เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4169

เฉินจ้างโจงเห็นเขาเดินจากไปแล้วก็โล่งใจอย่างมาก

เขาไม่กลัวว่าหลี่ญ่าหลินจะค้นพบตัวตนของเขาในฐานะผู้อพยพอย่างผิดกฎหมาย เขาแค่กลัวว่าอีกฝ่ายจะจำได้ว่าเคยพบตนมาก่อนและเชื่อมโยงการหายตัวไปของเฟ่ยฮ่าวหยางกับตัวเองได้

เย่เฉินและกู้ชิวอี๋มาที่ร้านของเขามากกว่าหนึ่งครั้ง หากตนถูกเปิดเผยออกไป หลี่ญ่าหลินก็จะสามารถหาเย่เฉินได้เมื่อสืบหาไปเรื่อยๆ

อีกทั้งคดีการหายตัวไปของเฟ่ยฮ่าวหยางนั้นก็ไม่ได้เป็นไปอย่างไร้ร่องรอย หลี่ญ่าหลินไม่พบเบาะแส ก็เพียงเพราะเบาะแสนั้นถูกเก็บซ่อนไว้อย่างดี แต่เมื่อเขาพบเบาะแสแล้ว เขาก็สามารถคลำไปตามทางของมันและดึงทุกอย่างออกมาได้

ขณะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็เห็นว่าเย่เฉินและกู้ชิวอี๋เองก็ลงมาด้วย ดังนั้นเขาจึงรีบเข้าไปและกล่าวว่า “คุณชายเย่ คุณลงมาทำไม? นักสืบหลี่เพิ่งออกไป คาดว่าเขายังไม่ได้ไปไหนไกล"

เย่เฉินรีบพูด “ลุงโจง พวกเรามีเรื่องด่วนต้องไปก่อน แล้วจะกลับมาหาคุณทีหลัง!”

เมื่อเฉินจ้างโจงได้ยินว่าเย่เฉินมีเรื่องด่วนที่ต้องทำ เขาก็ไม่รั้งเอาไว้และเดินออกไปมองที่ประตูรอบหนึ่ง เมื่อเห็นว่าหลี่ญ่าหลิน ขึ้นรถและขับออกไปแล้ว เขาก็ค่อยพูดว่า "รถของนักสืบหลี่ออกไปแล้ว พวกคุณมีเรื่องเร่งด่วนก็รีบไปเถอะ ถ้าต้องการให้ผมช่วยอะไรก็บอกมาได้เต็มที่"

“ได้เลยลุงโจง”

เย่เฉินและกู้ชิวอี๋บอกลาเฉินจ้างโจง จากนั้นก็ขึ้นรถและรีบไปที่สนามบิน

……

ในขณะเดียวกัน

เหนือทวีปยุโรปที่ระดับความสูง 10,000 เมตร

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน