย่างรวดเร็ว: “อาจารย์เย่วางใจได้ ผมเข้าใจแล้ว……”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วก็พูดอีกว่า: “ถ้าหากเขาให้คนมาตรวจสอบสถานการณ์ พวกแกไม่ต้องลงมือ ก็ปล่อยให้คนเข้ามา”
กู้ชิวอี๋กัดฟันพูดด้วยความแค้นว่า: “หมอนี่เลวทรามเกินไปแล้วนะ! เล่นละครใหญ่ขนาดนี้มาหลอกฉัน! น่าเกลียดมากจริงๆ!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า: “หนานหนาน เธอวางใจได้ ฉันจะให้พวกเขาชดใช้กรรมอย่างสาสมที่สุด”
กู้ชิวอี๋อดไม่ได้ที่จะถาม: “พี่เย่เฉิน พี่มีแผนการอะไรต่อไป? จะลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางคนนั้นเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวอย่างหนักแน่น: “ฉันจะไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน แต่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่รู้รายละเอียดที่อยู่ของเฉียวเฟยหยุน ในเมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางก็อยู่ที่นี่ ฉวยโอกาสนี้ ทำแผนซ้อนแผนให้กับพวกเขาให้รู้แล้วรู้รอด!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...