ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 417
บทที่ 417
เซียวอี้เชียนรู้สึกดูถูกครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียว ฉะนั้น เขาจึงไม่สนใจไยดีว่าตระกูลเซียวจะอยู่หรือตาย
ตอนนี้ เขาคิดแค่ว่าจะรีบกลับไปเมืองเย่นจิง แล้วหาหมอที่เก่งมีชื่อเสียงในเมืองเย่นจิง ดูว่าจะสามารถรักษาตนเองให้หายได้หรือไม่
ถึงขณะนี้แล้ว นายหญิงใหญ่เซียวยังอยากจะขอร้องอ้อนวอนอีก แต่เซียวอี้เชียนไม่ได้ให้โอกาสเธอเลย เขารีบโบกมือ แล้วกล่าวว่า “แค่นี้แหละ ตอนนี้ผมจะรีบขึ้นไปเก็บของ พวกคุณรักษาตัวเองให้ดี ๆ!”
สีหน้านายหญิงใหญ่เซียวขาวซีดเผือด ขอร้องอ้อนวอนต่อไปว่า “ประธานเซียว คุณจะทิ้งพวกเราอย่างนี้ไม่ได้ สถานการณ์ตอนนี้ของตระกูลเซียวเป็นอย่างไร คุณก็ทราบ ถ้าไม่มีคุณสนับสนุน มันจะพังทลายลงอย่างแน่นอน........”
จากนั้น นายหญิงใหญ่เซียวรีบขยิบตาให้เซียวเวยเวย
เซียวเวยเวยก็รีบขอร้องอ้อนวอนว่า “อี้เชียน สิ่งที่คุณย่าพูดก็ถูก คุณเคยพูดไว้ก่อนหน้านั้นว่า คุณจะลงทุนให้ตระกูลเซียว 80 ล้านไม่ใช่หรือ? จนถึงตอนนี้ให้มาเพียงแค่ 10 ล้านเท่านั้น ยังไม่สามารถแก้ปัญหาของตระกูลเซียวได้เลย!”
จากนั้น เธอก็รีบกล่าวต่อไปว่า “หรือไม่คุณก็โอนเงินที่เหลืออีก 70 ล้านให้พวกเรา เช่นนี้พวกเราจึงจะสามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ ในอนาคตเมื่อคุณกลับมาเมืองจินหลิงอีกครั้ง ธุรกิจของพวกเราก็คงจะฟื้นตัวแล้ว”
คนอื่น ๆ ต่างแสดงแววตาที่คาดหวัง เซียวอี้เชียนจะไปก็ได้ แต่ต้องให้เงินไว้ก่อน มิเช่นนั้นตระกูลเซียวก็จะจบสิ้น
เซียวไห่หลงก็ได้พูดประจบกับเซียวอี้เชียนว่า “ประธานเซียว น้องสาวของผมเป็นคนของคุณแล้ว คนชั้นสูงในเมืองจินหลง ไม่มีใครที่ไม่ทราบ? คุณก็ทราบว่า เธอเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองจินหลิงก็ทราบว่า เธอเป็นผู้หญิงของคุณ เมื่อคุณไปแล้ว คงไม่อยากให้เธอใช้ชีวิตอย่างลำบากใช่ไหม?”
สิ่งที่คนของตระกูลเซียวไม่คาดคิดคือ เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินประโยคนี้ หน้าเสียขึ้นมาทันที!
เขาโกรธหน้าดำคร่ำเครียดแล้วด่าว่า “เงิน ๆ ๆ พวกคุณทั้งสามรุ่น วันๆรู้แต่ขอเงินอย่างเดียว! ผมไม่ขอเงิน 10 ล้านคืนมาก็ดีแค่ไหนแล้ว ตอนนี้ยังกล้ามาขอเงินกับผมอีก? ฝันไปเถอะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวยังไม่ยอมแพ้ เธอบีบน้ำตาออกมาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ประธานเซียว คุณช่วยเหลือพวกเราได้ไหม หากคุณไม่ช่วยเหลือ พวกเราตระกูลเซียวก็จะจบสิ้นแล้ว!”
คนอื่นก็พากันขอร้องอ้อนวอน มันแทบจะเหมือนขอทานข้างถนน
ถ้าเขาเอาเงินก้อนนี้ออกมา ก็จะสามารถชำระหนี้ส่วนใหญ่ของตระกูลเซียวได้ แต่เขาจะเต็มใจได้อย่างไร?
ตอนนี้ตระกูลเซียวเป็นหลุมลึกที่ไม่มีทางเติมเต็มได้ ถ้าหากเอาเงินนี้ออกมา จะไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมต้องลงทุน?
เพราะยังไงบริษัทก็เป็นของนายหญิงใหญ่เซียว หนี้สินทั้งหลายเธอต้องรับผิดชอบเอง ในอนาคตหากถูกศาลตัดสินยึดทรัพย์สิน ก็จะยึดคฤหาสน์และเงินของเธอเท่านั้น ไม่สามารถยึดทรัพย์สินของเขาได้ ตัวเองมีเงินอยู่15 ล้าน ก็ถือว่ามีทุนไว้ใช้ในยามชรา
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เซียวฉางเฉียนจงใจที่จะโยนปัญหาให้กับนายหญิงใหญ่เซียว ดังนั้นเขาจึงกล่าวก่อนเป็นเชิงเป็นกังวลว่า “แม่ พวกเราเป็นหนี้ธนาคาร และซัพพลายเออร์เป็นจำนวนเงินเท่าไหร่ ถ้าพวกเขามาทวงหนี้ พวกเราจะเอาอะไรคืนให้! ถึงเวลานั้นเกรงว่าคฤหาสน์หลังนี้จะถูกธนาคารยึดไปประมูล แม่ต้องเตรียมการไว้ล่วงหน้าด้วย.......”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...