ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4177

ในเวลานี้แพทย์ผู้ดูแลของอานฉี่ซานกล่าวว่า "ใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจไม่ได้แล้ว สถานการณ์ปัจจุบันของคุณท่าน เครื่องกระตุ้นหัวใจมีแต่จะทำให้เขาต้องเจ็บปวดก่อนที่เขาจะจากไป ร่างกายของเขามาถึงขีดจำกัดแล้ว..."

หมอคนนั้นเมื่อเห็นว่า ECG เกือบวิ่งเป็นเส้นตรงแล้วก็ถามด้วยความตื่นตกใจ "ผู้อำนวยการ ช่วยชีวิตไม่ได้แล้วจริงหรือ?"

ในเวลานี้ ผอ.มองดูนายหญิงใหญ่แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “นายหญิงใหญ่ ตอนนี้ถ้าเรายังช่วยชีวิตคุณท่านอยู่ อย่างมากก็จะยื้อเวลาเอาไว้ได้แค่สิบนาทีหรืออาจได้แค่สักสองสามนาทีเท่านั้น ไม่ว่าเครื่องกระตุ้นหัวใจก็ดี หรือการปั้มหน้าอกก็ดี ทั้งหมดนี้มีแต่จะทำให้คุณท่านเจ็บปวดมากขึ้นในนาทีสุดท้าย คุณคิดว่าเราควรจะล้มเลิกการช่วยเหลือ แล้วปล่อยให้คุณท่านจากไปอย่างสงบหรือไม่?”

นายหญิงใหญ่ผงกศีรษะของเธอเบา ๆ เธอเช็ดน้ำตาของเธอและเอ่ยสะอื้นไห้ "พวกคุณทุกคนออกไปเถอะ ให้ฉันและลูก ๆ ได้อยู่กับเขาในช่วงเวลาที่เหลืออยู่"

ทันทีที่ถ้อยคำเหล่านี้ออกมา ลูกหลานของตระกูลอานก็ก้มหน้าและร้องไห้อย่างขมขื่นทันที

เมื่อรู้ว่านายหญิงใหญ่ได้ตัดสินใจแล้ว ผู้อำนวยการก็พยักหน้าน้อยๆด้วยความเข้าใจอย่างยิ่ง เขาส่งสายตาให้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนที่อยู่รอบๆ ตัวเธอ แล้วพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า “นายหญิงใหญ่ พวกเราออกไปก่อนแล้ว หากมีอะไรคุณเรียกพวกเราได้ตลอด"

เมื่อเห็นว่าคุณท่านใกล้จะเสียชีวิตแล้ว กู้ชิวอี๋ก็รีบพูดขึ้นว่า "คุณย่า ผม... หนูมียาชนิดหนึ่ง...บางทีมันอาจจะช่วยชีวิตคุณตาได้..."

นายหญิงใหญ่ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวขอบคุณ “เด็กดี ขอบคุณหนูมาก แต่ตาของหนูครั้งนี้ไม่สามารถผ่านกำแพงนี้ไปได้แล้วจริงๆ ยาอะไรก็ช่วยเขาไม่ได้ทั้งนั้น ปล่อยเขาไปอย่างสงบเถอะ”