ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4079

ไม่กี่นาทีต่อมา เฮลิคอปเตอร์ก็ได้บินออกจากลานบ้านพักขนาดใหญ่หลังนี้ และบินตรงไปยังพรอวิเดนซ์

ในเวลาเดียวกัน คนที่กำลังตามหาเบาะแสของเฟ่ยห้าวหยาง มีจำนวนที่มากกว่าหลายหมื่นคนในนครนิวยอร์ก

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้คนจำนวนมากกำลังใช้สมองอย่างหนักในการหาเบาะแส แต่พวกเขาทั้งหมดก็ยังไม่พบอะไรเช่นเคย

รถขนขยะที่ขับออกจากโรงแรมแมนชั่น ราวกับว่าระเหยจากโลกนี้ไป และไม่พบเบาะแสใดๆ อีกเลย

ยิ่งไม่ได้ผลลัพธ์นานเท่าไหร่ คนของตระกูลเฟ่ยก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น

แม้ว่าเฟ่ยซานไห่จะเข้มงวดกับเฟ่ยเสวปินในช่วงเวลาปกติ แต่สำหรับหลานชายเฟ่ยห้าวหยางคนนี้เขากลับตามใจและรักใคร่อย่างมาก ตอนนี้เฟ่ยห้าวหยางถูกลักพาตัวไป และไม่มีเบาะแสใดๆ เขาจึงเรียกตัวเฟ่ยเสวปินมาที่ห้องสมุดของตัวเอง และถามอย่างเฉียบขาดว่า “คุณทำบ้าอะไรกันแน่? เวลามันผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย!”

เฟ่ยเสวปินก็รู้สึกหมดหนทางเช่นกัน และพูดโพล่งออกมาว่า “คุณพ่อ นินจาญี่ปุ่นพวกนั้นเหมือนหายตัวไปจากโลกใบนี้เลย และหาเบาะแสอะไรไม่ได้เลย!”

เฟ่ยซานไห่พูดอย่างเย็นชาว่า “พอจะสืบออกมาได้หรือยังว่านินจาแก๊งไหนเป็นคนทำกันแน่?”

“ยังเลย” เฟ่ยเสวปินถอนหายใจและกล่าวว่า “ข้อมูลรายการได้ถูกโอนออกมาแล้ว แต่มีคนมากเกินไป และกำลังคัดกรองอยู่ สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือ นินจาเหล่านี้มีทักษะในการแปลงโฉม และมีหลายตัวตน แม้ว่าพวกเราจะสืบเจอข้อมูลของพวกเขาในเอกสารเข้าออกเมือง มันก็อาจไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา”

เฟ่ยซานไห่ถามอีกครั้งว่า “ถึงตอนนี้ยังไม่มีใครติดต่อคุณเลยเหรอ? หากว่าตามเหตุผลทั่วไปแล้ว อีกฝ่ายลักพาตัวห้าวหยางไป และตอนนี้ก็ควรจะถึงเวลาที่เรียกค่าไถ่แล้ว!”

เฟ่ยเสวปินส่ายหัวและพูดว่า “ณ ตอนนี้ยังไม่มีใครติดต่อผมเพื่อเรียกค่าไถ่เลย”

ทันทีที่เขาพูดจบ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาทันที

เมื่อมองลงไป มันคือข้อความจากหมายเลขหมายที่ไม่รู้จัก

ในเนื้อหาของข้อความคือ “อยากรู้เบาะแสของลูกชายคุณ ก็ขับรถไปที่บรุกลิน!”