ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4122
"บัดซบ!"เฟ่ยซานไห่คำรามอย่างโกรธจัด:"คนที่ฉันส่งออกไป ล้วนแต่เป็นยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาจะโจมตีด้วยระเบิดได้อย่างไร? ! และยิ่งกว่านั้นพวกเขานั่งเครื่องบินไปญี่ปุ่น ต่อให้มีระเบิดก็เถอะ! ก็ไม่มีทางนำขึ้นเครื่องบินได้สิ และในเวลาอันสั้นเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่มีทางหาระเบิดได้!"
เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างช่วยไม่ได้อย่างยิ่ง:"พ่อ นั่นคือสิ่งที่ข่าวบอก ผมให้คนติดต่อคนที่เราส่งไปแล้ว สถานการณ์ตอนนี้คือยังไม่มีใครติดต่อได้เลย ผมกังวลว่าพวกเขาจะรอดกลับมายากจริงๆ……"
เฟ่ยซานไห่จับกาน้ำชาดินเหนียวอันล้ำค่าของเขา โยนลงพื้นจนแตกเละ แล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า:"แม่งเอ้ย! นินจาอิงะตั้งใจจะทำสงครามกับตระกูลเฟ่ยงั้นเหรอ? ! นี่ต้องเป็นกับดักที่ไอ้พวกสารเลววางไว้แน่นอน! ไม่เพียงแต่ฆ่าคนของเราเท่านั้น แต่ยังปล่อยให้คนของเราเป็นแพะรับบาปอีก! มีอย่างนี้ที่ไหนกัน!"
พูดจบ เขามองไปที่เฟ่ยเสวปิง และกัดฟันพูดว่า:"รีบให้คนไปถามข่าวก่อน ฉันอยากรู้ว่าสถานการ์ณการบาดเจ็บและเสียชีวิตเป็นไงบ้าง เสียชีวิตกี่คน บาดเจ็บกี่คน และถูกจับไปกี่คน!"
เฟ่ยเสวปิงรีบพูดว่า:"พ่อ ผมติดต่อเจ้าหน้าที่ข่าวกรองของญี่ปุ่นได้แล้ว ให้พวกเขาไปสืบข่าวนี้"
เฟ่ยซานไห่พูดต่อ:"รีบลบไฟล์และบันทึกการออกจากประเทศขพวกเขา ห้ามให้เรื่องนี้มาเกี่ยวพันกับตระกูลเฟ่ยเราเด็ดขาด! หากคณะกรรมการความปลอดภัยแห่งชาติของญี่ปุ่นเดินตามรอยพวกเขา แล้วสืบถึงตระกูลเฟ่ย เราทุกคนถึงตายก็ห้ามยอมรับ!"
เฟ่ยซานไห่ถอนหายใจ และพูดอย่างโกรธเคือง:"เรื่องนี้คงต้องทิ้งไว้ก่อน ค่อยๆ คิดจะดีกว่าๆ ไม่เช่นนั้นหากบีบอีกฝ่ายเกินไป พวกเขาอาจจะทำร้ายฮ่าวหยาง สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่การจัดการกับนินจาอิงะ แต่คือทำทุกวิถีทาง เพื่อช่วยฮ่าวหยางออกมา!"
เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างกังวล:"พ่อครับ อีกฝ่ายให้เวลาเราแค่ 48 ชั่วโมง หากเราไม่สามารถเอาเงิน 2 แสนล้านเหรียญออกเป็นสกุลเงินดิจิทัล ฮ่าวหยางก็จะเป็นอันตราย……"
เฟ่ยซานไห่พยักหน้า และกัดฟันพูดว่า:"ไม่ต้องกังวล ถ้าไม่มีทางอื่นจริงๆ ฉันยังสามารถให้เงินดิจิทัล 2 แสนล้านเหรียญแก่เขาได้ ถึงแม้เงินจะมาก แต่ตระกูลเฟ่ยก็ยังจ่ายไหว! แต่ว่าเงินก้อนนี้ ถึงแม้เขาจะหาได้ ก็ใช้ไม่ได้แน่นอน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...