ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4063

สรุปบท บทที่ 4063 ไม่มีอะไรจะพูดด้วย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 4063 ไม่มีอะไรจะพูดด้วย จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 4063 ไม่มีอะไรจะพูดด้วย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เย่เฉินพูดด้วยท่าทางเฉยเมยว่า: “ขอโทษด้วย เรื่องเหล่านี้ฉันจะคุยกับตำรวจที่มีอำนาจบังคับใช้กฎหมายเท่านั้น ส่วนคุณ ฉันไม่มีอะไรจะพูดด้วย!”

เฟ่ยเสวปิงไม่เคยพบไม่เคยเห็นใครที่กล้าพูดจาแบบนี้กับเขามาก่อนในชีวิต แทบอยากให้บอดี้การ์ดฆ่าเย่เฉินให้ตายในทันทีจริงๆ

แต่ว่า เมื่อคิดได้ว่าพล.ต.ท.หลี่ญ่าหลินก็อยู่ข้างกาย เขาก็ทำได้เพียงระงับความโกรธเอาไว้ก่อน

ในเวลานี้ หลี่ญ่าหลินมองดูเย่เฉิน และเอ่ยปากถามว่า: “พ่อหนุ่ม ฉันเป็นพลตำรวจโทของกรมตำรวจนครนิวยอร์ก ยิ่งไปกว่านั้นเป็นผู้บัญชาการสาขาย่อยของทั้งเมือง นายสามารถบอกกับฉันได้ว่านายเห็นอะไร”

เย่เฉินชี้ไปที่ศพทั้งเจ็ดบนพื้น และพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง: “ยังจะเห็นอะไรอีก แน่นอนว่าทันทีที่เปิดประตูก็เห็นคนตายนะสิ! ก่อนที่จะมาที่สหรัฐอเมริกา ผมคิดว่ากฎหมายและระเบียบของที่นี่มันโคตรดีเลย ใครจะรู้ว่าทันทีที่เปิดประตูก็คนตายอยู่เต็มไปหมด!”

หลี่ญ่าหลินยิ้มแย้ม แล้วก็ถามอีกว่า: “นายเห็นฆาตกรมั้ย? และคุณชายของตระกูลเฟ่ยด้วย”

“ไม่เห็น”เย่เฉินส่ายหน้าพูด: “ตอนนั้นพวกเรารอออกไปแสดงอยู่ข้างใน เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวข้างนอก ดูเหมือนว่ามีใครบางคนล้มลง ก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล ดังนั้นผมก็เรียกบอดี้การ์ดของพวกเราข้างในประตูก่อน แต่ไม่มีการตอบรับ ผมกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ก็รออยู่สักครู่หนึ่ง หลังจากที่แน่ใจว่าไม่มีการเคลื่อนไหวนอกประตู ผมถึงได้เปิดประตู หลังจากที่เปิดออก ทางเข้าประตูก็ถูกคนตายขวางไว้”

หลี่ญ่าหลินพยักหน้า แล้วก็ถามอีกว่า: “งั้นนายได้ยินคนพูดคุยกันหรือเปล่า?”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า: “ได้ยิน”

หลี่ญ่าหลินก็ถามว่า: “งั้นได้ยินเนื้อหาที่พวกเขาคุยกันชัดเจนหรือเปล่า?”

เย่เฉินส่ายหน้าพูดว่า: “พวกเขาน่าจะพูดภาษาญี่ปุ่น แต่ผมฟังไม่รู้เรื่อง”

จากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง: “ไม่ก็เอาอย่างนี้นะ พวกเรากลับไปที่โรงแรมก่อน ถ้าหากพวกคุณอยากทำบันทึกสอบปากคำ ก็มาที่โรงแรม พวกเราจะให้ความร่วมอย่างเต็มที่แน่นอน”

หลี่ญ่าหลินพยักหน้า และพูดว่า: “แบบนี้ก็ได้ รอผมจัดการเรื่องราวในที่เกิดเหตุเสร็จ ก็พาคนไปหาที่โรงแรม”

เย่เฉินถามเขาว่า: “งั้นตอนนี้พวกเรากลับไปได้หรือยัง?”

“ได้แล้วครับ”

เฟ่ยเสวปิงที่อยู่ข้างๆพูดอย่างไม่พอใจมาก: “ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน ก่อนหน้าที่ยังหาตัวลูกชายของฉันไม่เจอ ทุกคนห้ามออกจากที่นี่!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน