ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4095

ในกรมตำรวจนิวยอร์ก หลี่ญ่าหลินที่ดูการรายงานของสื่อก็กังวลจนนั่งไม่ติด

ตอนนี้ คนทั้งโลกรู้ว่าเฟ่ยฮ่าวหยางถูกลักพาตัวไปในนิวยอร์ก แถมหูทั้งสองของเขาก็ถูกตัดขาด อย่างไรก็ตามจนกระทั่งตอนนี้ก๋ยังไม่พบผู้ลักพาตัวและยังหาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางไม่พบ ซึ่งสิ่งนี้เพิ่มแรงกดดันต่อตำรวจนิวยอร์กทั้งหมดเป็นสองเท่า

หลี่ญ่าหลิน ในฐานะนักสืบชาวจีนที่มีชื่อเสียงก็ยิ่งกระวนกระวายมากขึ้นไปอีกราวกับมดบนหม้อไฟ

ที่น่าเสียดายก็คือ ที่เกิดเหตุไม่ได้ทิ้งร่องรอยอันมีค่าเอาไว้ จนถึงตอนนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดได้หลั่งไหลออกไปสืบหาว่ารถบรรทุกขยะสองคันนั้นไปที่ไหนในกลางดึก

หารถยังหาไม่เจอ ดังนั้นหาคนก็ยิ่งยาก

ขณะที่เขากำลังเคว้งคว้างอยู่นั่นเอง จู่ๆก็มีโทรศัพท์เข้ามา

เขาเห็นข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยังคงรับสายและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ทำไม ทันทีที่เห็นรายงานของสื่อก็อดมาเยาะเย้ยฉันไม่ได้งั้นหรือ?"

ในสาย ชายคนหนึ่งเอ่ยด้วยเสียงหัวเว่า “ถ้านักสืบชาวจีนอย่างนายบังเอิญสะดุดล้มเข้า ฉันจะต้องเป็นโทรมาเยาะเย้ยนายก่อนแน่ แต่ตอนนี้นนายยืนอยู่ที่ขอบหน้าผาไปแล้ว แล้วฉันจะไปซ้ำเติมนายได้ยังไงกัน?”

ผู้พูดก็คืออานโฉงชิวลุงใหญ่ผู้ถูกเเย่เฉินขับออกจากงานประมูลยาอายุวัฒนะในจินหลิงเมื่อวันก่อน

ในเวลานี้ อานโฉงชิวก็พูดอีกครั้งว่า "นายน่าจะยังอยู่ในสถานีตำรวจสินะ?"

"ใช่" หลี่ญ่าหลินพูดติดตลก “เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เกรงว่าต่อไปอีกไม่กี่วันข้างหน้าฉันคงต้องอยู่ที่นี่แล้ว”

อานโฉงชิวยิ้มและกล่าวว่า "ดูเหมือนว่าฉันจะเดาถูก ตอนนี้ฉันอยู่ชั้นล่าง ถ้าหากนายสะดวก ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้"

หลี่ญ่าหลินมีสีหน้าดูประหลาดใจอย่างยิ่ง เธอคิดจะถามอะไรบางอย่าง แต่ก็อดทนเอาไว้และพูดอย่างเร่งรีบ "ฉันจะให้คนไปรับนาย!"

"ตกลง."