ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4096

ในเวลานี้อานฉงชิวหยิบอาหารจานเย็นออกมาจากถุงกระดาษ ในนั้นมีทั้งหัวหมูตุ๋น หูหมู และผักเครื่องเคียงรสชาติอร่อนอีกจำนวนหนึ่ง รวมถึงถั่วลิสงและอื่นๆ

ขณะที่เขาเปิดห่อและจัดของทีละอย่าง เขาก็ถอนหายใจไปด้วย "ไอ้หย่า มีก็แต่เป็ดหันสไตล์กวางตุ้งที่ไชน่าทาวน์สุดอร่อยที่วันนี้ไม่เปิด ไม่อย่างนั้นคงจะได้ซื้อเป็ดย่างกินเพิ่ม"

หลี่ญ่าหลินเบ้ปาก “นั่นมันอร่อยตรงไหนกัน หวานจะตาย แถมยังมัน ย่างกินโดยตรงยังจะดีกว่า”

อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "มันเป็นสไตล์กวางตุ้ง ถ้าเอามันไปย่างแล้วค่อยหั่นเป็นเนื้อมาห่อให้นายกิน แบบนั้นก็กลายเป็นเป็ดย่างเย่นจิงไปแล้วไม่ใช่หรือไง?"

พูดไป อานฉงชิวก็ยื่นตะเกียบให้เขา หลี่ญ่าหลิหาถ้วยน้ำแบบใช้แล้วทิ้งสองใบมาและเทเหล้าลงในแก้ว

หลี่ญ่าหลินหยิบถ้วยขึ้นมาและพูดด้วยความรอไม่ไหว “มา สักแก้ว!”

อานโฉงชิวพยักหน้า ทั้งสองชนแก้วกระดาษกันเป็นพิธี จากนั้นก็ดื่มคนละจิบ

จากนั้นอานฉงชิวก็วางแก้วลงแล้วถามว่า “นายกับฉันเป็นพี่น้องกันมาหลายปี ตอนนี้มีอะไรให้ฉันช่วยไหม? ถึงแม้ว่าไม่กี่ปีมานี้ตระกูลอานจะหันไปสนใจด้านทางชายฝั่งตะวันตก แต่นิวยอร์กก็ยังเป็นฐานที่เก่าของเรา ที่นี่ยังมีคนของเราอยู่มากมาย น่าจะช่วยนายได้บ้าง”

หลี่ญ่าหลินยิ้มอย่างรู้เท่าทันและเอ่ย "ขอบคุณนายมากสำหรับความหวังดี เพียงแต่ฉันรู้สึกว่าเรื่องในตอนนี้ไม่ใช่คนเยอะแล้วจะแก้ไขได้ เบาะแสขาดตอนมากเกินไป ราวกับว่ามีช่องว่างขนาดใหญ่มาตัดมันออกไป ดูเหมือนว่าจะมีทีมงานขนาดใหญ่และเป็นมืออาชีพอย่างมากอยู่เบื้องหลัง ถ้าฉันยังหาช่องโหว่ของทีมนี้ไม่พบ คดีนี้คงแก้ไม่ตก"