ในเวลานี้อานฉงชิวหยิบอาหารจานเย็นออกมาจากถุงกระดาษ ในนั้นมีทั้งหัวหมูตุ๋น หูหมู และผักเครื่องเคียงรสชาติอร่อนอีกจำนวนหนึ่ง รวมถึงถั่วลิสงและอื่นๆ
ขณะที่เขาเปิดห่อและจัดของทีละอย่าง เขาก็ถอนหายใจไปด้วย "ไอ้หย่า มีก็แต่เป็ดหันสไตล์กวางตุ้งที่ไชน่าทาวน์สุดอร่อยที่วันนี้ไม่เปิด ไม่อย่างนั้นคงจะได้ซื้อเป็ดย่างกินเพิ่ม"
หลี่ญ่าหลินเบ้ปาก “นั่นมันอร่อยตรงไหนกัน หวานจะตาย แถมยังมัน ย่างกินโดยตรงยังจะดีกว่า”
อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "มันเป็นสไตล์กวางตุ้ง ถ้าเอามันไปย่างแล้วค่อยหั่นเป็นเนื้อมาห่อให้นายกิน แบบนั้นก็กลายเป็นเป็ดย่างเย่นจิงไปแล้วไม่ใช่หรือไง?"
พูดไป อานฉงชิวก็ยื่นตะเกียบให้เขา หลี่ญ่าหลิหาถ้วยน้ำแบบใช้แล้วทิ้งสองใบมาและเทเหล้าลงในแก้ว
หลี่ญ่าหลินหยิบถ้วยขึ้นมาและพูดด้วยความรอไม่ไหว “มา สักแก้ว!”
อานโฉงชิวพยักหน้า ทั้งสองชนแก้วกระดาษกันเป็นพิธี จากนั้นก็ดื่มคนละจิบ
จากนั้นอานฉงชิวก็วางแก้วลงแล้วถามว่า “นายกับฉันเป็นพี่น้องกันมาหลายปี ตอนนี้มีอะไรให้ฉันช่วยไหม? ถึงแม้ว่าไม่กี่ปีมานี้ตระกูลอานจะหันไปสนใจด้านทางชายฝั่งตะวันตก แต่นิวยอร์กก็ยังเป็นฐานที่เก่าของเรา ที่นี่ยังมีคนของเราอยู่มากมาย น่าจะช่วยนายได้บ้าง”
หลี่ญ่าหลินยิ้มอย่างรู้เท่าทันและเอ่ย "ขอบคุณนายมากสำหรับความหวังดี เพียงแต่ฉันรู้สึกว่าเรื่องในตอนนี้ไม่ใช่คนเยอะแล้วจะแก้ไขได้ เบาะแสขาดตอนมากเกินไป ราวกับว่ามีช่องว่างขนาดใหญ่มาตัดมันออกไป ดูเหมือนว่าจะมีทีมงานขนาดใหญ่และเป็นมืออาชีพอย่างมากอยู่เบื้องหลัง ถ้าฉันยังหาช่องโหว่ของทีมนี้ไม่พบ คดีนี้คงแก้ไม่ตก"
หลี่ญ่าหลินพยักหน้า: “ไม่ใช่เพื่อเงิน เรื่องนี้ก็ยิ่งแปลกขึ้นไปอีกแล้ว”
พูดไป เขาก็ถามอานโฉงชิวว่า "โฉงชิวนายได้ดูวิดีโอร้อนแรงพวกนั้นบนอินเทอร์เน็ตรึเปล่า?"
อานโฉงชิวพยักหน้า: "ดูแล้ว"
หลี่ญ่าหลินขมวดคิ้วและพูดว่า "ไม่รู้ว่าทำไม ฉันมักจะรู้สึกว่าในนั้นมีเรื่องชั่วร้ายอยู่มากมาย! ชั่วร้ายมาก! วิดีโอทั้งสองอันก่อนหน้านี้ มองเผินๆเริ่มจากการใช้ความคิดเห็นของสาธารณชนกดดันตระกูลเฟ่ย แต่ในตอนท้ายกลับถูกตระกูลเฟ่ยฉวยโอกาสพลิกสถานการณ์ และทำให้ตระกูลเฟ่ยเล่นเกมแกล้งปล่อยค่อยจับได้อย่างสมบูรณ์แบบ...แต่ในความจริง ฉันกลับรู้สึกว่าทั้งหมดนี้มีใครบางคนตั้งใจควบคุมมันอยู่ และคิดจะปล่อยให้ตระกูลเฟ่ยได้มีโอกาสได้มีทางเล่นเกมแกล้งปล่อยค่อยจับนี้....” …”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...